ΝΕΒΑΔΑ. Πρόβλημα ύδρευσης αναμένεται να αντιμετωπίσει σύντομα το Λας Βέγκας, για πρώτη φορά μετά την κατασκευή του γιγάντιου φράγματος Χούβερ, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, όπως επισημαίνει σε άρθρο της η ιστοσελίδα «Slate».
Το φράγμα Χούβερ, το μεγαλύτερο εγγειοβελτιωτικό έργο στην ιστορία των ΗΠΑ, κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης, για να εκμεταλλευθεί τη ροή του ποταμού Κολοράντο.
Η τεχνητή λίμνη Μιντ, που δημιουργήθηκε και είναι η μεγαλύτερη στη χώρα, εξασφαλίζει 90% του νερού του Λας Βέγκας, τροφοδοτώντας παράλληλα καλλιέργειες και αστικά κέντρα, όπως το Τούσον της Αριζόνα, το Φοίνιξ και το Λος Αντζελες. Η πολυετής ανομβρία, όμως, έχει οδηγήσει τα νερά της λίμνης Μιντ στα χαμηλότερα επίπεδα της ιστορίας της.
Την τελευταία φορά που τα νερά υποχώρησαν τόσο πολύ, το 2010, οι ομοσπονδιακές αρχές μελέτησαν έκτακτα μέτρα, τα οποία περιλάμβαναν περιοδικές διακοπές υδροδότησης και ηλεκτροδότησης του Λας Βέγκας.
Η σημερινή κατάσταση είναι, όμως, τόσο ανησυχητική, που οι αρμόδιοι εκτιμούν ότι το καλοκαίρι του 2015 το Λας Βέγκας θα αντιμετωπίσει ελλείψεις ύδατος, εφόσον το μεγάλο έργο κατασκευής υπόγειου αγωγού ύδρευσης, κόστους 817 εκατ. δολαρίων, δεν έχει ολοκληρωθεί.
Η πιο άνυδρη πόλη των ΗΠΑ (το Βέγκας) συνεχίζει, πάντως, να δαπανά περισσότερο νερό κατά κεφαλήν από κάθε άλλο αστικό κέντρο στις ΗΠΑ και αυτό παρά τις πολλές βελτιώσεις του δικτύου και τα κίνητρα που προσφέρει ο δήμος στους πολίτες.
Ενα από αυτά, με τον ευρηματικό τίτλο «Μετρητά για χόρτο», προσφέρει χρηματική αμοιβή για κάθε τετραγωνικό μέτρο γρασιδιού το οποίο ξεριζώνουν οι κάτοικοι από τις αυλές τους για να το αντικαταστήσουν με διακοσμητικές πέτρες.
Παρά τα μέτρα αυτά, 70% των υδάτων της λίμνης Μιντ, που διοχετεύονται στο Λας Βέγκας, καταλήγουν να ποτίζουν γρασίδια.
Η πρόοδος που σημείωσε η πόλη στην εξοικονόμηση υδάτων αξίζει επαίνους. Μέσα σε 25 χρόνια, ο μέσος κάτοικος της πόλης δαπανά 40% λιγότερο νερό. Το πρόβλημα, όμως, αφορά το γεγονός ότι ο πληθυσμός του Λας Βέγκας τριπλασιάστηκε μέσα στην ίδια χρονική περίοδο, με τη ζήτηση νερού να αυξάνεται ανάλογα.
Τη μόνη ελπίδα αντιμετώπισης του δυσεπίλυτου αυτού προβλήματος προσφέρει η ριζική αναθεώρηση του νομικού πλαισίου που διέπει τη χρήση των υδάτων του ποταμού Κολοράντο.
Η νομοθεσία
Η πεπαλαιωμένη νομοθεσία αυτή δίνει προτεραιότητα στις αγροτικές καλλιέργειες της κεντρικής και νότιας Καλιφόρνιας, διοχετεύοντας δυσανάλογα μεγάλο όγκο νερού στην περιοχή.
Οι κανόνες αυτοί εκπονήθηκαν τη δεκαετία του 1930, όταν η παραγωγή εσπεριδοειδών και η κτηνοτροφία αποτελούσαν τη σημαντικότερη πηγή εισοδήματος για την αμερικανική Δύση, ενώ δεν ταιριάζουν στη σύγχρονη αστική και ημιαστική ανάπτυξη των πάλαι ποτέ αγροτικών ζωνών της Καλιφόρνιας.
Ειδικοί περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν, στο μεταξύ, πως ακόμη και η κατασκευή της υπόγειας σήραγγας ύδρευσης δεν θα προσφέρει παρά βραχυπρόθεσμη ανακούφιση, εφόσον ο σημερινός ρυθμός αστυφιλίας διατηρηθεί.