Χθες, ο υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης, ανέφερε ότι τα μέλη της διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών θα μπορούσαν να συνεδριάσουν σε μια άλλη αίθουσα, και όχι στα Προπύλαια, για να εκτονωθεί το θέμα με τους καταληψίες της Πρυτανείας του ιδρύματος. Προχθές, η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, υποστήριξε ότι «στις πλατείες δεν υπάρχουν μετανάστες», προσθέτοντας ότι «τώρα εάν βγαίνουν τα πρωινά για να λιαστούν, αυτό είναι άλλο θέμα».
Οι δηλώσεις των δύο υπουργών, που προκάλεσαν σάλο και ποικίλες αντιδράσεις, θα μπορούσαν να αποδοθούν στην απειρία τους σε κυβερνητικά πόστα –το ίδιο, άλλωστε, επικαλέστηκε χθες και ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευκλείδης Τσακαλώτος, που απέδωσε τα προβλήματα στην απειρία της κυβέρνησης. Ομως, το επιχείρημα αποδυναμώνεται, εάν λάβουμε υπόψη μας τον μακρύ πολιτικό βίο τους αλλά και τον πρόσφατο κυβερνητικό.
Ενδεικτικά, ο κ. Φλαμπουράρης, διανοούμενος και στέλεχος του ιστορικού ΚΚΕ Εσωτερικού, διετέλεσε μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του Συνασπισμού και είχε υπό την ευθύνη του τον Τομέα Παιδείας. Παρ’ όλα αυτά, παρουσιάζεται αδιάβαστος: μια βασική αρχή του ακαδημαϊκού είναι ότι, συμβολικά, δεν εγκαταλείπει το πανεπιστήμιό του σε εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, δεν το «εκχωρεί». Δεν είναι κομματική οργάνωση η Σύγκλητος, ώστε να συνεδριάζει σε καφενεία.
Οσο για την κ. Χριστοδουλοπούλου, ουδείς αμφισβητεί ότι «ασχολείται όλη τη μέρα για το θέμα», όπως είπε χθες ο κ. Φλαμπουράρης. Αλλωστε, πλέον, έχει ορκιστεί και έχει αναλάβει επισήμως… αρμοδιότητες. Βέβαια, όταν ξέσπασε το θέμα με τον υποστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ. Γιώργο Νίτσα –υπέγραψε την έκδοση διαταγής που προέβλεπε εξάμηνη αναστολή απέλασης και επομένως απελευθέρωση των αλλοδαπών που βρίσκονται στα κέντρα κράτησης, ανεξάρτητα από τον χρόνο φυλάκισής τους–, ο υποστράτηγος φέρεται να είπε σε στενούς συνομιλητές του ότι δέχτηκε παρεμβάσεις από εκπροσώπους του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής (βλ. το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη στις 5/3/2015). Τι είχε απαντήσει τότε, ανερυθρίαστα, η πλευρά Χριστοδουλοπούλου; «Ακόμη δεν έχει ορκιστεί, οπότε δεν έχει επισήμως αναλάβει αρμοδιότητες»!
Η κυβέρνηση βρίσκεται καθημερινώς μπροστά σε οξύτατα και κλιμακούμενα, προβλήματα και τα κυβερνητικά στελέχη συμπεριφέρονται με τέτοια ελαφρότητα, ωσάν να έχει σκάσει ένα λάστιχο στη χώρα και απλώς να χρειάζεται κάποιος να απευθυνθεί σε βουλκανιζατέρ (όχι σε πρατήριο καυσίμων) για να της το αλλάξει. Δεν είναι, βέβαια, έτσι. Το σηκωμένο φρύδι, το χαμόγελο, και οι… αρλούμπες μπροστά στις κάμερες και τις δύσκολες ερωτήσεις των δημοσιογράφων δεν είναι δείγματα επικοινωνιακής αμηχανίας. Υποδηλώνουν πατερναλιστική και υποτιμητική διάθεση, υποκρύπτουν την οίηση ανθρώπων που… καβάλα στο άλογο της εξουσίας ξεχνούν ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα.