Είχε μια απόκοσμη ηρεμία το Πεδίον του Αρεως χθες. Γεμάτο εικόνες με αντίθεση και βουβή σκληρότητα, το αθηναϊκό πάρκο δεν θύμιζε, όμως, σε τίποτε το Πεδίον του Αρεως όπως το είχαμε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό. Οι πρόσφυγες από τη Συρία είναι πλέον στον Ελαιώνα και αλλού. Και το πάρκο είναι κατά τόπους έρημο, ξερό, βυθισμένο σε μια σιωπή που δημιουργεί δέος, καθώς χθες, στις 11 το πρωί θύμιζε πάρκο που είχε μόλις εκκενωθεί.
Και αυτή είναι η αλήθεια. Ελάχιστοι διαβάτες. Ισως 4-5 σε διάστημα μιας ώρας. Οι υπόλοιποι, μόνοι ή σε μικρές παρέες, είναι οι τοξικομανείς. Το πάρκο είναι και πάλι δικό τους. Αυτή η ιδιότυπη αποικία μέσα στην καρδιά της Αθήνας είναι πλήρως αποδεκτή. Το μαρτυράει και το βαν του υπουργείου Υγείας που είναι μονίμως παρκαρισμένο με προσωπικό να παράσχει τις πρώτες βοήθειες αν χρειαστεί.
Κατά τα άλλα, το πάρκο καθαρίζεται ήδη από προχθές, όπως έγραφε και το ρεπορτάζ της «Κ» στη σελίδα 3 του χθεσινού φύλλου. Μέσα σε μία «φωλιά» πρασίνου, ένα ξέφωτο που θα μπορούσε να είναι παράδεισος, ένα συνεργείο του Δήμου Αθηναίων καθάριζε μεγάλο όγκο απορριμμάτων διάσπαρτων ή μέσα σε θάμνους. Ηταν από τις λίγες μεγάλες εστίες ρύπανσης, καθώς το έργο, που ανέλαβε ο Δήμος Αθηναίων, προχωράει μεθοδικά και απαιτεί λίγα 24ωρα ακόμη. Ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Βαρελάς που έχει αναλάβει αυτό το έργο εξηγεί πως ο Δήμος Αθηναίων έχει υπογράψει με την Περιφέρεια προγραμματική σύμβαση για ένα χρόνο για να περιέλθει το έργο της καθαριότητας του πάρκου στην αρμοδιότητα του Δήμου. Η έγκριση εκκρεμεί από το ελεγκτικό συνέδριο, αλλά η γραφειοκρατία δεν μπορεί να σταματήσει την άμεση ανάγκη παρέμβασης μέσα στο πάρκο που είναι το δίχως άλλο υγειονομική βόμβα.
Ωστόσο, τώρα που το πάρκο είναι και πάλι γυμνό από το πρόβλημα των προσφύγων έχουν έρθει αμέσως και πάλι στην επιφάνεια τα μεγάλα του προβλήματα. Το πάρκο, όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να είναι προς χρήση των Αθηναίων ούτε καν τις πρωινές ώρες. Ανήκει στα εξαρτημένα άτομα, που κοιμούνται, σιτίζονται και εξυπηρετούνται σε παγκάκια ή προφυλαγμένα σημεία. Η αίσθηση είναι περίεργη. Υπάρχει βαριά αίσθηση θλίψης και παραίτησης.
Μπροστά σε αυτήν την ανθρώπινη δυστυχία, το πάρκο έχει απολέσει φυσικά τον χαρακτήρα και την κοινωνική αποστολή του. Η ευθύνη της Περιφέρειας Αττικής είναι μεγάλη μπροστά σε αυτήν την καταστροφή. Δεν μιλάμε πλέον για εγκαταλελειμμένο πάρκο. Αναζητούμε πλέον το ίδιο το πάρκο. Τα δέντρα είναι κατάξερα και ευτυχώς που είχε παρέμβει ο Δήμος Αθηναίων και είχαν απομακρυνθεί οι μεγάλοι όγκοι απορριμμάτων. Αλλά αυτό που συμβαίνει εκεί, στην καρδιά της Αθήνας, είναι μια μεγάλη ντροπή.
ΤΗΛΕΦΟΣ