Στην προηγούμενη ζωή του, ο Ρομπέρ Μενάρ υπήρξε επικεφαλής οργάνωσης προάσπισης των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο, παλεύοντας άοκνα για να τους γλιτώσει από τα νύχια δικτατόρων, ατρόμητος υπερασπιστής της ελευθεροτυπίας και ήρωας των υπερμάχων της ελευθερίας της έκφρασης.
Σήμερα, όμως, ο Μενάρ –ιδρυτής της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα– έχει αναδειχθεί σε ζωντανό σύμβολο του ακροδεξιού εξτρεμισμού στη Γαλλία. Ως δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης υπό τον έλεγχο της Ακροδεξιάς στη Γαλλία, του Μπεζιέ στην Προβηγκία, ο Μενάρ προβαίνει συχνά σε δηλώσεις σχετικά με τον υπερβολικό αριθμό μεταναστών στην κοινότητά του, τα πλήθη γυναικών που φορούν ισλαμική μαντίλα, τα πολλά παιδιά μουσουλμάνων και τον υπαρξιακό κίνδυνο για τον γαλλικό πολιτισμό.
Ο Μενάρ εξέδωσε έτσι δημοτικές διατάξεις, που απαγορεύουν το άπλωμα της μπουγάδας στα μπαλκόνια, την τοποθέτηση δορυφορικών κεραιών στις ταράτσες και τη φιλοξενία Σύρων προσφύγων σε συγκροτήματα κοινωνικής στέγης.
Αμφιλεγόμενες κινήσεις
Ορισμένες από τις πλέον αμφιλεγόμενες πρωτοβουλίες του Μενάρ αφορούν την καταμέτρηση των μουσουλμάνων μαθητών στα σχολεία (πρωτοφανής πράξη στη χώρα που τηρεί ευλαβικά τον διαχωρισμό θρησκειών – κράτους), τον οπλισμό της δημοτικής αστυνομίας με πιστόλια και την πραγματοποίηση έφιππων περιπολιών της αστυνομίας στους δρόμους του Μπεζιέ.
«Οι κάτοικοι αισθάνονται ότι αντικαθίστανται από μετανάστες. Η μετανάστευση έγινε μαζικό φαινόμενο», είπε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου ο δήμαρχος.
Για τη γαλλική Ακροδεξιά, η δημαρχία του Μενάρ έχει αναχθεί σε πείραμα, με τη Μαρίν Λεπέν και τα στελέχη του Εθνικού Μετώπου να παρατηρούν με ενθουσιασμό τις τολμηρές πρωτοβουλίες του, τις οποίες τα γαλλικά ΜΜΕ δεν χάνουν ευκαιρία να προβάλλουν. Παρότι ο Μενάρ επιμένει ότι δεν είναι μέλος ούτε και ψηφοφόρος του Εθνικού Μετώπου, η πόλη του έχει γίνει τόπος επίδειξης της πολιτικής του κόμματος, στελέχη του οποίου την επισκέπτονται τακτικά εκφράζοντας τη στήριξή τους στις πρωτοβουλίες του.
Σε ανοικτή τους επιστολή, παλιοί συνάδελφοι του Μενάρ από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα αναφέρουν: «Η υποψηφιότητά σου στο Μπεζιέ με τη στήριξη του Εθνικού Μετώπου διέλυσε κάθε αμφιβολία για το πού κατάντησε ένας άνθρωπος, τον οποίο κάποτε σεβαστήκαμε».
Ο Ομάρ Χατιρί, μουσουλμάνος κάτοικος του Μπεζιέ και Γάλλος υπήκοος, λέει: «Ο Μενάρ δεν αποφασίζει ποιος είναι και δεν είναι Γάλλος. Η πόλη πάντα διέθετε πολιτισμική ποικιλία. Η ρητορική μίσους έχει δημιουργήσει ένταση στις συνοικίες». «Ο Μενάρ έκανε το μίσος και τον ρατσισμό αποδεκτό τρόπο σκέψης», λέει η ακτιβίστρια Λίντα Μεντί Χαμντανί.
Διαφορετική άποψη εκφράζουν, πάντως, καταστηματάρχες του κέντρου, που επαινούν την αποκατάσταση της τάξης και την εξάλειψη της μικροεγκληματικότητας. «Ο Μενάρ είναι κοντά στους ψηφοφόρους και τολμάει να πει “όχι” στην έλλειψη τάξης», υποστηρίζει η Αμαντίν Μπιστιέ, ιδιοκτήτρια του καφέ Λε Βικτόρ στη μεγαλοπρεπή κεντρική πλατεία της πόλης των 70.000 κατοίκων. «Ο Ρομπέρ Μενάρ είναι προσιτός σε κάθε κάτοικο του Μπεζιέ και το μόνο που επιθυμεί είναι το καλό της πόλης μας. Μιλάει πάντα με ειλικρίνεια και μιλάει σαν κι εμάς», λέει ο υπάλληλος του συγκεκριμένου καφέ, Φαμπιέν Ασενσιό.
Ο Μενάρ ίδρυσε μαζί με φίλους του τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα το 1985, από τους οποίους αποχώρησε το 2008. Η σταδιοδρομία του και η εμμονή του στην προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης τον έκανε να υπερασπιστεί ακόμη και αρνητές του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους ναζί, όπως τον περιβόητο «ιστορικό» Ρομπέρ Φορισόν, πολλάκις καταδικασθέντα από γαλλικά δικαστήρια.