Εχει την υποστήριξη των «ισχυρών» της Ευρώπης, και πρωτίστως της Αγκελα Μέρκελ. Βερολίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες φαίνεται να πιστεύουν ότι αυτός θα είναι σε θέση να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά το μνημόνιο, με λιγότερες αντιδράσεις, καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις. Αλλωστε, είναι αυτός που το συμφώνησε και το υπέγραψε.
Δεν πρόκειται για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ούτε για τους ηγέτες των δύο άλλων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποδέχθηκαν το «τρισκατάρατο» μνημόνιο. Σύμφωνα με το Bloomberg, τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων θέλουν να κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Το διεθνές πρακτορείο αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εχοντας φέρει τον Τσίπρα κοντά στην επικρατούσα τάση στην Ευρώπη, Γερμανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι τον αντιμετωπίζουν ως τον περισσότερο ικανό ηγέτη να εφαρμόσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που απαιτείται για την οικονομική ανάκαμψη στην Ελλάδα».
Αυτό που πριν από μερικούς μήνες φάνταζε απίστευτο, σήμερα είναι αληθινό. Η Αγκελα Μέρκελ και οι Βρυξέλλες επιθυμούν να κερδίσει τις εκλογές ο τέως πρωθυπουργός προκειμένου να υλοποιηθεί απρόσκοπτα το μνημόνιο. Το σκεπτικό τους είναι ότι, αν ο Αλέξης Τσίπρας επικρατήσει, θα αναγκαστεί να εργαστεί για την υλοποίηση του μνημονίου. Και αυτό, διότι από τα «δεξιά» του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια τεράστια δεξαμενή –από τη Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και την Ενωση Κεντρώων– από την οποία μπορεί να αντλήσει κοινωνική, πολιτική και κοινοβουλευτική στήριξη για την προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Η ανάλυση θα ήταν απόλυτα σωστή εάν ο κ. Τσίπρας πίστευε ειλικρινά στις δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Εάν ήταν ένας σοσιαλδημοκράτης μεταρρυθμιστής, αποφασισμένος να διορθώσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, όχι όμως μαχόμενος την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά συνεργαζόμενος μαζί της, ακόμη και σε κοινές δράσεις με το Δημόσιο, με στόχο να τη βοηθήσει να παραγάγει πλούτο και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, διότι μόνον έτσι θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Για τους εταίρους –τους αρμόδιους αξιωματούχους στα υπουργεία και τους θεσμούς, αλλά και τους εκπροσώπους τους στην Αθήνα– δεν είναι εύκολη υπόθεση η ορθή ανάλυση της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Από τη μια, γνωρίζουν για το πελατειακό κράτος και τα φαινόμενα διαφθοράς των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Από την άλλη, παρακολούθησαν την άγνοια, την απειρία και τις επικίνδυνες ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση και παραλίγο να σπρώξουν τη χώρα στην άβυσσο.
Οι μεν έχουν περισσότερες ικανότητες και γνωρίζουν πώς λειτουργεί η οικονομία. Οι δε είναι λιγότερο φθαρμένοι. Για τους εταίρους είναι μια δύσκολη «επιλογή».