Για περιστατικά στην Τουρκία που μοιάζουν να βγαίνουν από δυστοπικό μυθιστόρημα κάνουν λόγο οι Financial Times, σημειώνοντας ότι σχεδόν εβδομαδιαίως δημοσιεύονται ιστορίες φίλων, συναδέλφων, ακόμη και συζύγων που καταδίδουν εθελοντικά ο ένας τον άλλον για αδικήματα που έχουν κυρίως να κάνουν με προσβολές εις βάρος του προέδρου Ερντογάν.
Το κίνητρο γι’ αυτή την πρακτική, η οποία έχει μεγάλο παρελθόν τόσο στην Τουρκία όσο και σε άλλες ιστορικές περιόδους άλλων χωρών, έρχεται από υψηλά κρατικά κλιμάκια, κάτι που μαρτυρούν οι δηλώσεις του Ερντογάν τον Δεκέμβριο, οι οποίες υπογράμμισαν πως η παροχή πληροφοριών στις Αρχές «δεν είναι μόνο δουλειά των υπηρεσιών ασφαλείας».
Σύμφωνα με την ανθρωπολόγο Τζένι Ουάιτ, η παρακίνηση αυτή συνοδεύεται από μια έντονα διχαστική ρητορική, η οποία διαχωρίζει τους πολίτες σε «προδότες» και «ανιδιοτελείς ήρωες», με τους τελευταίους να είναι έτοιμοι να κατατροπώσουν τους πρώτους υπό την καθοδήγηση του «μεγάλου ηγέτη».
Το κάλεσμα σε αναφορά των «προδοτών» διογκώθηκε σημαντικά κατά τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2013 και μετά την κατάρρευση της εκεχειρίας με το PKK το καλοκαίρι του 2015, ενώ κορυφώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, το οποίο αποτέλεσε και το κορυφαίο γεγονός της διχαστικής πορείας που έχει πάρει η τουρκική πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, ο αριθμός των ατόμων που προσφέρθηκαν να δώσουν πληροφορίες στις Αρχές διπλασιάστηκε από το 2015 στο 2016, με τους 34.000 να μετατρέπονται σε 65.000 τους μήνες μετά το πραξικόπημα.