Τη βούλησή του να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, χάρη στην ιδιότητά του ως αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, εξέθεσε ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, σε σημαντική ομιλία που παραχώρησε την Πέμπτη σε συνέδριο με θέμα «Η δημοκρατία απέναντι στην τρομοκρατία» στο Παρίσι, με τους αναλυτές να χαρακτηρίζουν την ομιλία την πρώτη ξεκάθαρα προεκλογική του Φρανσουά Ολάντ.
Παρότι ο Γάλλος πρόεδρος παραμένει, μέχρι στιγμής, πεισματικά προσκολλημένος στο χρονοδιάγραμμα που ο ίδιος έθεσε και προβλέπει την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για τις εκλογές του 2017 να γίνει στις αρχές Δεκεμβρίου, η ομιλία της Πέμπτης αποτέλεσε ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Ουδέποτε εν ενεργεία πρόεδρος αρνήθηκε να διεκδικήσει δεύτερη θητεία, ενώ ο Φρανσουά Ολάντ έχει ήδη μοιραστεί τη φιλοδοξία του αυτή, μιλώντας στους δημοσιογράφους και συγγραφείς Αντονέν Αντρέ και Καρίμ Ρισουλί.
Ολα είναι τώρα θέμα δοσολογίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ζοφρουά Κλαβέλ, σε άρθρο του στη γαλλική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Huffington Post.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων του, ο Φρανσουά Ολάντ επιδιώκει να διατηρήσει για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα την προεδρία, πηγή σημαντικών προνομίων στην αντιπαράθεση με τους αντιπάλους του, όπως η διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων, η απρόσκοπτη και χωρίς όρια πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και στη διεθνή σκηνή.
«Μέχρι και τον Φρανσουά Ολάντ, όλοι οι απερχόμενοι πρόεδροι επέλεξαν τη διεξαγωγή επανεκλογής-αστραπή, με προεκλογική εκστρατεία μικρής διάρκειας. Παρά τις αρνητικές δημοσκοπήσεις, ο Νικολά Σαρκοζί ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επανεκλεγεί στα μέσα Φεβρουαρίου 2012. Το 2002, ο Ζακ Σιράκ είχε επιλέξει την 11η Φεβρουαρίου για να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, απέναντι στον πρωθυπουργό “της συγκατοίκησης” Λιονέλ Ζοσπέν. Το 1981 και το 1988, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και ο Φρανσουά Μιτεράν είχαν διατηρήσει την αγωνία μέχρι και τον Μάρτιο», αναφέρει ο Ζοφρουά Κλαβέλ.
Μία ενδεχομένως βεβιασμένη υποψηφιότητα του Φρανσουά Ολάντ θα έβαζε «τελεία» στην πενταετία της προεδρίας του, την ώρα που φλέγοντα ζητήματα, όπως η ανάκαμψη της απασχόλησης, μένουν άλυτα.
Παρά τους κινδύνους της πρόωρης καθόδου στον προεκλογικό στίβο, όμως, η πολιτική αδυναμία του κ. Ολάντ, όπως αυτή αποκαλύπτεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, τον υποχρεώνει να αναλάβει δράση. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους ενοίκους του Μεγάρου των Ηλυσίων, ο Φρανσουά Ολάντ δέχεται αμφισβήτηση ακόμη και από το εσωτερικό του κόμματός του, όπου πολλοί πρώην υπουργοί της κυβέρνησής του, από την Οικολόγο Σεσίλ Ντιφλό μέχρι και τον φιλελεύθερο Εμανουέλ Μακρόν, φιλοδοξούν να τον αντικαταστήσουν στην ηγεσία της Κεντροαριστεράς, κάτι που ουδέποτε χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι Μιτεράν, Σιράκ και Σαρκοζί.
Σε δημοσκόπηση της εταιρείας TNS Sofres-One Point στις αρχές της εβδομάδας, ο Φρανσουά Ολάντ εμφανίζεται να ηττάται, ανεξάρτητα από το ποιοι θα είναι οι αντίπαλοί του στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών την άνοιξη του 2017.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Εμανουέλ Μακρόν, παρότι δεν περνάει ούτε και αυτός στον δεύτερο γύρο, ξεπερνά με άνεση τον αρχηγό του κράτους στα ποσοστά πρόθεσης ψήφου. Αυτό υπήρξε αρκετό για τους οπαδούς του κινήματος «Εμπρός!» του Μακρόν, οι οποίοι εμφανίζουν πλέον τον υποψήφιό τους ως τον μόνο ικανό να επαναφέρει την Αριστερά στην εξουσία το 2017.
Την «τακτική του Κοντορεβιθούλη» προκρίνει για τον Φρανσουά Ολάντ ο αρθρογράφος του γαλλικού Huffington Post, συστήνοντας στον πρόεδρο να αφήνει πίσω του ολοένα και μεγαλύτερα σημάδια, που θα επιβεβαιώνουν την πρόθεσή του να διεκδικήσει επανεκλογή.
Η ομιλία του κ. Ολάντ στην ανακαινισμένη αίθουσα «αρ ντεκό» Βαγκράμ την Πέμπτη, υπήρξε ένα τέτοιο σημάδι, με τον πρόεδρο να ενδύεται τον μανδύα του αρχηγού του κράτους, υπογραμμίζοντας την προσήλωσή του στην ασφάλεια, αλλά και την πρόθεσή του να τηρήσει τις αρχές της δημοκρατίας.