«Γιατί να σου διηγούμαι τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες; Αφού δεν θες να τ’ ακούσεις!» Με αυτά τα λόγια ολοκληρώνεται το «γράμμα προς τον καλό πελάτη», γραμμένο από ένα εκ των χιλιάδων θυμάτων trafficking, με το οποίο κλείνει η παράσταση-ντοκυμαντέρ «Sex Trafficking», που σκιαγραφεί τον κυκεώνα της διεθνούς σωματεμπορίας. «Η παράσταση στηρίζεται σε δεκατέσσερις μαρτυρίες θυμάτων σωματεμπορίας, γυναικών και ανδρών, που ξεκινούν από το Νεπάλ και τη Νιγηρία έως τη Γερμανία και την Ελλάδα», αναφέρει στην «Κ» η σκηνοθέτις της θεατρικής ομάδας Ονειρο, Alessandra Maioletti. H παράσταση ξεκίνησε να παίζεται το 2013, και έκτοτε κάθε φορά διαφοροποιείται, με την προσθήκη ή την αφαίρεση κάποιας προσωπικής ιστορίας. «Η σωματεμπορία με θύματα αλλοδαπές γυναίκες τιμωρείται πιο αυστηρά, γιατί οι θύτες έχουν διαπράξει και παράνομη μετακίνηση των γυναικών, όταν όμως πρόκειται για Ελληνίδες, οι ποινές είναι πολύ επιεικέστερες», αναφέρει η σκηνοθέτις, της οποίας οι συνεργάτες συνεχίζουν όλα αυτά τα χρόνια την ανθρωπολογική (Μαρία Καραμητσοπούλου) και δημοσιογραφική (Δάφνη Σκαλιώνη) έρευνα γύρω από το θέμα. «Αυτό είχε ως συνέπεια, και δεδομένης της κρίσης, να εγκλωβιστούν σε τέτοια κυκλώματα πολλές Ελληνίδες», επισημαίνει ανήσυχη. Η Ιταλίδα σκηνοθέτις κρούει αντίστοιχα τον κώδωνα του κινδύνου και για τα ασυνόδευτα ανήλικα που φτάνουν μαζικά στην Αθήνα, τα οποία μπορούν με μεγάλη ευκολία να προσεγγίσουν επιτήδειοι.
Οι ανδρικές φιγούρες
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ανδρικές φιγούρες. Πλάι στον… περίφημο «καλό» πελάτη, δηλαδή εκείνον που εκδηλώνει μια ευγενική συμπεριφορά προς την ιερόδουλη αλλά κωφεύει ως προς τις συνθήκες ζωής της, παρουσιάζεται και ο νταβατζής. «Είμαι αυστηρός ινδουιστής», διηγείται ένας Ινδός προαγωγός επί σκηνής, «δεν τις αφήνω να τρώνε κρέας, αλλά τους δίνω αλκοόλ και χασίς». Το ντοκυμαντέρ όμως δεν παραλείπει να παρουσιάσει και τους άνδρες-θύματα trafficking. «Πρόκειται για την ιστορία δύο αγοριών από το Αφγανιστάν, τα οποία οι διακινητές τους στα πέντε χρόνια που χρειάστηκαν από την πατρίδα τους έως τη "γλυκιά Μανωλάδα" βίαζαν και εξέδιδαν συνεχώς…» Τραγική ειρωνεία είναι ότι διένυσαν την απόσταση σε τόσο χρόνο όσο χρειάστηκε κάποτε και ο Μέγας Αλέξανδρος να κάνει την αντίστροφη διαδρομή. Η σκηνοθετική απόδοση των μαρτυριών είναι λιτή. «Ολοι οι ήρωες είναι ντυμένοι με σκούρα χρώματα και τζιν», περιγράφει η ίδια, «θέλω οι θεατές να εστιάσουν στο πρόσωπό τους και στην ιστορία τους, πρόκειται για ανθρώπους που έχουν "χάσει" την ψυχή και το σώμα τους».
Η παράσταση θα παρουσιαστεί το Σάββατο και την Κυριακή στο Cine Αλέκα στου Ζωγράφου στις 8 μ.μ. με την υποστήριξη του Δήμου Ζωγράφου και του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου. Της παράστασης προηγείται ένα μουσικό event, ενώ μετά την παράσταση του Σαββάτου θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με ειδικούς, μεταξύ των οποίων ο Ηρακλής Μοσκώφ (εθνικός εισηγητής για καταπολέμηση σωματεμπορίας). Το κοινό της Κυριακής, που θα αποτελείται από μαθητές των σχολείων της περιοχής, θα συζητήσει με τη συγγραφέα νεανικής λογοτεχνίας Αλεξάνδρα Μητσιάλη, που έχει γράψει βιβλίο σχετικό με τη σύγχρονη σωματεμπορία, ενώ θα πραγματοποιηθεί και συναυλία με μουσικές του κόσμου από τους Lamia Bedioui, Σόλη Μπαρκή και Νίκο Σουλιώτη.