«I think this is the beginning of a beautiful friendship», θα μπορούσε να είναι η κατάληξη μετά τη λυτρωτική (;) συνάντηση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τους «58», την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, την οποία τόσο γλαφυρά περιέγραψε ο Ανδρέας Πετρουλάκης με γελοιογραφία του σε πρόσφατο φύλλο της «Κ». Η εξέλιξη όμως αποδείχθηκε εξίσου αινιγματική -και διόλου ικανοποιητική- με το τέλος της ταινίας «Καζαμπλάνκα». Τι συνέβη με αυτό το θυελλώδες ειδύλλιο, που με τόση αγωνία παρακολουθήσαμε; Θα ξανασυναντηθεί ο Μπόγκι με τη μοιραία γόησσα ή ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του;
Το τοπίο είναι αντάξιο ενός πολιτικού φιλμ νουάρ. Καταχνιά και καταγώγια με βλάσφημες μουσικές, παράνομα ραντεβού, συνωμοτικές γκαμπαρντίνες και ατάκες-χαστούκια στα μούτρα του εραστή-αντιπάλου. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάνει «κίνηση-ματ» -σύμφωνα με το δημοσιογραφικό κλισέ- στους επίδοξους συμμάχους του με την επιλογή του σταυρού προτίμησης, μόλις τρεις μήνες πριν από τις εκλογές. Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος προτείνει να το αφήσουν καλύτερα οι «58» αν δεν βγαίνει, ο Νίκος Μπίστης χλευάζει τις όψιμες νουθεσίες του, ο Γρηγόρης Ψαριανός προαναγγέλλει ότι θα είναι υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ βρίζει τη Μαριλένα Κοππά που προσχώρησε στη ΔΗΜΑΡ, ο Γιάννης Βούλγαρης κάνει «πατ πατ» στο παραπονεμένο ΠΑΣΟΚ. Κι ο Πέτρος Τατσόπουλος, ναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να πάει σπίτι του αλλά θα πάει στους «58», αποφαίνεται ότι «τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα το εγχείρημα των “58” σε επίπεδο φιλοδοξιών έχει αποτύχει». Συγγνώμη, αυτοί όλοι με ποιον είναι; Στο ίδιο στρατόπεδο δεν θα έπρεπε να ανήκουν; Κοινές ιδεολογικές αναφορές και στόχους δεν έχουν; Τι ακριβώς τους χωρίζει;
Στο μεταξύ τα κείμενα που εκδίδονται γίνονται όλο και πιο αφηρημένα, αφήνοντας και τους πλέον εκπαιδευμένους στην αποκρυπτογράφηση αριστερών ανακοινώσεων με απλές απορίες: «Τα βρήκαν ή δεν τα βρήκαν;».
Παρακολούθησα μια εκδήλωση στη Λάρισα. Οι συμμετέχοντες είχαν αληθινή ανυπομονησία για το εγχείρημα. Ρωτούσαν, τοποθετούνταν, παθιάζονταν. Προέρχονταν από διαφορετικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγους) αλλά μοιράζονταν την αποστροφή προς την πόλωση και το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο». Αποκήρυσσαν το εκβιαστικό δίλημμα «Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ». Η εκατέρωθεν κινδυνολογία δεν τους αφορά άλλωστε. Εχουν ένα θετικό όραμα για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Ανάλογο είναι το κλίμα σε πολλές εκδηλώσεις στην επαρχία, τις μεγάλες πόλεις και την Αθήνα. Είναι κρίμα να συντριβεί όλη αυτή η δυναμική κάτω από μια πεζή διαδικασιολογία. Οι πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης θα το μετανιώσουν. Οπως λέει κι ο Ρικ στην Ιλζα στην «Καζαμπλάνκα»: «Ισως όχι σήμερα, ίσως όχι αύριο, αλλά σύντομα και για το υπόλοιπο της ζωής σου».