ΠΑΡΙΣΙ. Την παραίτησή της υπέβαλε χθες η υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας, Κριστιάν Τομπιρά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης που θα στερεί τη γαλλική υπηκοότητα από γεννημένους στη Γαλλία τρομοκράτες, εφόσον διαθέτουν και δεύτερη υπηκοότητα.
Η γεννημένη στη Γαλλική Γουιάνα 63χρονη υπουργός είχε καταστεί «κόκκινο πανί» για τη δεξιά αντιπολίτευση της χώρας, ενώ ο διορισμός της την έκανε την πρώτη μαύρη υπουργό γαλλικής κυβέρνησης, γεγονός που δεν έπαψε να εξοργίζει τους πολλούς ρατσιστές συναδέλφους της στην Εθνοσυνέλευση.
Η Τομπιρά είχε γίνει κατά καιρούς αποδέκτης προσβλητικών ρατσιστικών σχολίων, ακόμη και στην αίθουσα της Εθνοσυνέλευσης, από δεξιούς συναδέλφους της, κάποιοι από τους οποίους έφθασαν μέχρι το σημείο να την αποκαλέσουν «θηλυκό πίθηκο», εκφράζοντας με τον τρόπο αυτόν την αντίθεσή τους στη στήριξη που προσέφερε στο νομοσχέδιο για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών.
«Εγκαταλείπω την κυβέρνηση εξαιτίας σημαντικής πολιτικής διαφωνίας», είπε η κ. Τομπιρά στον λόγο παραίτησής της.
Η υπουργός είχε γίνει αποδέκτης λυσσαλέας κριτικής από τις πρώτες κιόλας ημέρες της θητείας της, το 2012. Λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία της, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεταφέρουν ότι η Τομπιρά είχε δήθεν δηλώσει ότι η καύση της γαλλικής σημαίας αποτελεί «κίνηση ενίοτε δικαιολογημένης οργής». Βουλευτές του κόμματος του Νικολά Σαρκοζί καταθέτουν επίκαιρη ερώτηση στην Εθνοσυνέλευση και ζητούν από τη νεοδιόριστη υπουργό να απολογηθεί ενώπιον του οργάνου. Παρότι η πληροφορία αποδεικνύεται κατασκευασμένη, ο τόνος της αντιπαράθεσης έχει δοθεί.
Η υπουργός συνεχίζει να προσελκύει το μένος των ακροδεξιών στοιχείων, εξαιτίας του φύλου, της καταγωγής, του χρώματος και των ιδεολογικών της πεποιθήσεων. Ακόμη και βουλευτές της Εθνοσυνέλευσης ακολουθούν την τάση αυτή με δημοσιεύσεις στο Facebook, όπως: «Να γυρίσει στη ζούγκλα της, να γυρίσει στην Καγιέν, τόπο εξορίας και κατέργων, αφού πάντα μισούσε τη Γαλλία».
Τον Μάιο του 2014, οι επικριτές της την κατηγορούν ότι αρνήθηκε να ψάλει τον εθνικό ύμνο κατά τη διάρκεια επίσημης τελετής, απαιτώντας την παραίτησή της.
Η κ. Τομπιρά, όμως, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανθεκτική στην κακοπιστία, ξεδιπλώνοντας μεγάλη ρητορική δεινότητα. Οταν μία ημέρα ο βουλευτής του Σαρκοζί, Ερίκ Σιοτί, την κατηγορεί από το βήμα της Εθνοσυνέλευσης, η Τομπιρά απαντά: «Αν ήμασταν στις ημέρες της περασμένης μου νιότης, θα πίστευα ότι αντιμετωπίζω έναν απογοητευμένο εραστή. Ολο το Κοινοβούλιο διαπιστώνει την εμμονή σας μαζί μου», προκαλώντας τα τρανταχτά γέλια των συναδέλφων της.
Η πρώτη σοβαρή ρήξη με την κυβέρνηση επέρχεται το καλοκαίρι του 2013. Ο τότε υπουργός Εσωτερικών και σημερινός πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς αντιτίθεται σθεναρά στη μεταρρύθμιση του ποινικού κώδικα που προωθεί η κ. Τομπιρά.
Ο Βαλς κερδίζει τη μάχη, ακυρώνοντας τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις της υπουργού Δικαιοσύνης, που προέβλεπαν τη μείωση του αριθμού των κρατουμένων μέσω προγραμμάτων κοινωνικής επανένταξης και μεγαλύτερης αξιοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών, σε μία εποχή κατά την οποία οι γαλλικές φυλακές κατέγραφαν αριθμό ρεκόρ αυτοκτονιών.
Η επιλογή του προέδρου Ολάντ να διορίσει τον Μανουέλ Βαλς, ανερχόμενο αστέρα του κόμματος, στην πρωθυπουργία, ευνοώντας ουσιαστικά τη συντηρητική πτέρυγα του κόμματος, εις βάρος της αριστερής, σφράγισε το μέλλον της Κριστιάν Τομπιρά και την οδήγησε εντέλει στην προδιαγεγραμμένη παραίτηση.