Mάλλον αιφνιδιασμένα έδειχναν τα στελέχη της γερμανικής εταιρείας KMW στο Μόναχο, αλλά και άτομα στο περιβάλλον του επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκου, από τις εφόδους της Εισαγγελίας και ανδρών της οικονομικής αστυνομίας στην Αθήνα και της εφορίας στο Μόναχο, σχετικά με τη σύμβαση για τα «Λέοπαρντ 2». Διότι και στις δύο περιπτώσεις, είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι Εισαγγελίες θα προχωρούσαν τις έρευνές τους σε συνεργασία με τους ελεγχομένους.
Η αλλαγή στάσης αποδίδεται στις εισαγγελικές αρχές της Βρέμης, που εντόπισαν «ίχνη» παράνομων πληρωμών από την εταιρεία Rheinmetall προς Ελληνες αξιωματούχους, για τη σύμβαση των αρμάτων, ήδη από το 1997. Στο Μόναχο η γερμανική εταιρεία συνεργάσθηκε με την εταιρεία συμβούλων PWC, που κατ’ εντολήν της αρμόδιας Εισαγγελίας προχώρησε σε έλεγχο των επίμαχων πληρωμών της σύμβασης «Λέοπαρντ 2», αλλά και των αυτοκινούμενων πυροβόλων «PZH 2000». Ωστόσο, ο έλεγχος δεν έφερε τα αποτελέσματα που προσδοκούσαν οι έχοντες την ευθύνη της δικαστικής έρευνας. Απεναντίας, ενισχύθηκαν οι απορίες τους σε σχέση με «ανεξήγητα ποσά» –στη σύμβαση PZH 2000– από τη γερμανική εταιρεία προς δύο πρώην βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και προς υπεργολάβους των αντισταθμιστικών προγραμμάτων.
Στο μεταξύ, στην Αθήνα, στο γραφείο του κ. Λιακουνάκου στην AXON, βρέθηκε έγγραφο με ερωτήσεις της εισαγγελικής αρχής σε Βρετανό δικηγόρο, εκπρόσωπο λιβεριανής εταιρείας, αλλά και οι απαντήσεις του. Η Εισαγγελία και ο ελεγχόμενος επιχειρηματίας ερμηνεύουν το έγγραφο αυτό προς «όφελός» τους: η μεν Εισαγγελία υποστηρίζοντας ότι αποδεικνύει τη σχέση του κ. Λιακουνάκου με τον εκπρόσωπο της συγκεκριμένης εταιρείας, ο δε επιχειρηματίας ότι συνεργάσθηκε με την Εισαγγελία για την αποστολή του εγγράφου στον δικηγόρο μετά παράκλησή της.
Στην ξαφνική απόφαση της Εισαγγελίας Διαφθοράς να προχωρήσει στις συγκεκριμένες έρευνες, πρέπει να διαδραμάτισε ρόλο το ότι ο Βρετανός δικηγόρος Πίτερ Κ., αποφάσισε –έπειτα από συστάσεις των συνηγόρων του και λόγω της παραγραφής για τα αδικήματα για τα οποία τον υποπτεύονται οι ελληνικές αρχές– να μην απαντήσει στα ερωτήματά τους, παρά την αρχικώς διαφορετική στάση του, κάτι που δυσανασχέτησε τους εισαγγελείς στην Αθήνα, και ερμηνεύθηκε ως παρελκυστική τακτική. Ποιος όμως είναι ο Πίτερ Κ.; Ο Βρετανός δικηγόρος εμφανίζεται εκτός από εκπρόσωπος μιας εταιρείας της Λιβερίας, που οι αρχές την εντάσσουν στο «περιβάλλον» του κ. Λιακουνάκου, να σχετίζεται και με την υπόθεση των ιπτάμενων ραντάρ της Ericsson. Για την υπόθεση αυτή εμφανίσθηκε στην ανακρίτρια Β. Μπράτη το πρώην στέλεχος της Ericsson –ευρισκόμενος σε αντιδικία με την εταιρεία– Λις Ολοφ Νέντζελ, καταθέτοντας, στις αρχές Οκτωβρίου, ότι συναντήθηκε με τον Πίτερ Κ. στο Μονακό για να απεμπλακεί μία πληρωμή που η Barclays θεώρησε «ύποπτη».
Το συνολικό ύψος έφθανε τα 12 εκατ. δολ. και ο Νέντζελ τη συνδέει με την καταβολή «μιζών».
Η σουηδική εταιρεία που αντιδικεί με τον Νέντζελ αμφισβητεί τις καταθέσεις του, όπως άλλωστε και ο κ. Λιακουνάκος. Ο τελευταίος, όμως, δεν κατονομάζεται από αυτόν, αλλά μόνον ένας απόστρατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας που δεχόταν τα εμβάσματα της σουηδικής εταιρείας. Ο απόστρατος από την πλευρά του υποστηρίζει στη δική του απολογία ότι έχασε την αντιπροσώπευση της σουηδικής εταιρείας, στη συγκεκριμένη σύμβαση, από τον κ. Λιακουνάκο.
Ο επιχειρηματίας υποστήριξε στην «Κ» ότι «συνεργάζεται πλήρως με τους εισαγγελείς. Τους είπα να ψάξουν ό,τι θέλουν. Ξέρω ότι κάναμε την καλύτερη δουλειά στα άρματα που η συμπαραγωγή με ελληνικές εταιρείες έφθασε το 43% και δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο ή παράνομο».
Η γερμανική εταιρεία από την πλευρά της, που σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» κατέθεσε πρόταση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ στις αρχές Νοεμβρίου, (η εταιρεία είχε λάβει μέρος στη συμπαραγωγή του Λέοπαρντ-2) θεωρεί ότι έχει λαμβάνειν από το ελληνικό Δημόσιο, ενώ η ίδια θεωρεί ότι ήταν απολύτως συνεπής στις συμβατικές της υποχρεώσεις.
Σε ό,τι αφορά τη σύνδεση των ερευνών με τα ελικόπτερα τύπου «ΑΠΑΤΣΙ», ο ίδιος ο κ. Λιακουνάκος δεν θέλησε να τοποθετηθεί. Πηγές στο περιβάλλον του συνδέουν την έρευνα στην υπόθεση με μια ανώνυμη καταγγελία που πιθανόν προέρχεται από ανταγωνιστές του.