Στις 28 Αυγούστου, η Αγκελα Μέρκελ έχει προσκαλέσει τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων να συμμετάσχουν σε μια σύνοδο κορυφής με θέμα την οικονομική και πολιτική κατάσταση των χωρών της περιοχής, αλλά κυρίως για την πορεία ένταξής τους στην Ε.Ε. Αυτό το τελευταίο είναι η ουσία της συνόδου για την καγκελάριο, που άλλωστε έχει δηλώσει ότι εκεί θα πρέπει «να μιλήσουμε για το πώς θα υπερβούμε τα υφιστάμενα εμπόδια ώστε η ευρωπαϊκή προοπτική να γίνει βήμα προς βήμα πραγματικότητα».
Το γεγονός ότι η Γερμανίδα καγκελάριος αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να δώσει ώθηση στην ενταξιακή πορεία των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων ξενίζει, αν σκεφτεί κανείς ότι η «διεύρυνση» της Ε.Ε. ήταν απαγορευμένη λέξη στο Βερολίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όχι μόνον το διάστημα πριν από τις ευρωεκλογές, αλλά όλα τα τελευταία χρόνια. Και η αλήθεια είναι ότι η κ. Μέρκελ περίμενε να γίνουν οι ευρωεκλογές για να δηλώσει δημόσια, στις 6 Ιουνίου, ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να ενταχθούν στην Ε.Ε.
Αν και η αρνητική διάθεση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης απέναντι σε κάθε μορφής διεύρυνση δεν έχει αλλάξει, ο σημαντικότερος παράγοντας για τη μεταστροφή της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής είναι η εντεινόμενη αντιπαλότητα με τη Ρωσία. Οπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο, η Μόσχα παραδοσιακά ασκεί επιρροή στα Βαλκάνια και με τις ενεργειακές συμφωνίες διαθέτει έναν πρόσθετο μοχλό πίεσης. Αυτό που επιδιώκει το Βερολίνο είναι να μην αφήσει τις χώρες να πέσουν στην αγκαλιά της Μόσχας αλλά και να επεκτείνει τη δική του επιρροή στην περιοχή.
Στο Ντουμπρόβνικ
Η Γερμανία αποτελεί ήδη τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, πολιτικά, ωστόσο, δραστηριοποιείται για πρώτη φορά τόσο έντονα. Το πόσο μεγάλη σημασία αποδίδει στην πρωτοβουλία η καγκελάριος δείχνει το γεγονός ότι προετοιμάζεται από την Καγκελαρία και όχι από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών. Επίσης, από το γεγονός ότι η κ. Μέρκελ ταξίδεψε στα μέσα Ιουλίου στο Ντουμπρόβνικ για να συμμετάσχει σε μια άτυπη σύνοδο κορυφής των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και όπως λένε γερμανικές πηγές, πήγε εκεί για να τους δει όλους και να τους καλέσει στο Βερολίνο, στο τέλος Αυγούστου.
Για την Ελλάδα είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η βαλκανική κινητικότητα της κ. Μέρκελ αποτελεί το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο έγιναν οι δηλώσεις της για το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ.
Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους οι Γερμανοί δεν κρύβουν ότι πιστεύουν πως η διαμάχη για το θέμα του ονόματος έχει κρατήσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε και ότι για γεωστρατηγικούς λόγους εκτιμούν πως η ΠΓΔΜ θα έπρεπε να ενταχθεί και στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ όσο ταχύτερα αυτό είναι δυνατόν. Λαμβάνουν, ωστόσο, υπόψη τους ότι η λύση που θα δοθεί σε αυτή τη διαμάχη θα πρέπει να είναι αμοιβαία αποδεκτή ή, όπως το έθεσε η ίδια η καγκελάριος, αμοιβαία επώδυνα αποδεκτή. Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνονται ότι οι συνθήκες δεν είναι οι καταλληλότερες για την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά για κινήσεις αμφίβολης δημοτικότητας στην εξωτερική πολιτική, με δεδομένη την πίεση που ασκούν στην κυβέρνηση οι δύσκολες αποφάσεις στο οικονομικό μέτωπο. Για τον λόγο αυτό διαβεβαιώνουν ότι δεν θα ασκηθούν πιέσεις και ότι η κυβέρνηση δεν θα βρεθεί προ εκπλήξεων. Συζητήσεις πάντως και για το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ και την περαιτέρω ενταξιακή της πορεία θα γίνουν στις 28 Αυγούστου, αφού το θέμα είναι ένα από τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν και όπως αποκάλυψε η η καγκελάριος, το συζητάει η ίδια σε κάθε ευκαιρία με τον κ. Σαμαρά, αλλά και με τον Σκοπιανό πρωθυπουργό κ. Γκρούεφσκι.
Στη σύνοδο έχουν προσκληθεί οι υπουργοί Οικονομικών κάθε χώρας και θα συζητηθούν συγκεκριμένα έργα στους τομείς των Υποδομών και της Ενέργειας που θα τονώσουν τις οικονομίες των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Και βεβαίως, θα συζητηθούν και ευρύτερα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ευθυγράμμισης των χωρών αυτών, που επιδιώκουν την ένταξή τους στην Ε.Ε. με τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Ηδη από τη σύνοδο του Ντουμπρόβνικ, άλλωστε, η καγκελάριος ξεκαθάρισε ότι η ενταξιακή διαδικασία συμπεριλαμβάνει την προσπάθεια να εναρμονιστεί η εξωτερική πολιτική των χωρών αυτών με τις κοινές ευρωπαϊκές θέσεις.