Welcome to Greece!!!» καλωσορίζει τους τουρίστες η τεράστια αφίσα με τη φωτογραφία της Ακρόπολης και της ελληνικής σημαίας στην πρόσοψη μεγάλου πολυκαταστήματος στην Ομόνοια. Παλιότερα στη θέση της υπήρχαν οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη «Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ». Εμοιαζαν στήριγμα στη βουβή Αθήνα με τα κλειστά μαγαζιά της Σταδίου και της Πανεπιστημίου που πλήθαιναν μαζί με την απόγνωση και τους αστέγους.
Τώρα, στη σοβιετικής αισθητικής τσιμεντένια πλατεία, οι μετανάστες που έφτασαν την προηγούμενη μέρα, μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα με τη βοήθεια κάποιου συμπατριώτη τους ο οποίος γνωρίζει τα στοιχειώδη ελληνικά της συνεννόησης, διαψεύδουν την υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής: «Δεν λιαζόμαστε, αλλά δεν έχουμε πού να μείνουμε». Την ίδια στιγμή, το πλάνο «συλλαμβάνει» το έκπληκτο βλέμμα των τουριστών, ένα ολόκληρο γκρουπ που διασχίζει την πλατεία Ομονοίας, καταγράφοντας τις αντιθέσεις της πρωτεύουσας. Η Αθήνα, σε μια νέα παρακμή, τους «καλωσορίζει» όλους· μετανάστες, πρόσφυγες, τουρίστες, καταληψίες…
Τέτοια πλάνα εναλλάσσονταν στα δελτία ειδήσεων όλη την εβδομάδα. Μαζί με εκείνα των παιδιών. Πρόσωπα αθώα, ανάμεσα στους πρόσφυγες, να κοιτούν αποσβολωμένα τις αδιάκριτες κάμερες που προσπαθούν να καταγράψουν κάθε τους αντίδραση. Το ένα με ένα κομμάτι ψωμί στο στόμα, το κοριτσάκι δίπλα με μια μάσκα, πιο κει παιδιά ασυνόδευτα που διασώθηκαν όταν οι επιτήδειοι που τους μετέφεραν τους εγκατέλειψαν στην τύχη τους, στο Αιγαίο.
Τηλεοπτικές εικόνες από τα ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστών και προσφύγων στην Αθήνα, τη Μυτιλήνη, την Κω, τη Γαύδο, τη Σάμο, από πλατείες, παγκάκια, λιμάνια, που η αρμόδια υπουργός αντιμετωπίζει με μια μπλαζέ νηφαλιότητα που δεν καθησυχάζει αλλά μάλλον τρομάζει. Για όλα αυτά που δεν βλέπει αλλά διακρίνουν όλοι οι υπόλοιποι, και γι’ αυτά που διορθώνει με τόση άνεση: «Δεν καραδοκούν τόσο πολλοί να περάσουν την Ελλάδα». Το πολύ -όπως είπε η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου- 100.000 μέσα στο 2015! Σαν να μη βλέπει τις ουρές των άλλων που… λιάζονται στην Κατεχάκη, έξω από την Υπηρεσία Ασύλου. Αλλωστε, όλη αυτή η περιφερόμενη δυστυχία, είτε πνίγεται στα φουσκωτά του Αιγαίου είτε δοκιμάζει τις αντοχές της στις υπηρεσίες, για την υπουργό, υποτίθεται πως είναι «μαύρη προπαγάνδα».
Πάνω απ’ όλα είναι ανωριμότητα. Η έλλειψη πολιτικής στη μετανάστευση είναι κάτι που βαραίνει όλους. Εκείνους που είχαν την εξουσία τόσα χρόνια, αλλά κι αυτούς που την έχουν τώρα. Τίποτα δεν κατορθώνει να τους ενώσει, ούτε καν αυτό το σοβαρό θέμα. Ούτε η στάση κάποιων της Ευρώπης που μπορεί να πονούν για τους νεκρούς μιας αεροπορικής τραγωδίας, αλλά όχι για τις χιλιάδες άδειες ψυχές που ξεφορτώνουν δουλέμποροι καθημερινά στην Ιταλία και στην Ελλάδα.