Ακίνητη και σιωπηλή παρέμεινε χθες η Γαλλία στις δώδεκα το μεσημέρι τοπική ώρα, με όλη τη χώρα να τηρεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των 129 νεκρών και 352 τραυματιών των επιθέσεων της Παρασκευής.
Οι σημαίες σε όλη τη χώρα, που κυμάτιζαν μεσίστιες από το Σάββατο, θα παραμείνουν στη θέση αυτή μέχρι και σήμερα το πρωί, ημέρα λήξης του τριήμερου εθνικού πένθους. Η επιλογή του προαύλιου χώρου της Σορβόννης, του ιστορικού πανεπιστημίου της γαλλικής πρωτεύουσας, για την τελετή μνήμης από τον πρόεδρο Ολάντ δεν υπήρξε τυχαία, καθώς πολλοί φοιτητές και διδακτικό προσωπικό συγκαταλέγονται μεταξύ των θυμάτων. Τον πρόεδρο συνόδευε η υπουργός Παιδείας, Νατζάτ Βαλό-Μπελκασέμ.
Η υπουργός ζήτησε επίσης από τους εκπαιδευτικούς, εκτός του ενός λεπτού σιγή, να συζητήσουν με τους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τα περιστατικά. Η κ. Βαλό-Μπελκασέμ επέμεινε -στην εγκύκλιό της- στη διεξαγωγή συζήτησης, ώστε να ακουστούν οι σκέψεις και να αντιμετωπισθούν οι φοβίες των παιδιών με ψυχραιμία, λογική και «σεβασμό στις αρχές της δημοκρατίας». Ενδεικτικό του μαχητικού κλίματος και της άρνησης των Γάλλων να υποταχθούν στην τρομοκρατία ή να υποχωρήσουν στον φόβο ήταν το γεγονός ότι, με τη λήξη του ενός λεπτού σιγής, σε πολλές επιχειρήσεις και δημόσιους χώρους οι συγκεντρωμένοι έψαλαν αυθόρμητα τον εθνικό ύμνο της χώρας, τη «Μασσαλιώτιδα».
Την Κυριακή, πολλές πόλεις του κόσμου τίμησαν και αυτές τη μνήμη των θυμάτων των επιθέσεων, με την Αττάλεια, τη Μαδρίτη, τη Νέα Υόρκη, τη Στοκχόλμη και το Αμστερνταμ, μεταξύ πολλών άλλων, να τηρούν και αυτές ενός λεπτού σιγή.
Χθες, μπροστά στην είσοδο του καφέ-μπαρ «Λε Καριγιόν» κάτοικοι της πρωτεύουσας εναπόθεσαν λουλούδια, κεριά, αλλά και μπουκάλια μπίρας, για να τιμήσουν με τον τρόπο αυτό τους 15 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους καθισμένοι στα τραπέζια του μπαρ.
Σε ρεπορτάζ της, η εφημερίδα Le Monde εξηγεί ότι οι ένοπλοι στράφηκαν όχι εναντίον κάποιων τυχαίων θαμώνων και φαν της μουσικής χέβι μέταλ (οι θεατές του «Μπατακλάν»), αλλά εναντίον μιας ολόκληρης γενιάς.
«Να βρίσκεσαι στο Παρίσι, σε ηλικία 30 ετών, σημαίνει να κάθεσαι να πίνεις ένα ποτήρι το βράδυ της Παρασκευής, να βγαίνεις για φαγητό ή να πηγαίνεις σε συναυλία, όπως έκαναν εκατοντάδες νέοι στο “Μπατακλάν”, στη “Μικρή Καμπότζη” και στο “Καριγιόν”. Η επιλογή του “Καριγιόν” προκαλεί εντύπωση, καθώς το σημείο -σφηνωμένο ανάμεσα στο κανάλι Σεν Μαρτέν και το νοσοκομείο Σεν Λουί- είναι ουσιαστικά άγνωστο στους τουρίστες. Η “Μικρή Καμπότζη” μάλιστα συνηθίζει να συνιστά σε όσους πελάτες δεν έχουν βρει τραπέζι να αφήνουν τον αριθμό τηλεφώνου τους και να περνούν από την άλλη μεριά του δρόμου, όπου μπορούν να πιουν ένα ποτό στο “Καριγιόν”, έως ότου ειδοποιηθούν τηλεφωνικά ότι άδειασε κάποιο τραπέζι».
Μάχη για να διατηρήσουν στη ζωή εκατοντάδες τραυματίες έδιναν και χθες γιατροί και νοσηλευτές μεγάλων νοσοκομείων του Παρισιού, όπως το Ζορζ Πομπιντού που εφημέρευε τη νύχτα της επίθεσης.
Η έκκληση για προσφορά αίματος, ιδίως σε όσους έχουν ομάδα αίματος Ο αρνητικό, στέφθηκε με πρωτοφανή επιτυχία, καθώς οι μονάδες αιμοληψίας πλημμύρισαν από πρόθυμους αιμοδότες, με τις ανάγκες να έχουν υπερκαλυφθεί από το απόγευμα της Κυριακής.
Παρά την αυθόρμητη απόφαση του συνόλου των εργαζομένων στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας να προσέλθουν σε αυτά, ανεξάρτητα από το πρόγραμμά τους, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, περισσότεροι από 80 τραυματίες συνέχιζαν χθες να χαροπαλεύουν.
Παρά τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις του χρηματιστηρίου του Παρισιού στις επιθέσεις και την υποχώρηση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι των άλλων νομισμάτων, οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η υποχώρηση της γαλλικής οικονομίας σε νέο υφεσιακό κύκλο είναι απίθανη.