ΠΑΡΙΣΙ. Με ισχυρότατο αστυνομικό κλοιό περιβλήθηκε η χθεσινή διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων κατά της εργασιακής μεταρρύθμισης στο Παρίσι. Στους τέσσερις μήνες αναμέτρησης ανάμεσα στη γαλλική κυβέρνηση και στα συνδικάτα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βαλς έχει επιχειρήσει να παρακάμψει τις αντιδράσεις με μεθόδους όπως η απαγόρευση της χθεσινής διαδήλωσης και η επίκληση του άρθρου 49 παρ. 3 του Συντάγματος, που προβλέπει την κατ’ εξαίρεση έγκριση νόμου χωρίς ψηφοφορία.
Οι διαδηλωτές (20.000, σύμφωνα με την αστυνομία, και 60.000, σύμφωνα με τους διοργανωτές) εισήλθαν στην Πλατεία Βαστίλλης «με το σταγονόμετρο», περνώντας από διαδοχικά αστυνομικά μπλόκα, στα οποία έγιναν 95 προληπτικές συλλήψεις, και από σωματικούς ελέγχους σε όλες τις εισόδους της πλατείας. Η διαδρομή που ακολούθησαν ήταν κυκλική και εξαιρετικά σύντομη (1,6 χλμ.), όπως προέβλεπε ο συμβιβασμός που είχαν επιτύχει οι επικεφαλής των συνδικάτων μετά τη συνάντησή τους με τον υπουργό Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ την Τετάρτη.
Αρχικά, ο Καζνέβ είχε ανακοινώσει ότι η διαδήλωση απαγορεύεται, επικαλούμενος τον κίνδυνο επεισοδίων όπως αυτά που συνέβησαν στην προηγούμενη κινητοποίηση, στις 14 Ιουνίου. Στην κινητοποίηση εκείνη, είχαν σπάσει κάποια τζάμια στο ισόγειο του νοσοκομείου Νεκάρ και είχαν σημειωθεί τραυματισμοί αστυνομικών. Η απόφαση για απαγόρευση της χθεσινής διαδήλωσης προξένησε τεράστια θύελλα αντιδράσεων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να ανακρούσει πρύμναν μέσα σε λίγες ώρες.
Η πρώτη απαγόρευση διαδήλωσης από το 1962 αντιμετωπίστηκε ως ένδειξη ότι η κυβέρνηση καταφεύγει σε όλο πιο αυταρχικές μεθόδους, προκειμένου να καταπνίξει τις διαμαρτυρίες που συνεχίζονται παρά την έγκριση του νόμου, ελέω άρθρου 49 παρ. 3. Κάποιοι από τους διαδηλωτές χθες ανέφεραν ότι αυτό που τους έβγαλε στον δρόμο ήταν ακριβώς η απόπειρα καταπάτησης του συνταγματικού δικαιώματος στη συλλογική έκφραση διαμαρτυρίας.
«Οχι στο αστυνομικό κράτος! Κανείς δεν θα μας απαγορεύσει να διαδηλώσουμε», ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν χθες, πέραν του κλασικού πλέον «Κάτω η εργασιακή μεταρρύθμιση». Η μεταρρύθμιση, γνωστή ως νόμος Ελ Κομρί, από το όνομα της υπουργού Εργασίας, εισάγει μέτρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, με διευκόλυνση των απολύσεων και πριμοδότηση των επιχειρησιακών συμβάσεων. Τα γαλλικά συνδικάτα θεωρούν ότι ο νόμος αυτός δεν είναι μεμονωμένη παρέμβαση αλλά απαρχή μέτρων πολύ επιζήμιων για τα συμφέροντα των εργαζομένων, εξ ου και η αδιαλλαξία με την οποία τον αντιμετωπίζουν.
Η κυβέρνηση Βαλς εμφανίζεται εξίσου αδιάλλακτη, με την προσδοκία ότι οι κινητοποιήσεις θα χάσουν τη δυναμική τους. «Θα συνεχίσουμε ώς τη γραμμή του τερματισμού», δήλωσε τις τελευταίες ημέρες ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Πράγματι, οι μεγάλες απεργίες, που άφησαν κομμάτια της χώρας χωρίς καύσιμα, ακινητοποίησαν συγκοινωνίες και εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, έχουν σταματήσει, αλλά οι τακτικές διαδηλώσεις συνεχίζονται. Στο αντικυβερνητικό κύμα επιχειρούν να επιπλεύσουν και αντίπαλοι του προέδρου Ολάντ, οι οποίοι κατ’ ουσίαν δεν διαφωνούν με τα μέτρα, όπως ο συντηρητικός πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Ο Σαρκοζί, που έγινε γνωστός ως ένας από τους πιο σκληρούς υπουργούς Εσωτερικών που είχε η Γαλλία, εμφανίστηκε λάβρος υπέρ του δικαιώματος στη διαδήλωση. Κατηγορηματική υπέρ των διαδηλωτών ήταν και η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν, η οποία, σημειωτέον, όταν είχε ξεκινήσει η επιβολή καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης στη Γαλλία, είχε δηλώσει ότι ίσως πρέπει να απαγορευθούν εντελώς οι διαδηλώσεις για όσο βρίσκεται σε ισχύ το καθεστώς αυτό. Τελικά η αλίευση απογοητευμένων ψηφοφόρων της Αριστεράς επικράτησε των ακροδεξιών αντανακλαστικών.
H διαδήλωση έληξε ειρηνικά, με μοναδικό «βανδαλισμό» την αναγραφή της φράσης «Επιτέλους, ανασάναμε» στα ξύλα με τα οποία οι εργαζόμενοι του δήμου είχαν καλύψει τις πανταχού παρούσες διαφημίσεις στις στάσεις των λεωφορείων.