Αν κάποιος ενημερώνεται για την ελληνική οικονομία παρακολουθώντας μόνον την προεκλογική συζήτηση, νομίζει ότι αφορά άλλη χώρα. Γίνονται εκλογές κάπου αλλού, σε έναν φανταστικό τόπο, σε μια χώρα χωρίς προβλήματα, στην οποία δεν χρειάζονται λύσεις! Εκεί κάθε πολιτευόμενος έχει την άνεση να αναπτύξει τις ιδέες του, να ζήσει τη δική του ουτοπία.
Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο μετριοπαθής στόχος για τα έσοδα του Δημοσίου από ιδιωτικοποιήσεις, που ήταν 1,4 δισ. ευρώ, δηλαδή τα μισά περίπου από όσα ελπίζεται να εισπραχθούν από τον ΕΝΦΙΑ. Είναι προφανές ότι ο στόχος αυτός δεν θα επιτευχθεί. Η χρονιά «χάθηκε» εξαιτίας των «έκτακτων» πολιτικών εξελίξεων, και δεν είναι ο μοναδικός στόχος που δεν θα επιτευχθεί…
Αλλωστε, η προεκλογική περίοδος δεν προσφέρεται για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων. Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται η συζήτηση για το ασφαλιστικό είναι ενδεικτικός. Τα κόμματα προσπαθούν να πείσουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν τις ρυθμίσεις που τα ίδια ψήφισαν και έχουν δεσμευθεί να εφαρμόσουν. Και ενώ δεν λύνονται τα παλιά μεγάλα προβλήματα, προστίθενται νέα, όπως η επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, που παραπέμπεται από τη σημερινή υπηρεσιακή στην επόμενη «κανονική» κυβέρνηση. Και προφανώς δεν είναι το μοναδικό μέτρο που αναβάλλεται.
Επίσης αναβάλλεται η αξιολόγηση της οικονομίας από τους θεσμούς, που δεν είναι πλέον τρόικα αλλά κουαρτέτο. Κι αυτή αναβλήθηκε λόγω εκλογών, αλλά θα γίνει αναγκαστικά, προκειμένου το ελληνικό Δημόσιο να εισπράξει την επόμενη δόση που χρειάζεται άμεσα, ώστε να πληρώσει μερικά από τα επόμενα χρωστούμενα στους θεσμούς.
Η διαφορά από τις προηγούμενες εκλογές είναι ότι η κοινή γνώμη είναι πλέον εξοικειωμένη και δύσκολα θα παραπλανηθεί από προεκλογικές σαχλαμάρες. Τα εκλογικά επιτελεία που επιχειρούν να παραπλανήσουν το κοινό κάνουν λάθος. Οι ψηφοφόροι είναι περισσότερο υποψιασμένοι και έμπειροι απ’ όσο νομίζουν.
Γνωρίζουν ότι η Βουλή, με μεγάλη πλειοψηφία, μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δεσμεύθηκε να εφαρμόσει μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων και η ενοποίηση των επικουρικών ταμείων. Επίσης έχει ψηφιστεί η διαδικασία πλειστηριασμών ακινήτων, ακόμα και πρώτης κατοικίας, προκειμένου να καλυφθούν «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια.
Η κυβέρνηση που θα εκλεγεί από τις εκλογές πρέπει επίσης να μειώσει το ΕΚΑΣ στο 20% των δικαιούχων την Πρωτοχρονιά, αλλά και να εφαρμόσει μέτρα όπως το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και την πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και από τα σούπερ μάρκετ. Επιπλέον, η ίδια κυβέρνηση πρέπει να επαναφέρει το εισιτήριο των 5 ευρώ στα νοσοκομεία, να καταλήξει σε δεσμευτικές προθεσμίες για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, του ΟΛΘ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Αυτές είναι μερικές από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το ελληνικό Δημόσιο και θα εφαρμόσει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πέσουμε στο ίδιο αδιέξοδο, με την αξιολόγηση που δεν κλείνει και τις δόσεις που δεν έρχονται και την κατάρρευση της οικονομίας. Και όλα αυτά ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία χρηματοδοτείται από το φθηνό χρήμα της ΕΚΤ και οι άλλες χώρες που είχαν επίσης μνημόνιο, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος, επιστρέφουν στις αγορές και χρηματοδοτούν τις ανάγκες τους χωρίς μνημόνια και δεσμεύσεις. Κι αυτό όμως το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι, που φαίνονται πιο προσγειωμένοι από τους ηγέτες.