Τουρίστες, οι οποίοι είχαν χαθεί στη θάλασσα για δύο ημέρες, όταν το τουριστικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν ναυάγησε στην Ινδονησία, διασώθηκαν χθες, ύστερα από μεγάλη περιπέτεια. Το πλοίο, που βούλιαξε το Σάββατο, πραγματοποιούσε τη διαδρομή από το νησί Λομπόκ προς το νησί Κομόντο, το οποίο αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό και είναι ιδιαίτερα διάσημο για τη δηλητηριώδη σαύρα μήκους τριών μέτρων που φέρει το όνομά του. Το ναυάγιο οφείλεται στην πρόσκρουση του πλοίου σε ύφαλο, αλλά και στο ξέσπασμα κακοκαιρίας. Τμήματα του σκάφους, το οποίο διαλύθηκε σε μικρά κομμάτια, εντοπίσθηκαν κοντά στο μικροσκοπικό νησί Σανγκεάνγκ. Το πλήρωμα, που αποτελούνταν από Ινδονήσιους, δεν μπόρεσε να καλέσει βοήθεια, εφόσον δεν υπήρχε ο απαραίτητος εξοπλισμός επικοινωνίας. Στο πλοίο επέβαιναν συνολικά 25 άτομα. Οι ξένοι τουρίστες που διασώθηκαν ήταν από τη Νέα Ζηλανδία, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία.
Ενα πρώτο γκρουπ, αποτελούμενο από δέκα τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν Βρετανοί, Γερμανοί και Ιταλοί διεσώθη την Κυριακή. Δύο Ισπανοί συνεχίζουν να αγνοούνται. Ερευνες για τον εντοπισμό τους θα πραγματοποιηθούν και σήμερα. Σύμφωνα με ένα Γάλλο επιζώντα, οι επιβάτες του πλοίου αναγκάστηκαν να παραμείνουν για ώρες σκαρφαλωμένοι στην κορυφή του, ενώ αυτό βούλιαζε και σταδιακά αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν προς ένα νησί, που φαινόταν στον ορίζοντα, αν και ήταν εμφανές πως επάνω του υπήρχε ηφαίστειο, το οποίο φαινόταν να βγάζει καπνούς εκείνη τη στιγμή. Ο Μπερτράντ Ομασέλ είπε ότι χρειάστηκε να κολυμπήσουν για τουλάχιστον έξι ώρες μέχρι να φτάσουν στο νησί. «Βρισκόμασταν πέντε χιλιόμετρα από την ακτή και υπήρχαν πολλά μεγάλα κύματα που μας χώριζαν από το έδαφος», δήλωσε ο ίδιος. «Κάποιοι άρχισαν να πανικοβάλλονται, αλλά όλοι πήραν την απόφαση να κολυμπήσουν προς το κοντινότερο νησί», πρόσθεσε. Το κολύμπι αποτελούσε, άλλωστε, τη μόνη επιλογή των ναυαγών, αφού η σωστική λέμβος του πλοίου είχε χώρο για λίγα άτομα.
Αφού έφτασαν στην ακτή, το απόγευμα του Σαββάτου, οι ναυαγοί βρέθηκαν σ’ ένα εγκαταλελειμμένο νησί δίχως πόσιμο νερό και φαγητό. Εξαντλημένοι και αφυδατωμένοι από τον ήλιο, κατέφυγαν στο να πιουν τα ούρα τους και να τραφούν με φύλλα μέχρι να καταφθάσει η ομάδα διάσωσης την επόμενη ημέρα, όπως περιέγραψε ο Γάλλος τουρίστας. Οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στο κοντινό νησί Σουμπάουα, όπου έλαβαν ιατρική περίθαλψη και διαπιστώθηκε ότι κανείς τους δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά. Ο Ομασέλ δήλωσε ότι θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που επιβίωσε. Το εν λόγω γκρουπ αναχώρησε τη Δευτέρα το απόγευμα με προορισμό το Μπαλί και την Τζακάρτα, σύμφωνα με τοπικό αξιωματούχο.
Η δεύτερη ομάδα τουριστών, η οποία διεσώθη τη Δευτέρα, αποτελούνταν από οκτώ τουρίστες και από τέσσερα μέλη του πληρώματος και τον οδηγό της ομάδας, ινδονησιακής καταγωγής. Αρκετοί είχαν επιβιβασθεί στη σωστική λέμβο, ενώ άλλοι είχαν φορέσει τα σωσίβια που υπήρχαν στο πλοίο και κολυμπούσαν δίπλα της. Σύμφωνα με τον Ολλανδό τουρίστα, Γιαν βαν Ομεν, η δεύτερη ομάδα τουριστών παρέμεινε στο νερό για τουλάχιστον σαράντα ώρες. Οσοι είχαν επιβιβασθεί στη λέμβο αντάλλαζαν θέση με εκείνους που φορούσαν τα σωσίβια, ώστε να μοιράσουν την ώρα που θα περνούσε ο καθένας στο νερό και στο πλοιάριο. Ο Ολλανδός σχολίασε ότι το πλήρωμα του πλοίου άρχισε να πανικοβάλλεται όταν η καταιγίδα τούς χτύπησε το βράδυ της Παρασκευής. «Ηρθαν φωνάζοντας “πολύ επικίνδυνη κατάσταση”, καθώς το νερό άρχισε να μπαίνει στο πλοίο», ανέφερε ο ίδιος.
Ο επικεφαλής της ομάδας διάσωσης του νησιού Λομπόκ δήλωσε ότι η δεύτερη ομάδα εντοπίσθηκε νωρίς τη Δευτέρα από ψαράδες, εκατό χιλιόμετρα μακριά από την ακτή του νησιού Σουμπάουα. Κανένας δεν είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό. «Ηταν αδύναμοι, αφού δεν είχαν φάει ή πιει για αρκετές ημέρες και έφεραν ελαφρά τραύματα, όπως γρατζουνιές», συμπλήρωσε ο ίδιος. Στην Ινδονησία οι θαλάσσιες μετακινήσεις είναι συχνές, ώστε να συνδέονται τα περισσότερα από τα 17.000 νησιά της.