Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου το μόνο που δεν είχε ανάγκη ήταν «εχθροί». Είχε πάρα πολλούς εδώ και καιρό, ως εύκολος στόχος, καθώς είναι γυναίκα και έως πρότινος μέλος της αντιπολίτευσης. Και τους απέκτησε εξαιτίας όχι τόσο του περιεχομένου των όποιων παρεμβάσεών της, αλλά του τρόπου με τον οποίο αυτές εκδηλώνονταν και –κατά κανόνα– του τρόπου με τον οποίο αυτές έβλεπαν το φως της δημοσιότητας.
Ως πρόεδρος της Βουλής, πλέον, αποκτά ακόμη περισσότερους! Μόνο που αυτή τη φορά είναι το περιεχόμενο των έργων και των λόγων της που τους «στρατολογεί», παρά η συμπεριφορά της.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα;
Σχολιάστηκε ιδιαίτερα πολιτική διαφοροποίησή της έναντι της κεντρικής κυβερνητικής γραμμής επί της συμφωνίας με τους δανειστές, στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Ή η θέση που εξέφρασε όσον αφορά τη μη χορήγηση άδειας σε προφυλακισμένους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να συμμετάσχουν σε πρόσφατη συνεδρίαση της Ολομέλειας. Βεβαίως, είναι και κάποια «παράπλευρα» ζητήματα που παραπέμπουν στο γνωστό παρελθόν, όπως ο επιεικώς άστοχος τρόπος με τον οποίο από την έδρα του προεδρείου κατά τη συζήτηση των προγραμματικών έκανε απαξιωτικά σχόλια για τον κ. Γρ. Ψαριανό. Ή, ακόμα, η εκτός πολιτικής ορθότητος επιλογή της να δημοσιοποιήσει περιεχόμενο συνομιλίας της με τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη.
Από την άλλη πλευρά, εντύπωση προκαλεί ότι δεν έτυχαν σχολιασμού (φαίνεται αυτά δεν «πουλάνε» ούτε εξάπτουν τη φαντασία) περιστατικά που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη δεδηλωμένη προσήλωσή της στην τήρηση των κανόνων – μια προσήλωση η οποία, πάντως, είναι αφορμή για να προσάψουν στην κ. Κωνσταντοπούλου ανούσια ή και καταστροφική τυπολατρία. Αναφέρονται, επί παραδείγματι, δύο τέτοιες περιπτώσεις: Πρώτον, ότι επετράπη, κατά παραβίαση του Κανονισμού της Βουλής, να προεδρεύσει συνεδρίασης (προγραμματικές) η εκ των αντιπροέδρων κ. Δέσποινα Χαραλαμπίδου, δεδομένου ότι ως βουλευτής νωρίτερα είχε μιλήσει από του βήματος. Δεύτερον, η «ακροβασία» της προέδρου στις ομιχλώδεις διατάξεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, κατά την επιλογή ημέρας και τρόπου για να εκδοθεί Ημερησία Διάταξη για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το πώς λειτουργούσε ώς τώρα το Κοινοβούλιο είναι ένα «κοινό μυστικό», διόλου κολακευτικό για τον θεσμό. Για πολλούς λόγους, με έναν εκ των σημαντικών τον τρόπο που (πλην εξαιρέσεων) χειρίζονταν τις διαδικασίες οι εκάστοτε πρόεδροι, υπέρ των κατά καιρούς κυβερνήσεων.
Το εκκρεμές για δεκαετίες ήταν «αγκιστρωμένο» στη μία άκρη. Ολα δείχνουν τώρα ότι, εν μέσω κρίσης, «ξεκόλλησε» για να φτάσει στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Ποιος ξέρει; Ισως είναι «φυσιολογικό» να συμβεί αυτό μες στον παραλογισμό του πολιτικού μας συστήματος, πριν ισορροπήσει.