Με ένα αεροπλανοφόρο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις ακτές της Συρίας και εκατοντάδες νέα αεροπλάνα, πυραύλους και τανκς που εισέρχονται στη ρωσική πολεμική μηχανή κάθε χρόνο, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιδεικνύει στρατιωτική δύναμη που η Ρωσία έχει να επιδείξει από τη σοβιετική εποχή. Στον απόηχο της σύρραξης με τη Γεωργία, τον Αύγουστο του 2008, η Ρωσία ξεκίνησε να μεταμορφώνεται από καταρρέουσα στρατιωτική δύναμη με χαμηλό ηθικό σε σύνολο αποτελεσματικών δυνάμεων που μπορεί να δράσει ταχέως σε μέτωπα όπως αυτά της Ουκρανίας και της Συρίας, αφήνοντας πίσω τις ημέρες που η πολεμική αεροπορία βρισκόταν κολλημένη στο έδαφος και τα πολεμικά πλοία γίνονταν «παλιοσίδερα».
«Η αναμόρφωση του στρατού έχει δώσει στη Ρωσία, το Κρεμλίνο και τον Πούτιν ένα χρήσιμο εργαλείο για την εξωτερική πολιτική, το οποίο δεν υπήρχε για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα», ανέφερε ο Ντμίτρι Τρένιν, επικεφαλής του think thank Carnegie Moscow Center. Ωστόσο, η νέα αυτή εποχή για τη ρωσική εξωτερική πολιτική δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τη στάση που θα κρατήσει η Ρωσία απέναντι στη νέα διοίκηση των ΗΠΑ, δημιουργώντας δίλημμα μεταξύ της συνεργασίας με τον Ντόναλντ Τραμπ και της συνέχισης των μονομερών ενεργειών σε διάφορα μέτωπα ανά τον κόσμο.
Ο πενθήμερος πόλεμος με τη Γεωργία στάθηκε καθοριστικός για αυτήν τη μετάλλαξη, βγάζοντας τη Ρωσία από τα καταστροφικά μετασοβιετικά χρόνια, καθώς υπέδειξε τις διάφορες εμφανείς αδυναμίες του ρωσικού στρατού και ώθησε τον Πούτιν και τους στρατηγούς του σε ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικού ανασχηματισμού και κρατικών δαπανών.
Μολαταύτα, η μεγαλύτερη αλλαγή στο ρωσικό στράτευμα έγκειται στους ίδιους τους στρατιώτες, καθώς σήμερα όλο και περισσότεροι εθελοντές κατατάσσονται στις ένοπλες δυνάμεις για τουλάχιστον δύο χρόνια, γεγονός που αποτελεί παράγωγο της δημιουργίας μιας κουλτούρας που δίνει στη στρατιωτική θητεία την εικόνα καριέρας. Επιπροσθέτως, τα έσοδα των εθελοντών είναι κατά δέκα φορές μεγαλύτερα των απλών κληρωτών, ενώ η προαγωγή σε λοχία ισοδυναμεί με μηνιαίο μισθό 40.000 ρουβλιών, ποσό μεγαλύτερο του μέσου όρου των μισθών των Ρώσων πολιτών, κάτι που προσελκύει όλο και περισσότερους νέους εθελοντές. «Ο στρατός γίνεται ισχυρότερος όσο αυξάνεται ο αριθμός των εθελοντών στρατιωτών», δήλωσε ο υποστράτηγος Αλεξάντερ Γιαρένκο, ο οποίος επιβλέπει ένα από τα κέντρα εθελοντικής στρατολογίας. Τα κίνητρα των εθελοντών ποικίλλουν, όπως υποδεικνύουν οι δηλώσεις των νεοσυλλέκτων στο κέντρο κατάταξης της πόλης Γεκατέρινμπουργκ, περιλαμβάνοντας από χρηματικές ανάγκες μέχρι ανία για την πολιτική ζωή και δίψα για περιπέτεια.
Ωστόσο, η προοπτική της περιπέτειας δείχνει εξαιρετικά πιθανή με τα σημερινά δεδομένα, καθώς η Ρωσία από το 2014 και έπειτα έχει τροφοδοτήσει πρωτοφανείς εντάσεις με τη Δύση, πρωτόγνωρες για τα δεδομένα της μεταψυχροπολεμικής εποχής, κυρίως μέσω των επεμβάσεών της στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Συρίας, ενώ οι τεράστιες δαπάνες του ρωσικού κράτους στα εξοπλιστικά μαρτυρούν πολεμική ετοιμότητα και ανάπτυξη του ρωσικού οπλοστασίου που θυμίζουν σοβιετική εποχή.
Παρ’ όλα αυτά, αρκετοί αναλυτές προειδοποιούν ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις του Πούτιν μπορεί να αρχίσουν να δρουν πιο ελεύθερα στα μέτωπα της Συρίας και της Ουκρανίας ή οπουδήποτε αλλού, περιμένοντας ότι ο Τραμπ δεν θα συγκρουστεί με τα ρωσικά συμφέροντα αλλά θα προσπαθήσει να συμβιβαστεί μαζί τους. Επιπλέον, όπως δήλωσε ο στρατιωτικός αναλυτής Πάβελ Φελγκενάουερ, το Κρεμλίνο μπορεί να επιδιώκει σκοπίμως να προκαλέσει τη Δύση σε αυτά τα δύο μέτωπα, καθώς οποιαδήποτε αντίδραση στις κινήσεις της θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για όλο και περισσότερες αμυντικές δαπάνες της Ρωσίας.