ΠΑΡΙΣΙ. Πυρκαγιά η οποία ερευνάται ως εμπρησμός ξέσπασε τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή σε ξενώνα προσφύγων στα δυτικά προάστια του Παρισιού, προξενώντας σκηνές αλλοφροσύνης. Δεκατρείς άνθρωποι πήδηξαν από τα παράθυρα και τραυματίσθηκαν, ένας εκ των οποίων θανάσιμα. Ο νεκρός, ηλικίας 40 ετών, καταγόταν από την πρώην γαλλική αποικία του Μάλι και ζούσε στον ξενώνα τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αστυνομικές πηγές ανέφεραν ότι στην υποδοχή του κτιρίου εντοπίστηκαν εύφλεκτα υλικά, εύρημα που «δείχνει» εμπρηστική επίθεση. Τουλάχιστον 70 πυροσβέστες έσπευσαν στο σημείο και διέσωσαν από τα υψηλά πατώματα με μεγάλες κλίμακες έξι άτομα, τα οποία σε αντίθετη περίπτωση θα είχαν καταλήξει από τις αναθυμιάσεις. Στο κέντρο υποδοχής στην Μπουλόν-Μπιλανκούρ ζουν περίπου 300 άνθρωποι.
Το εξαώροφο κτίριο φιλοξενεί άτομα που έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου και περιμένουν την εξέτασή της. Η Γαλλία έχει υποδεχθεί πολύ λιγότερους πρόσφυγες από γειτονικές χώρες, όπως η Αυστρία ή η Γερμανία, παρ’ όλα αυτά οι επιθέσεις εις βάρος τους έχουν γίνει συχνότερες. Κάποιες από αυτές έχουν σχέση με τις γαλλικές φοβίες περί ισλαμοποίησης.
Πρόσφατη έρευνα του ινστιτούτου Ιpsos διαπίστωσε ότι οι Γάλλοι έχουν εντελώς στρεβλή εντύπωση για τον αριθμό των μουσουλμάνων που ζουν στη χώρα, θεωρώντας ότι το ποσοστό μουσουλμάνων κατοίκων της Γαλλίας ανέρχεται στο 31% του συνόλου, ενώ στην πραγματικότητα ανέρχεται στο 7%. Για το 2020, ο μέσος Γάλλος θεωρεί ότι το 40% του πληθυσμού θα είναι μουσουλμάνοι, ενώ το πραγματικό ποσοστό δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 8,3%. Η παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας και οι ξενοφοβικές επιθέσεις συνδέονται με τη ρητορική πολιτικών κομμάτων, κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, που έχουν οικοδομήσει την πολιτική τους καριέρα στην ξενοφοβία.
Στη γειτονική Ελβετία, οι ξένοι στην «πλάτη» των οποίων γίνεται πολιτική είναι οι Ευρωπαίοι. Με δημοψήφισμα το 2014, οριακή πλειοψηφία Ελβετών είχε αποφασίσει να επιβληθούν ποσοστώσεις εισόδου ξένων εργαζομένων στη χώρα. Χθες, το ελβετικό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο με βάση τον οποίο οι θέσεις εργασίας θα προσφέρονται σε ξένους μόνον αν δεν υπάρχει Ελβετός για τη συγκεκριμένη δουλειά.
Πρόκειται για έναν συμβιβασμό που ερμηνεύει το πνεύμα του δημοψηφίσματος, χωρίς όμως να τινάζει στον αέρα τις σχέσεις της Ελβετίας με την Ε.Ε. Η ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων είναι μία από τις τέσσερις βασικές ελευθερίες της Ε.Ε., την οποία έχει δεσμευθεί ότι θα σεβαστεί και η Ελβετία, παρότι δεν είναι μέλος, προκειμένου να απολαμβάνει τα οφέλη της πρόσβασης στην κοινή αγορά.
Τι λέει η Κομισιόν
Στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είπε ότι ο νόμος «φαίνεται ότι πάει προς τη σωστή κατεύθυνση», αποφεύγοντας τις ποσοστώσεις. Ομως, το γεγονός ότι το νομοσχέδιο δεν θέτει ανώτατα όρια στη μετανάστευση, την ώρα που ένας στους τέσσερις κατοίκους της Ελβετίας είναι ξένοι, οδήγησε το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα να κάνει λόγο για παράδοση εθνικής κυριαρχίας. Στην Ελβετία ζουν 1,4 εκατ. πολίτες χωρών της Ε.Ε., ενώ 300.000 εργαζόμενοι ζουν σε γειτονικές χώρες και διασχίζουν καθημερινά τα ελβετικά σύνορα για να εργασθούν.
Η μεταχείριση που τους επιφυλάσσει η Ελβετία παρακολουθείται στενά από την Ε.Ε., ιδίως μετά την απόφαση της Βρετανίας για έξοδο από την Ε.Ε. και τις διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των Ευρωπαίων εργαζομένων στη Βρετανία μετά την ολοκλήρωση του Brexit.