«Λένε ότι θα πάρει ο Τσίπρας τις γυναίκες του κόσμου! Σιγά! Σε σένα μόνο, αγόρι μου, τις χαλαλίζουμε!» Με τα λόγια αυτά και έναν εγκάρδιο εναγκαλισμό υποδέχεται γηραιά ψηφοφόρος υποψήφιο βουλευτή σ’ ένα από τα «γαλάζια» καφενεία του κέντρου. Ο ευειδής υποψήφιος, αφού ξεπερνάει την αμηχανία που του προκάλεσε το ιδιότυπο κομπλιμέντο, χαιρετάει έναν έναν τους προσκεκλημένους, κυρίως ηλικιωμένα άτομα. «Χρόνια πολλά» εύχεται ο νεαρός πολιτικός, «με τη νίκη» αντεύχονται εκείνοι. «Τα ψηφοδέλτιά σου εξαντλήθηκαν από την πρώτη μέρα» τον ενημερώνει η αρμόδια διοργανώτρια του καφέ, ο σύνδεσμός του με τους ψηφοφόρους. «Αυτό το παιδί είναι από τα δικά μας», προσθέτει, καθώς τον συστήνει σε όσους δεν τον γνωρίζουν προσωπικά. «Ξέρω την οικογένειά του», υπερθεματίζει ένας άλλος ηλικιωμένος, «μας συμπαραστέκεται σε κάθε προσπάθεια που κάνουμε για να βελτιώσουμε τη ζωή μας στη γειτονιά». Ετερος υποστηρικτής αρέσκεται να… ενισχύει τη συζήτηση με αρχαίες ρήσεις. «Αρχή άνδρα δείκνυσι», αποφαίνεται με στεντόρεια φωνή. Οι αρχαιοπρεπείς φράσεις φαίνεται να βρίσκουν απήχηση στους συνδαιτυμόνες, καθώς η καθαρεύουσα εδώ έχει την τιμητική της.
«Εμείς εδώ στο τραπεζάκι ήμασταν όλοι συμφοιτηταί στην Ευελπίδων», μου εμπιστεύεται ο απόστρατος κ. Κώστας, που δεν κρύβει την αγανάκτησή του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. «Μα είναι δυνατόν να προαναγγέλλουν αφοπλισμό της Αστυνομίας;» με ρωτά. «Πώς είναι δυνατόν να πείθει το 1/3 του εκλογικού σώματος;». Οπως παραδέχονται όλοι οι συνδαιτυμόνες, «δεν αλλάζουμε κόμμα ανάλογα με τη μόδα, είμαστε σταθεροί».
«Ηρθαμε λίγο νωρίτερα για να προλάβουμε να μιλήσουμε και με ορισμένους φίλους», μου εκμυστηρεύεται η κ. Ελένη, «σε αυτή τη γειτονιά μένω από την ογδόη». Το απρόσμενο κάλεσμα στο καφενείο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό, καθώς η εν λόγω πληθυσμιακή ομάδα δεν είναι εξοικειωμένη με το Διαδίκτυο, με συνέπεια η διαδικτυακή προεκλογική καμπάνια να μην την αγγίζει. «Επιπλέον, λόγω των συντάξεών μας, μας έχει φάει η κλεισούρα». Το προεκλογικό πρόγραμμα σε «ζωντανό» χρόνο είναι, για όσους έχουν ευήκοα ώτα, πλήρες. «Είναι η τέταρτη φορά που έρχομαι σε ομιλία και μέχρι την Κυριακή έχω άλλες δύο», σημειώνει η ίδια. Τη χαρά τους, βέβαια, δεν κρύβουν ούτε οι ιδιοκτήτες. «Σε μικρή απόσταση από εμάς βρίσκεται αντίστοιχο “πράσινο” στέκι».
Ποιος, όμως, από τους ομιλητές έπεισε την παρέα των ηλικιωμένων; «Ο προηγούμενος ήταν οικονομολόγος και μας ζάλισε με τους αριθμούς», απαντά, «ενώ αυτός εδώ, φαίνεται, είναι καλό παιδί». Στον μικρόκοσμο του καφενείου ο χαρακτηρισμός του «καλού παιδιού» αποτελεί το αδιαμφισβήτητο «διαβατήριο» για τη Βουλή.
Ταύτιση και τοίχος
Στον σύντομο λόγο του ο υποψήφιος βουλευτής τη μία ταυτίζεται με τους παρευρισκομένους, «είμαι κι εγώ αυτοδημιούργητος, δεν προέρχομαι από τζάκι», την άλλη ορθώνει έναν τοίχο ανάμεσά τους, που μοιάζει να υπερβαίνει την ιδεολογία, αυτόν του χάσματος γενεών. Οταν ένας θαμώνας ζητά τον λόγο για να εκφράσει ορισμένες ενστάσεις, η αντίδραση του πολιτικού είναι αφοπλιστική. «Πόσο χρονών είστε; Ως νεότερος θα πρέπει εγώ να σας καταθέσω τα παράπονά μου, αφού η δική σας γενιά χρέωσε τη χώρα». «Πόσο χρονών να είναι άραγε;» αναρωτιούνται οι ακροατές, κάνοντας πρόχειρους υπολογισμούς, απουσία «έξυπνων» κινητών και Google.
Τελικώς, ο υποψήφιος μας αποχαιρετά και προτρέπει τους υποστηρικτές του να μεταπείσουν τους αναποφάσιστους φίλους τους. «Η αδελφή μου τον συμπαθεί πολύ», μου διηγείται ένας από τους νεότερους της σύναξης, «αλλά, από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ ρεύμα», προσθέτει αμφιταλαντευόμενος. Ο ίδιος, ως άνεργος, έχει αφιερώσει πολύ χρόνο παρακολουθώντας ομιλίες ένθεν κακείθεν. «Είναι προσιτός, τον συναντάς στον δρόμο και σου λέει “καλημέρα”» υπογραμμίζει άλλη ψηφοφόρος, που ήρθε με συγκοινωνία από τη Γλυφάδα έως το κέντρο. «Είμαι 55 χρονών και δεν έχω δει τίποτα να αλλάζει σε αυτή τη χώρα», μονολογεί φεύγοντας.