ΡΩΜΗ. Η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι πέρασε χθες από την ιταλική Βουλή νόμο με τον οποίο επιτρέπεται η απασχόληση με κυλιόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, για διάστημα ώς και τριών ετών. Ο νόμος είναι μικρό κομμάτι της ευρύτερης μεταρρύθμισης που έχει εξαγγείλει ο κεντροαριστερός Ρέντσι στα εργασιακά, η οποία όμως φαίνεται ότι παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.
Πρόκειται για μια «αποτελεσματική απάντηση στην ανάγκη να δοθεί νέα ώθηση στην απασχόληση. Με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου θα μπορούν να παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι εντός των επιχειρήσεων», δήλωσε ο υπουργός Εργασίας Τζουλιάνο Πολέτι. Προκειμένου να μη γίνεται κατάχρηση των συμβολαίων ορισμένου χρόνου, η νομοθεσία ώς τώρα υποχρέωνε τις εταιρείες να δικαιολογούν γιατί προσλαμβάνουν με σύμβαση ορισμένου και όχι αορίστου χρόνου, ενώ περιόριζε τις δυνατότητες ανανέωσης τέτοιων συμβολαίων.
«Τέλος καλό, όλα καλά: από σήμερα οι εργοδότες θα νιώθουν πιο ελεύθεροι», σχολίασε ο Μαουρίτσιο Σακόνι, πρώην υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, νυν εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Κεντροδεξιάς του Αντζελίνο Αλφάνο στη Γερουσία.
«Με τη μεταρρύθμιση αυτή επισημοποιείται η θεωρία ότι μπορεί να προσφερθεί μόνο επισφαλής, κακά αμειβόμενη απασχόληση. Το γεγονός δε ότι για τις επιχειρήσεις που ξεπερνούν το προβλεπόμενο ποσοστό συμβάσεων ορισμένου χρόνου θα προβλέπεται μόνον χρηματικό πρόστιμο, ουσιαστικά εξωθεί στην παρανομία» τους εργοδότες, τόνισε η Σουζάνα Καμούσο, η επικεφαλής του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, του κεντροαριστερού Cgil. Ο νόμος ουσιαστικά «κλείνει το μάτι» στις εταιρείες που επιθυμούν να αντικαταστήσουν το σύνολο του προσωπικού τους με επισφαλώς εργαζομένους, επιτρέποντάς τους να το πράξουν, εφόσον καταβάλουν ένα πρόστιμο για κάθε έναν τέτοιο εργαζόμενο πέραν του επιτρεπτού 20%.
Προκειμένου να περιορίσει τις αντιδράσεις και να επισπεύσει τη διαδικασία, ο Ματέο Ρέντσι πέρασε τον νόμο με πράξη νομοθετικού περιεχομένου και με τρεις διαδοχικές ψήφους εμπιστοσύνης.
Η μεταρρύθμιση του Ρέντσι κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που είχε επιχειρήσει να επιβάλει ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός Μάριο Μόντι. Ο Μόντι επεδίωκε να καταργήσει τον δυισμό στην αγορά εργασίας (τη συνύπαρξη στην ίδια επιχείρηση καλά προστατευμένων εργαζομένων με συμβόλαια αορίστου χρόνου και επισφαλώς εργαζομένων με πολύ λιγότερα δικαιώματα) ελαστικοποιώντας τα συμβόλαια αορίστου χρόνου, χωρίς ωστόσο να συγκεντρώσει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική στήριξη.
Μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με το οποίο ανέτρεψε τον προκάτοχό του Ενρίκο Λέτα, ο Ματέο Ρέντσι είχε υποσχεθεί «μία μεταρρύθμιση τον μήνα». Η σκληρή πραγματικότητα της ιταλικής πολιτικής ζωής, αλλά και η προεκλογική μάχη των ευρωεκλογών, έδειξαν τα όρια αυτών των υποσχέσεων. Η μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου, που υποτίθεται ότι θα είχε περάσει ώς το τέλος Φεβρουαρίου, έχει κολλήσει λόγω έντονων κοινοβουλευτικών διαφωνιών, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα σχέδια κατάργησης της Γερουσίας. Η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, που δεν έχει φανεί ακόμη στον ορίζοντα, αποτελούσε την ατζέντα του Απριλίου.