Ο ΕΣΥΠ/ΕΛΟΤ ανακοίνωσε την έκδοση του «Οδηγού για την Κοινωνική Ευθύνη των Οργανισμών» βάσει του προτύπου ΕΛΟΤ ISO 26000:2010, ο οποίος απευθύνεται όχι μόνο στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα –όπως προσδιορίζει και παραπέμπει αποκλειστικά ο καθιερωμένος όρος «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη»– αλλά και στη Δημόσια Διοίκηση και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δηλαδή στους οργανισμούς του δημόσιου τομέα αλλά και στις εθελοντικές οργανώσεις – καταναλωτικές, περιβαλλοντικές, γενικώς, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Αυτονόητη λοιπόν η φραστική μεν διαφοροποίηση, αλλά ουσιαστική η επέκταση και του όρου, αφού «Κοινωνική Ευθύνη» έχουν όλοι όσοι χρησιμοποιούν τους πόρους του πλανήτη είτε αποφασίζουν για τη χρήση τους. Οπότε και η αναζήτηση μιας στρατηγικής επιβίωσης και ανάπτυξης αφορά κάθε οργανισμό, νομικό είτε φυσικό (www.elot.gr).
Το κυρίαρχο ζητούμενο της «Κοινωνικής Ευθύνης» είναι η υποχρέωση των οργανισμών να λογοδοτούν για τις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις και οι δραστηριότητές τους στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Η έκδοση του διεθνούς αυτού προτύπου δεν αντικαθιστά εργαλεία και πρωτοβουλίες για κοινωνική ευθύνη, αλλά λειτουργεί συμπληρωματικά και αποσκοπεί στην προαγωγή της αλληλοκατανόησης στον τομέα της κοινωνικής ευθύνης. Διευκρινίζεται επίσης ότι «το ΕΛΟΤ ISO 26000 δεν αποτελεί ένα ακόμη πρότυπο συστήματος διαχείρισης με απαιτήσεις. Δεν προορίζεται και δεν είναι κατάλληλο για πιστοποίηση είτε έλεγχο. Κάθε προσφορά είτε ισχυρισμός πιστοποίησης με ISO 26000 αποτελεί παρερμηνεία των επιδιώξεων και του σκοπού και καταχρηστική εφαρμογή του».
Στα πλεονεκτήματα που προσφέρει η χρήση του είναι και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί και από οργανισμούς που είναι στην αρχική φάση ενσωμάτωσης, όπως και από οργανισμούς με περισσότερη εμπειρία εφαρμογής της κοινωνικής ευθύνης. Στην πρώτη περίπτωση, «οι οργανισμοί μπορεί να επωφεληθούν από τη μελέτη και εφαρμογή του προτύπου για τις αρχές, τα πεδία και τα θέματα κοινωνικής ευθύνης». Στη δεύτερη περίπτωση «μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των υφιστάμενων πρακτικών και την περαιτέρω ενσωμάτωση της κοινωνικής ευθύνης στις δραστηριότητές τους». Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, «είναι στη δικαιοδοσία του κάθε οργανισμού να αναγνωρίζει μέσω ίδιας θεώρησης και μέσω διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη, ποια θέματα τον αφορούν και ποια από αυτά είναι σημαντικά».
