Λόγια της κάλπης

1' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οσο εξαντλείται ο προεκλογικός χρόνος, τόσο θα πυκνώνουν οι λεγόμενες αντισυστημικές κραυγές όλων των χρωμάτων και ιδεολογικών προσανατολισμών, οι οποίες δείχνουν να βρίσκουν ένθερμους ακροατές. Οι βρισιές, οι καταδίκες, τα αντριλίκια, «να πάτε όλοι φυλακή», «να πάει στις Πρέσπες να πνιγεί», «δεν θα απολογηθώ σε εσάς», «είμαστε πολύ μπροστά και καθαροί και είστε πολύ μικροί και βρώμικοι», «λαμόγια με πατέντα», «εθνοπροδότες, θα δικαστείτε», «σας έχω!», κερδίζουν ακόμη οπαδούς.

Οι λαϊκισμοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Τον κουτσαβακισμό, τα νταϊλίκια, τις στεντόρειες φωνές. Πείθουν όσοι δείχνουν να τα λένε έξω από τα δόντια, όσοι βροντοφωνάζουν υποτιθέμενα κακώς κείμενα «χωρίς κανένα φόβο για το πολιτικό κόστος», όσοι αποκαλύπτουν σκοτεινά σχέδια και αφανείς συνωμοσίες. Δύσκολα βλέπει κανείς την –όποια– ψευδή πληροφορία που έχει μασκαρευτεί σε καυτή αλήθεια· τις υπερβολές, που εμφανίζονται ως τεκμήρια, ως λόγια θαρρετά, σχεδόν ηρωικά. Εχουμε φαίνεται ακόμη μεγάλη ανάγκη από ήρωες. Από αυτούς που «δεν τους λείπει το θάρρος», από εκείνους που εμφανίζονται ως θεία δίκη, γεμάτοι φωτιά και οργή για «τα ΜΜΕ του βάλτου της διαπλοκής», για τους «βαρώνους και τα παπαγαλάκια τους», γι’ αυτούς που «λυσσάξανε να τρώνε» και τώρα πληρώνουν· για τη βολική ζωή μας μέσα σε ένα νέφος υποκρισίας, για τον πλαστό μας κόσμο που φοβάται να αντικρίσει τον πραγματικό.

Η αγανάκτηση εκλαμβάνεται ως πειστήριο ειλικρίνειας και αφαιρεί από το «οπτικό» μας πεδίο όσα πολιορκούν την παράλογη καθημερινότητά μας: τις ασυνέπειες, τις λογοκρισίες, τους εξωραϊσμούς, τις θεσμικές παραχαράξεις, τις σχιζοφρενικές επιλογές. Σβήνει μαύρες σελίδες, εγγράφει μόνον όσα δείχνουν συμφέροντα ή σκανδαλιστικά. Και η ανακύκλωση του μισού ψεύδους – μισής αλήθειας, του πληθωρικού συναισθήματος, των υπεραπλουστεύσεων, της αυθαίρετης ονοματοδοσίας, της αναφοράς ως ηθικών πράξεων που είναι ασυμβίβαστες με την κοινή ηθική συνεχίζεται, αλλοιώνοντας τις πραγματικές διαστάσεις των πραγμάτων, τις έννοιες των λέξεων – η προσβολή αποκαλείται κριτική, η αμετροέπεια δηκτικότητα, η αγυρτεία ενθουσιαστική επαγγελία. Η αγανάκτηση μετατρέπεται σε δόγμα, το οποίο γίνεται τόσο πιο βαθύ όσο δεν διατυπώνεται ως τέτοιο, δεν συνειδητοποιείται, απλώς ακολουθείται…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή