ΜΑΝΑΟΥΣ. Ο έλεγχος των δρόμων διακίνησης ναρκωτικών στο υδάτινο δίκτυο του Αμαζονίου είναι το επίδικο του πρωτοφανούς αγριότητας πολέμου που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό των φυλακών της Βραζιλίας. Τέσσερις κρατούμενοι δολοφονήθηκαν την Κυριακή σε ένα ακόμη επεισόδιο στο κρατίδιο Αμαζόνας στα βόρεια της χώρας, με αποτέλεσμα οι νεκροί από την 1η Ιανουαρίου να πλησιάζουν τους 100.
Πρόκειται για άγριες δολοφονίες, με αποκεφαλισμούς και σκύλευση των σορών των νεκρών, πράξεις άφατου μίσους και αντεκδίκησης που αποτυπώθηκαν σε εμετικά βίντεο. Τα δύο καρτέλ, μέλη των οποίων αλληλοσφάζονται, είναι η PCC, με έδρα το Σάο Πάολο, και η Κόκκινη Διοίκηση, με έδρα το Ρίο.
Πριν από έξι μήνες, η πολυετής συμφωνία μεταξύ τους για ξεχωριστές «σφαίρες επιρροής» κατέρρευσε, με συνέπεια να κηρυχθεί ολοκληρωτικός πόλεμος.
Αν το επίπεδο πολιτισμού μιας χώρας κρίνεται από τις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές της, τότε η Βραζιλία κάνει, τον τελευταίο καιρό, πολλά βήματα πίσω. «Είναι μια πρόκληση προς τον πολιτισμό», σχολίασε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, Χοσέ Μόιζες. «Και η κυβερνητική απάντηση δεν ήταν η ενδεδειγμένη».
Ο πρόεδρος Τέμερ καθυστέρησε τρεις ημέρες να σχολιάσει την πρώτη σφαγή, που είχε 56 θύματα, ενώ, όταν μίλησε, έκανε λόγο για «ατύχημα» και αποποιήθηκε κάθε ευθύνη, επισημαίνοντας ότι το σωφρονιστικό κατάστημα Ανίσιο Ζομπίμ είχε δοθεί προς διαχείριση στην ιδιωτική εταιρεία Umanizzare. Εν συνεχεία, ο υπουργός Νεότητας Μπρούνο Ζούλιο είπε ότι αυτοί που πέθαναν δεν ήταν άγιοι και ευχήθηκε να γίνονται «σφαγές κάθε εβδομάδα». Ο υπουργός απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του.
Η υπόθεση ότι τα καρτέλ αποδυναμώνονται επειδή κάποια μέλη τους αλληλοσφάζονται δεν λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες της διάχυσης της βίας στην κοινωνία. Η αγωνία των Αρχών συνίσταται στον κίνδυνο να μεταφερθεί ο πόλεμος αυτός από το εσωτερικό των φυλακών στους δρόμους της χώρας. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Το 2006, στις μάχες ανάμεσα στην αστυνομία του Σάο Πάολο και την PCC, έχασαν τη ζωή τους 200 άτομα.