Ηταν λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης, όταν ο χειριστής του υπολογιστή, μέσω του οποίου «ανεβαίνουν» αποφάσεις στην «Κοινοβουλευτική Διαφάνεια», έπαιρνε την «εντολή Προέδρου» για ακόμη μία ανάρτηση. Το προχωρημένο της ώρας, ειδικά σε ένα Κοινοβούλιο που πλέον υπολειτουργούσε μετά και την παραίτηση της κυβέρνησης, ήταν μάλλον δηλωτικό πως κάποιο πολύ σοβαρό ζήτημα, που δεν μπορούσε να περιμένει το επόμενο πρωί, ρύθμιζε το προς δημοσιοποίηση έγγραφο. Το άνοιγμα του σχετικού αρχείου έλυσε τις απορίες: αφορούσε τακτοποίηση εργασιακών ζητημάτων επιτροπών από μη κοινοβουλευτικά πρόσωπα που η ίδια η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε συστήσει, όπως ίσως (δεν διευκρινίζεται στην απόφαση) την Επιτροπή για το Χρέος υπό τον κ. Ερίκ Τουσέν, και την άλλη, με τους εξωκοινοβουλευτικούς συνεργάτες του προσωπικού επιτελείου που η ίδια είχε συγκροτήσει για να υποστηρίζουν το βαρύ κοινοβουλευτικό έργο.
Αντίστοιχη επιμέλεια ή σπουδή δεν επιδείχθηκε για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων των «κανονικών» υπαλλήλων της Βουλής, ορισμένοι εκ των οποίων χωρίς να έχουν ανανεωθεί με ευθύνη της απερχόμενης προέδρου οι συμβάσεις, εξαναγκάζονται χωρίς να πληρώνονται, να ακολουθούν το εξοντωτικό ωράριο που έχει καθιερώσει: από το πρωί έως και ώρες μετά τα μεσάνυχτα, με μεγάλα χρονικά κενά εξαιτίας αδικαιολόγητων καθυστερήσεών της σε έναρξη συνεδριάσεων Επιτροπών ή της Ολομέλειας.
«Είμαι συχνά ώς τις 3 τα ξημερώματα, περιμένοντας την κυρία Πρόεδρο να μας χρειαστεί. Κι όταν επιστρέφω σπίτι, αντικρίζω απλήρωτους λογαριασμούς, πάλι περιμένοντας την απόφαση της προέδρου να υπογράψει τις συμβάσεις μας για να καταβάλλεται ο μισθός» αναφέρει υπάλληλος με περισσότερα από έξι χρόνια δουλειά στο κοινοβούλιο. «Εσύ κι εγώ, τουλάχιστον, έχουμε σπίτι. Ο Κ. που δεν κοιμάται πλέον σπίτι του;», συμπληρώνει με ένταση στο πρόσωπο συνάδελφός της.
Σε τέτοιου περιεχομένου συζητήσεις που γίνονται χαμηλόφωνα άλλοτε στο καφενείο του Μεγάρου, άλλοτε στο προαύλιο «για να πάρουμε λίγο αέρα», οι εξιστορούμενες προσωπικές ιστορίες δεν έχουν τέλος.
«Ευτυχώς που γυρνάμε σπίτι έτσι αργά: εγώ, τουλάχιστον, γλιτώνω από το μαρτύριο του να πω ότι σκίζομαι χωρίς να πληρώνομαι. Τα μπαλώνω»… «Θέλω κι εγώ να το νιώσω αυτό, μα μου λείπει το παιδί μου, σχεδόν μόνο Σαββατοκύριακα καταφέρνω να το δω. Κι αυτό κυριαρχεί, όχι τόσο τα λεφτά για μένα», έχει ειπωθεί σε χώρους, όπου ούτε οι μονίμως στημένες τηλεοπτικές κάμερες καλύπτουν, ούτε οι τοίχοι έχουν αυτιά.
Τελευταία και μάλιστα δίωρη καθυστέρηση καταγράφηκε το απόγευμα της Τετάρτης: στενογράφοι και πρακτικογράφοι, άλλοι στα γραφεία τους και άλλοι στην Ολομέλεια, περίμεναν επί ώρες να προσέλθει η πρόεδρος για μια συνεδρίαση που είχε συγκαλέσει, επίσης βάσει προσωποκεντρικού σχεδιασμού, η οποία τυπικά δεν έγινε ποτέ αφού δεν υπήρχε απαρτία, αλλά εκείνη αγόρευσε. Είχε καθυστερήσει, επειδή η ίδια και η κ. Ραχήλ Μακρή αγόρευαν σε μια άλλη μη κανονική συνεδρίαση Επιτροπής που επίσης είχε συγκαλέσει.
Εξω από την αίθουσα μιας τέτοιας συνεδρίασης, στην αρχή της εβδομάδας, η πρόεδρος των υπαλλήλων θέλησε να της υπενθυμίσει το σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της και το οποίο η κ. Κωνσταντοπούλου δεν φρόντισε να λύσει – με την αμεσότητα που διέκρινε την τακτοποίηση των δικών της συνεργατών. «Πάλι εδώ είστε; Πάλι με αυτούς θα ασχολούμαστε;» ήταν η απάντηση-σχόλιο της απερχόμενης.
Απάντηση δεν δόθηκε. Οπως δεν είχε δοθεί από το γραφείο της όταν ετέθη το ερώτημα σε ποιον ανήκε ο λογαριασμός προσωπικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που εμφανιζόταν ως… μεταμεσονύχτιος αποστολέας επίσημων πρακτικών συνεδριάσεων κοινοβουλευτικών Επιτροπών! Οπως δεν δόθηκε ποτέ και για τη διαρροή προσωπικών δεδομένων εργαζόμενης – φωτογράφου στη Βουλή (την υπόθεση της οποίας δημοσίως κακομεταχειρίστηκε η κ. Κωνσταντοπούλου), σε ιστοσελίδα μέσω της οποίας εξυμνείται το πρόσωπό της, και υβρίζονται όσοι της ασκούν κριτική.