Χαρακτήρες κοσμαγάπητοι και διαχρονικοί, ιστορίες που φέρνουν το χαμόγελο σε μικρούς και μεγάλους: η «Καθημερινή» παρουσιάζει, από αυτό το καλοκαίρι, τα καλύτερα κόμικς που διαβάσαμε ποτέ.
Καμιά φορά, εκ παραδρομής, λέγοντας Μίκυ Μάους εννοούμε οποιοδήποτε καρτούν. Απόδειξη της καθοριστικής επιρροής και της κυριαρχίας του πρώτου τη τάξει ήρωα της Ντίσνεϊ στην ποπ κουλτούρα. Το 98% των παιδιών 3-11 ετών σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν τη φιγούρα του θρυλικού ποντικού, κάτι που πιθανόν δεν συμβαίνει ούτε με τον Αγιο Βασίλη. Και είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοξο, καθώς το σχέδιο του Μίκυ είναι απλούστατο, ουσιαστικά αποτελούμενο από τρεις κύκλους, και οποιοσδήποτε σκιτσογράφος μπορεί να το αντιγράψει στη στιγμή. Αλλά εκεί εντοπίζεται και η ιδιοφυΐα του. Είναι προσιτό, φιλικό, καθημερινό. Με λίγες γραμμές και μπόλικη φαντασία, ο Ουόλτ Ντίσνεϊ έφτιαξε τον Μίκυ και ένα ολόκληρο σύμπαν χαρακτήρων που «έχτισαν» μια αυτοκρατορία ψυχαγωγίας.
«Αν και οι χαρακτήρες του Ντίσνεϊ διαφέρουν μεταξύ τους σημαντικά, έχουν δύο κοινά: είναι όλοι αξιαγάπητοι και ανεπιτήδευτοι», έγραψαν οι New York Times μετά το θάνατο του δημιουργού το 1966. Ειδικά για τον Μίκυ, υπήρξε και κάτι ακόμη που βοήθησε στην εκτόξευση της δημοφιλίας του. Τα πρώτα του βήματα συνέπεσαν με τα χρόνια της οικονομικής ύφεσης και ο δυναμικός και αισιόδοξος χαρακτήρας του ταίριαξε με την ψυχολογία του μέσου Αμερικανού. «Μαζί με τον Τσάρλι Τσάπλιν, υπήρξε το σύμβολο του καθημερινού ανθρώπου», σχολίασε το BBC στα 80ά γενέθλια του Μίκυ το 2008. Το σύμβολο του ανθρώπου που δεν το βάζει κάτω, που προσπαθεί και που στο τέλος τα καταφέρνει. Αργότερα, τη δεκαετία του ’50, το περιοδικό «Μίκυ Μάους» ήταν πρώτο σε πωλήσεις κόμικς στις ΗΠΑ, αγγίζοντας τα 3 εκατ. αντίτυπα το μήνα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ουόλτ Ντίσνεϊ βρέθηκε πολλές φορές στο επίκεντρο αρνητικών σχολίων για τις πολιτικές του απόψεις και τη στάση του σε κοινωνικά ζητήματα, αλλά, όπως κι αν έχει, η κληρονομιά του είναι ανυπολόγιστης αξίας. Για την Αμερική είναι μια μυθική πλέον φιγούρα, ένας, όπως συχνά χαρακτηρίζεται, «λαϊκός ήρωας του εικοστού αιώνα». «Η συμπονετική του στάση απέναντι στη ζωή βοήθησε τα παιδιά μας να δουν την ανθρωπότητα με πιο καθαρή και θετική ματιά – με όλα της τα κουσούρια, αλλά και την προοπτική της για το καλύτερο», είπε κάποτε ο παλιός πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Και αυτό ισχύει για όλες τις γενιές που μεγάλωσαν διαβάζοντας τις περιπέτειες των ηρώων που δημιούργησε ή ξυπνούσαν βιαστικά το πρωί για να προλάβουν τα «Μίκυ Μάους» στην τηλεόραση. Γιατί καμιά φορά όλα είναι πολύ απλά και, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, «ας μην ξεχάσουμε ένα πράγμα, ότι όλα ξεκίνησαν από ένα ποντίκι».