ΔΑΜΑΣΚΟΣ. Δραματικές στιγμές ζουν οι 300.000 άνθρωποι που έχουν απομείνει στην πόλη του Χαλεπίου, καθώς μαίνονται μάχες ανάμεσα στους αντάρτες που επιχειρούν να σπάσουν την πολιορκία και στις δυνάμεις της Δαμασκού και των συμμάχων της, που μάχονται για να κρατήσουν κλειστές τις γραμμές ανεφοδιασμού των ανταρτών. Για τους αμάχους έχουν δημιουργηθεί ανθρωπιστικοί διάδρομοι, οι οποίοι όμως ελέγχονται από τις κυβερνητικές δυνάμεις και όχι από τον ΟΗΕ, όπως ζητεί η διεθνής κοινότητα.
Η δραματική επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη, που βρίσκεται σε πολιορκία από τις 25 Ιουλίου, και η αναμονή νέου κύματος προσφύγων εντείνουν τις εκκλήσεις για νέο γύρο ειρηνευτικών συνομιλιών στα τέλη Αυγούστου. Προϋπόθεση των συνομιλιών είναι να υπάρξει κάποιου είδους συνεννόηση ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και στη Μόσχα, οι οποίες, όπως έγραψε ο αμερικανικός Τύπος, διαπραγματεύονται για τη δημιουργία κοινού θαλάμου ελέγχου επιχειρήσεων στην Ιορδανία.
Ο κοινός εχθρός των δύο είναι το ISIS, που έχει καταλάβει την πόλη Ράκα και άλλες περιοχές της Συρίας, ενώ, αντιθέτως, πιο περίπλοκη είναι η κατάσταση στο Χαλέπι. «Στην πλευρά των ανταρτών, η κύρια δύναμη κρούσης είναι η τζιχαντιστική ομάδα που την περασμένη εβδομάδα διέρρηξε τους δεσμούς της με την Αλ Κάιντα και μετονομάστηκε από Τζαμπάτ αλ Νούσρα σε Τζαμπάτ Φατάχ αλ Σαμ. Παρόλο που η Αλ Νούσρα δεν είχε σχεδόν καμία παρουσία στο Χαλέπι, για αυτή την επιχείρηση συνεργάστηκε με ανταρτικές οργανώσεις, κάποιες εκ των οποίων στηρίζονται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους», έγραψε ο Ντέιβιντ Γκάρντνερ στους Financial Times. «Στόχος ήταν να πιέσουν από τον Νότο για να σπάσουν την πολιορκία του καθεστώτος».
Ο Βρετανός αναλυτής υποστηρίζει ότι το Χαλέπι είναι «βάλτος» στον οποίο καμία πλευρά δεν μπορεί να κερδίσει. Παρά το γεγονός ότι η επέμβαση της ρωσικής αεροπορίας έχει αλλάξει τα δεδομένα, «η κατοχή εδάφους απαιτεί άνδρες και ο συριακός στρατός είναι τρομερά αποδυναμωμένος, έπειτα από πέντε χρόνια μαχών». Σιίτες σύμμαχοι του Μπασάρ αλ Ασαντ από τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, από το Ιράν και από το Ιράκ βοηθούν τον συριακό στρατό στις μάχες κατά των ανταρτών. Μένει να αποδειχθεί αν η συντελούμενη προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία θα βρει αντανάκλαση στο μέτωπο της Συρίας, με την Τουρκία να κλείνει πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της για την αποτροπή ανεφοδιασμού των ανταρτών.
Στον «χορό» μπήκε χθες και η Δανία, βομβαρδιστικά της οποίας έριξαν για πρώτη φορά βόμβες στη Συρία. Από τον Οκτώβριο του 2014, οπότε ξεκίνησε η συμμετοχή της δανικής αεροπορίας στην πολυεθνική δύναμη, τα πλήγματα επικεντρώνονταν στο Ιράκ. Το τελευταίο δίμηνο, δανικά αεροσκάφη έχουν πραγματοποιήσει 67 αποστολές και έχουν ρίξει 93 βόμβες στις δύο χώρες.
Παράλληλα, στο Ιράκ οι οργανώσεις αρωγής προετοιμάζονται για ενδεχόμενη επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης, της μεγαλύτερης πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών. Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει αρχίσει να κατασκευάζει καταυλισμό χωρητικότητας 6.000 ατόμων και ξεκινά τις διαδικασίες για δεύτερο, χωρητικότητας 15.000 ατόμων, βορειοανατολικά και βορειοδυτικά της Μοσούλης αντίστοιχα. Πρόκειται για ελάχιστες θέσεις σε σχέση με αυτές που θα απαιτηθούν, σε περίπτωση που ξεκινήσει η «μητέρα των μαχών» για την ανακατάληψη της Μοσούλης. Αντιθέτως, προς ομαλοποίηση οδεύει η κατάσταση στο Ραμάντι, την πόλη που ανακατέλαβαν οι ιρακινές δυνάμεις από τους τζιχαντιστές τον Δεκέμβριο και στην οποία, σύμφωνα με τις ιρακινές αρχές, έχουν επιστρέψει 300.000 εκτοπισμένοι.