Τα χιόνια λιώνουν Απρίλιο και στο Ανκορατζ

Τα χιόνια λιώνουν Απρίλιο και στο Ανκορατζ

3' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΑΝΚΟΡΑΤΖ. Στην Αλάσκα το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν είναι θεωρία. Στο Ανκορατζ, όπου ζουν σχεδόν οι μισοί από τους 730.000 κατοίκους της μεγαλύτερης -με διαφορά- πολιτείας των ΗΠΑ, τα χιόνια έχουν λιώσει από τις αρχές Απριλίου. Το γεγονός θα μπορούσε να καταγραφεί ως έκτακτο, αλλά είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που συμβαίνει. Το ασυνήθιστο έχει ταχέως μεταβληθεί στο νέο φυσιολογικό. Στις τελευταίες δεκαετίες, καθώς το κρύο υποχωρεί, η χρονική στιγμή έναρξης της καλλιεργητικής περιόδου έχει μετακινηθεί σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα.

Υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν και θετικά σε αυτές τις αλλαγές, όπως η δυνατότητα καλλιέργειας νέων σοδειών ή η αύξηση του τουρισμού. Υπάρχουν όμως και πολύ πιο σκοτεινές εξελίξεις. Οι κοινότητες των ιθαγενών που ζουν κοντά στη δυτική ακτή, για παράδειγμα, βρίσκονται σήμερα απολύτως εκτεθειμένες στις άγριες διαθέσεις της φύσης. Παλαιότερα, τεράστιες εκτάσεις πυκνών πάγων δρούσαν ως μία ισχυρή γραμμή άμυνας για τις ούτως ή άλλως φτωχές και παραμελημένες παράκτιες κοινότητες, που ακόμα και σήμερα δεν διαθέτουν δίκτυα αποχέτευσης ή δρόμους (η πρόσβαση γίνεται μόνο με πλοία ή μικρά αεροπλάνα).

Τα τελευταία χρόνια, όμως, η δραματική συρρίκνωση του αρκτικού πάγου τις έχει αφήσει ουσιαστικά απροστάτευτες απέναντι στις μανιασμένες θύελλες που ξεκινούν το φθινόπωρο στη Βερίγγειο Θάλασσα. Τα τεράστια κύματα διαβρώνουν με αδηφάγο όρεξη την ακτογραμμή, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές τις κοινότητες –31, σύμφωνα με μελέτη που συνέταξε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ– να απειλούνται άμεσα να βυθιστούν στη θάλασσα. Δώδεκα από αυτές τις κοινότητες είχαν ήδη το 2009, όταν δημοσιεύθηκε η μελέτη, αποφασίσει να διερευνήσουν τις δυνατότητες μετεγκατάστασης. Μία –το Newtok, πληθυσμού 354 ατόμων– έχει ήδη, εδώ και αρκετά χρόνια, ξεκινήσει τη διαδικασία. Τα εμπόδια που έχει αντιμετωπίσει αναδεικνύουν τον βαθμό της ανετοιμότητας των Αρχών για τη διαχείριση των αναγκών που μπορεί να δημιουργηθούν αν συνεχίσουν να εντείνονται τα συμπτώματα της υπερθέρμανσης.

Οπως εξηγεί στην «Κ» η Ρόμπιν Μπρόνεν, εκτελεστική διευθύντρια του Alaska Immigration Justice Project, «δεν υπάρχει κρατική υπηρεσία, σε πολιτειακό ή ομοσπονδιακό επίπεδο, αρμόδια για να τρέξει τη διαδικασία, ούτε νομοθεσία που να ορίζει πότε μπορεί μία κοινότητα να αιτηθεί τη μετεγκατάστασή της». Στην περίπτωση του Newtok, αναφέρει, η απόπειρα εξασφάλισης των απαραίτητων αδειών για τη χωροθέτηση ενός νέου αγκυροβολίου για μαούνες σκόνταψε στην ανάγκη συντονισμού επτά κρατικών υπηρεσιών. Ενα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η ανέγερση σχολείου δεν μπορεί να προχωρήσει έως ότου μετακομίσουν στη νέα τοποθεσία οικογένειες με δέκα παιδιά – αλλά κανείς δεν θέλει να μετακομίσει όσο δεν υπάρχει σχολείο!

Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής γίνονται ολοένα και πιο αισθητές και στην πλούσια πανίδα της Αλάσκας. Προ εβδομάδων, εντοπίστηκαν στην περιοχή του Prince William Sound, εστία της οικολογικής καταστροφής του Exxon Valdez πριν 27 χρόνια, οκτώ χιλιάδες νεκρές ουρίες. Πρόκειται για θαλασσοπούλια που ευδοκιμούν στην περιοχή, τα οποία πέθαναν από ασιτία, πιθανότατα γιατί τα πιο ζεστά νερά –κατά 1 με 4 βαθμούς Κελσίου στην περιοχή σταθερά από το 2013– δεν είναι κατάλληλα για τα ψάρια που αποτελούν την τροφή τους.

Η Αλάσκα, ωστόσο, παραμένει μία «κόκκινη» (δηλ. ρεπουμπλικανική) πολιτεία. Η οικονομία βασίζεται καταλυτικά στον κλάδο των ορυκτών καυσίμων. Η ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Prudhoe Bay το 1967 προσέλκυσε μεγάλο αριθμό λευκών πετρελαιάδων από συντηρητικές πολιτείες, όπως το Τέξας και η Οκλαχόμα. Σήμερα, πενήντα χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι του κλάδου, που ζουν στο πιο ανεπτυγμένο νότιο κομμάτι της πολιτείας και δεν βιώνουν τις εφιαλτικές επιπτώσεις που πλήττουν τους ιθαγενείς στις δυτικές ακτές, δεν δείχνουν πρόθυμοι να κάνουν τη μεγάλη στροφή.

Τα ίδια τα μέλη των φυλών μάλιστα, ως μέτοχοι των 12 Επιχειρήσεων Ιθαγενών (Native Corporations) που ιδρύθηκαν το 1971 ως μέρος του διακανονισμού των εδαφικών τους διεκδικήσεων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έχουν σημαντικό κίνητρο να επιμένουν στην εκμετάλλευση των ορυκτών καυσίμων. Αντιμέτωπη με το τέλος του κόσμου όπως το γνωρίζουμε, η πολιτεία στην άκρη του κόσμου δεν μοιάζει ακόμα έτοιμη να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή