Η σχέση της τηλεόρασης με το παραδοσιακό τραγούδι είναι καθαρά επιφανειακή. Ο,τι στέκει στον αφρό. Μια αντιμετώπιση φολκλόρ, χωρίς πραγματική αγάπη, χωρίς να εστιάζει στη νέα γενιά δημιουργών, όσους αληθινά το αγαπούν, παρά μόνο στην εικόνα, κι αυτή όπως εξυπηρετεί την κάμερα. Το δημοτικό τραγούδι για την τηλεόραση είναι το κατάλληλο σκηνικό σε κάθε εθνική επέτειο, Πάσχα και Απόκριες, που αναζητούμε μια εσάνς παράδοσης.
Γιος μιας μεγάλης οικογένειας με ιστορία στο νησιώτικο τραγούδι, ο Γιάννης Κονιτόπουλος πήγε στο «Voice» και δεν τραγούδησε αυτό που έμαθε δίπλα στον πατέρα του, τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο, αλλά ένα λαϊκό τραγούδι. Κι όταν ρωτήθηκε από τον Γιώργο Λιάγκα γιατί ο γιος του δεν είπε ένα νησιώτικο κομμάτι, ο τραγουδιστής απάντησε πως ήταν δική του επιλογή και όχι του ίδιου. Πρόσθεσε, όμως, κάτι ακόμη, που είναι αλήθεια: «Εφόσον μου δίνεις την ευκαιρία, θα το πω. Στην εκπομπή σου πόσες φορές έρχονται λαϊκοί τραγουδιστές και πόσοι νησιώτες; (…) Είναι μια προσπάθεια να μην περιθωριοποιηθεί όπως εγώ. Ναι μεν έχω τραγουδήσει νησιώτικα κι έχω κάνει ό,τι έχω κάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν βγαίνουμε πουθενά, δεν μας παίζει κανένα ραδιόφωνο. Με αυτή τη σκέψη θέλησε ο Γιάννης να πει λαϊκό».
Ο νεαρός ερμηνευτής δεν πήγε με αυτό που γνωρίζει καλά, αλλά με κάτι που πάνε οι περισσότεροι. Και κάποιοι είναι και καλύτεροι. Αντίθετα, ο Σταύρος Χαλιαμπάλιας ενθουσίασε τους κριτές του με τη φωνή αλλά και την επιλογή του, παρότι βέβαια ήταν εντελώς παράταιρη σ’ αυτή την εκπομπή. Υποστήριξε το παραδοσιακό τραγούδι της Ανατολικής Ρωμυλίας «Μοναχογιός ο Κωνσταντής» που διάλεξε, παινεύτηκε ότι σπουδάζει βυζαντινή μουσική στην Πατριαρχική Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης στο πρόγραμμα Μουσικών Σπουδών, ότι λατρεύει το παραδοσιακό τραγούδι. Το γεγονός, βέβαια, ότι διάλεξε για coach τη Δέσποινα Βανδή κι όχι τη Μελίνα Ασλανίδου είναι άλλο θέμα. Εχει σημασία, όμως, ότι ο τρόπος που ερμήνευσε το τραγούδι ήταν ο αυθεντικός κι όχι τα υβρίδια που προκύπτουν από το πάντρεμα του δημοτικού με τις συμπεριφορές του λαϊκού τραγουδιού.
Ηταν κάτι διαφορετικό όπως και οι εκπομπές του Λάμπρου Λιάβα «Το αλάτι της γης», που φωτίζουν την παράδοση, σε συνδυασμό με τα λαϊκά μουσικά όργανα, τις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου, εστιάζοντας και σε νέους καλλιτέχνες. Αλλωστε, η παραδοσιακή μουσική δεν είναι κοπτοραπτική για να την προσαρμόζεις όπου σε βολεύει. Και βέβαια, δεν είναι η πρωινάδικη αντίληψη για το δημοτικό τραγούδι. Σαν την πρόσφατη εκπομπή του Μάρκου Σεφερλή, που μασκαρεύτηκε και γέμισε το στούντιο με τσολιάδες και τσαρούχια.