Η ισπανική «Ελ Μούντο», οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ακόμα και το Prishtina Insight έγραψαν ότι στο ξενοδοχείο – καφετέρια «Χαρά», 500 μέτρα από τη συνοριακή διάβαση των Ευζώνων και 300 μέτρα από τη στροφή του δρόμου για τον οικισμό της Ειδομένης, πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες συναντιούνται με τους λαθροδιακινητές.
Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το βροχερό απόγευμα Δευτέρας τέτοιοι υπάρχουν στους γύρω χώρους, όπως υπάρχουν και σε πρατήρια και καφετέριες που απέχουν λίγες εκατοντάδες μέτρα. Υπάρχει ζήτηση και εμφανίζεται και προσφορά. Το ξενοδοχείο «Χαρά», του Σίμου Αδαμίδη, είναι το Hotel Καλιφόρνια αυτού του τεράστιου κύματος μετακίνησης πληθυσμών. Εδώ υπάρχουν πολύ περισσότερα απ’ ό,τι απλώς οι αναζητήσεις όσων έχουν έρθει από την Αθήνα για μια «τρύπα στον φράκτη».
«Εχω δει από το καλοκαίρι του 2014, που άρχισε ο κόσμος να περνάει, απίστευτα πράγματα. Λιβανέζο ξυλουργό, που μου έδειξε για πρώτη φορά το νέο εικοσάευρο και του έδωσα να παραλάβει χρήματα από τη Western Union, μέχρι Πακιστανούς και Αφγανούς που είχαν έρθει με μαχαίρια για να μοιρασθούν την πελατεία», λέει ο κ. Αδαμίδης, ένας άνδρας με κουρασμένο βλέμμα πίσω από τον πάγκο του εστιατορίου του ξενοδοχείου με τα δέκα δωμάτια.
Με 800 ευρώ
Τοπικές αστυνομικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι, πριν από λίγο καιρό, χάρη στη βοήθεια του κ. Αδαμίδη συνέλαβαν ομάδα Πακιστανών και Αφγανών που είχε συστήσει εγκληματική οργάνωση και ζητούσε 800 ευρώ για να περάσει ανθρώπους είτε από το χωριό Χαμηλό είτε μέσα από την κοίτη του Αλιάκμονα. «Τους έπαιρναν τα χρήματα και τους παρατούσαν», λέει ο ξενοδόχος, την ώρα που ένας πρόσφυγας του δίνει 100 ευρώ να «χαλάσει» για ένα νερό και ένα σάντουιτς.
O κ. Αδαμίδης λέει ότι ορισμένοι από τους ανθρώπους που κοιμούνται στο πρατήριό του σε σκηνές ή υπνόσακους προσπάθησαν 4 και 5 φορές να περάσουν τους περασμένους μήνες από τη διάβαση αυτή.
«Κάποιοι τώρα με παίρνουν από τη Γερμανία και μου λένε ότι θα πάμε διακοπές στη Μύκονο». Αλλά για την ώρα η εικόνα δεν είναι τόσο ειδυλλιακή. Εξω ένα αυτοκίνητο μοιράζει φακές, ανθρωπιστική βοήθεια και οι εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες παίρνουν το πλαστικό ποτήρι με τις φακές και έρχονται μέσα να το φάνε καθώς έξω βρέχει. Αυτό δεν αρέσει στον καταστηματάρχη, όπως είναι λογικό, θέλει να πουλήσει το δικό του εμπόρευμα.
Πριν από μερικές μέρες τσακώθηκε με κάποιον που «ήρθε να πουλήσει μπανάνες με αυτοκίνητο με βουλγαρικές πινακίδες. Αργότερα με κατήγγειλε ότι κάνω αισχροκέρδεια από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», λέει εξαγριωμένος ο κ. Αδαμίδης. Οι τιμές που λένε οι πρόσφυγες ότι πληρώνουν δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Την προπερασμένη Τρίτη, μερικές δεκάδες μέτρα από εδώ, ένας Αφγανός επιτέθηκε σε έναν άλλο με μαχαίρι, επειδή θεωρούσε ότι ήταν «σπιούνος της αστυνομίας», όπως λένε στην «Κ» δύο Πακιστανοί μετανάστες που θέλουν να μείνουν ανώνυμοι, επεισόδιο που επιβεβαιώνουν και αστυνομικές πηγές της περιοχής.
«Εχουμε καβγάδες εδώ, ο κόσμος είναι πολύς και είναι δύσκολο να δεχθεί ότι το ταξίδι του θα σταματήσει ύστερα από όλα αυτά τα έξοδα και τον κόπο», λέει ο κ. Αδαμίδης.
Μια ειδική κατηγορία έχει εξαφανισθεί από την περιοχή: οι νεαροί Μαροκινοί για τους οποίους έρχονταν οι ανταποκριτές των ισπανικών μέσων. Σύμφωνα με τις αρχές ασφαλείας της ΠΓΔΜ, πολλοί από αυτούς είναι τώρα παγιδευμένοι στο Βελιγράδι ή στην Αλβανία.