Το γράμμα του 22χρονου Αλβέρτου Αϊνστάιν αποκαλύπτει τον ενθουσιασμό που ένιωσε όταν γεννήθηκε η κόρη του, Λίζερλ, καρπός της σχέσης του με τη συμφοιτήτρια και μετέπειτα σύζυγό του, Μίλεβα Μάριτς. Εκείνο τον Φεβρουάριο του 1902 ο Αϊνστάιν βρισκόταν στη Βέρνη της Ελβετίας, ενώ η κόρη του είχε γεννηθεί στο πατρικό της Μάριτς, στη Σερβία. Στην επιστολή του, ζητάει να μάθει λεπτομέρειες για τη νεογέννητη κόρη του -«είναι υγιής; κλαίει κανονικά; σε ποιον από τους δυο μας μοιάζει περισσότερο;»- και παρακαλεί την ερωμένη του να ζωγραφίσει ένα σκίτσο της μικρής και να του το ταχυδρομήσει.
Πρόκειται για ένα από τα 5.000 ντοκουμέντα του Αϊνστάιν που δόθηκαν χθες για πρώτη φορά στη δημοσιότητα μέσω Διαδικτύου από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, στο οποίο είχε διδάξει ο διάσημος επιστήμονας μετά τη φυγή του από τη ναζιστική Γερμανία. Τα ντοκουμέντα καλύπτουν τα 44 πρώτα χρόνια της ζωής του, στη διάρκεια των οποίων είχε ήδη διατυπώσει την ειδική και τη γενική θεωρία της σχετικότητας και είχε τιμηθεί με το βραβείο Νομπέλ το 1921. Σε γράμμα που έγραψε σε ηλικία 17 χρόνων, ο Αϊνστάιν δίνει μια «πρόγευση» εκείνου που επρόκειτο να γίνει. Σημειώνει ότι, ενώ όσοι είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο μέλλον, «οι νέοι άνθρωποι είναι περισσότερο ευεπίφοροι σε τολμηρά σχέδια». Οσο για τον εαυτό του, φαντάζεται ότι θα καταλήξει καθηγητής θεωρητικών επιστημών «λόγω της κλίσης μου προς την αφηρημένη μαθηματική σκέψη και την έλλειψη πρακτικού πνεύματος».
Ο Αλβέρτος και η Μίλεβα παντρεύτηκαν το 1903 και έκαναν δύο γιους, αλλά στη συνέχεια υπήρξε κρίση στη σχέση τους. Ο Αϊνστάιν ξεκίνησε ερωτική σχέση με την εξαδέλφη του Ελσα Λόουενταλ, την οποία παντρεύτηκε ύστερα από κάποια χρόνια. «Είμαι πολύ θλιμμένος, καθώς δεν μου επιτρέπεται να αγαπάω αληθινά», γράφει το 1912, τέσσερα χρόνια προτού η Μίλεβα δεχθεί να του δώσει διαζύγιο. Σε ένα άλλο γράμμα του, που γράφτηκε το 1922, όταν ο Αϊνστάιν είχε κερδίσει ήδη παγκόσμια αναγνώριση, διαβάζουμε: «Σήμερα σε δοξάζουν, αύριο σε περιφρονούν, αν δεν σε σταυρώνουν κιόλας. Αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων τους οποίους -ένας Θεός ξέρει γιατί- αγκαλιάζει η κοινή γνώμη»…