Υπάρχει, άραγε, στην αμερικανική πολιτική σκηνή και ειδικότερα στην προεδρία οικογενειοκρατία; Αυτό θα μπορούσε να υποδεικνύει η ανακοίνωση του Τζεμπ Μπους, γιου και αδελφού πρώην προέδρων των ΗΠΑ ότι πρόκειται να διεκδικήσει την κορυφαία θέση στον Λευκό Οίκο στις εκλογές του 2016. Και τα πράγματα θα ήταν αρκετά απλούστερα εάν δεν επρόκειτο να ανακοινώσει την υποψηφιότητά της, για την ίδια προεδρική εκλογική αναμέτρηση, η Χίλαρι Κλίντον.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο ανάμεσα στις πολιτικώς «γαλαζοαίματες» οικογένειες στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της οικογένειας Κένεντι, οι οποίοι αποτέλεσαν ίσως τη διασημότερη περίπτωση πολιτικής δυναστείας στις ΗΠΑ. Ομως, όπως τονίζουν αναλυτές, αν στις προεδρικές εκλογές του 2016 βρεθούν αντιμέτωποι ένας αδελφός και γιος προέδρου των ΗΠΑ με μία πρώην Πρώτη Κυρία, τότε θα έχει γραφεί ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία του τόπου. Αυτό, άλλωστε, πρακτικά θα σημάνει, εάν κάποιος εκ των δύο καταφέρει να εξασφαλίσει την είσοδό του στον Λευκό Οίκο, ότι από το 1989 δύο οικογένειες κρατούν την εξουσία στα χέρια τους για τα 24 από τα 32 χρόνια που μεσολάβησαν, με την εκλογή και παραμονή του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο να αποτελεί ένα… διάλειμμα. Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα και ο δρόμος μέχρι τις εκλογές του 2016 είναι μακρύς και δύσκολος. Η κ. Κλίντον, 67 ετών σήμερα, φαίνεται να είναι η επικρατέστερη υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά είναι άκρως αμφίβολο αν ο Τζεμπ Μπους θα καταφέρει να λάβει το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές.
Ομως το ενδεχόμενο οι δύο να βρεθούν αντίπαλοι στην εκλογική διαμάχη παραμένει «πάνω στο τραπέζι». Ερωτηθείσα η κ. Κλίντον αρνήθηκε ότι η εμφάνιση των δύο οικογενειών για μία ακόμη φορά σε εκλογική αναμέτρηση θα αποτελέσει ένα μελανό σημάδι για το δημοκρατικό πολίτευμα στις ΗΠΑ. Η ίδια η Κλίντον είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Είχαμε δύο Ρούζβελτ και είχαμε δύο Ανταμς. Πιθανώς κάποιες οικογένειες να έχουν μια δέσμευση ή ακόμα και μια προδιάθεση, μια τάση να βρίσκονται στην πολιτική ζωή».
Ωστόσο, η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν είναι αποδεικτή από όλους. Χαρακτηριστικά ο Ρομπ Γκούντμαν, ερευνητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, επισημαίνει πως αυτή η σχέση διαδοχής ανάμεσα σε δύο οικογένειες δεν είναι «καλή είδηση».
«Η ισχύς αυτών των δύο πολιτικών δυναστειών, οι οποίες αντλούν δύναμη από το οικογενειακό όνομα αλλά ταυτόχρονα και από τους δωρητές, έρχεται σε σύγκρουση με τη δημοκρατική ευκαμψία και κινητικότητα, με την ιδέα ότι η επόμενη γενιά ηγετών μπορεί να προέρχεται από οπουδήποτε», επισημαίνει ο Γκούντμαν και αποδίδει την επιτυχία των πολιτικών δυναστειών στο γεγονός «ότι σε όλους αρέσει ένα όμορφο παραμύθι» και καταλήγει: «Ωστόσο η πολιτική δεν βασίζεται μόνο σε συνταρακτικές ιστορίες. Αφορά τα κοινωνικά κινήματα και τους καθημερινούς ανθρώπους και τις διαπραγματεύσεις για τα διάφορετικά συμφέροντα και, γενικότερα, πράγματα που με δυσκολία μπορεί να περιγράψει κανείς κατά τρόπο φιλικό προς τα ΜΜΕ, αλλά τα οποία είναι πολύ σημαντικά για μια δημοκρατία».