Αντιμέτωπος με ένα δύσκολο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον στο εσωτερικό, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί μέσα από σημαντικές επισκέψεις και επαφές εκτός του στενού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ τη στιγμή που η υποχώρηση που καταγράφει η δημοφιλία του σε σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι βέβαιο ότι προβληματίζει το Μέγαρο Μαξίμου.
Η διεθνής δραστηριότητα του πρωθυπουργού –όπως και οι προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την αλλαγή του εκλογικού νόμου– στοχεύει στην έστω και μερική ανατροπή της ατζέντας που εκ των πραγμάτων κινείται στη σκιά των οικονομικών μέτρων, και στον «εμπλουτισμό» της με εικόνες διεθνών συνεργασιών και πρωτοβουλιών.
Μετά την πενθήμερη επίσκεψή του στο Πεκίνο και στη Σαγκάη, ο κ. Τσίπρας μεταβαίνει αύριο στη Βαρσοβία για να συμμετάσχει στην «πρώτη» του σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που διεξάγεται το διήμερο 8 και 9 Ιουλίου. Εκεί θα συζητηθούν η σχέση με τη Ρωσία και η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, αλλά μεταξύ άλλων θα θιγεί και ο ρόλος της Συμμαχίας στο Αιγαίο σε μια λεπτή φάση, όπου η Τουρκία έχει δείξει ότι επιθυμεί τον τερματισμό της νατοϊκής αποστολής. Σε επίπεδο συμβολισμών θα δοθεί στον πρωθυπουργό η ευκαιρία να εμφανισθεί ως ισότιμο μέλος της δυτικής αμυντικής συμμαχίας, κάτι που μπορεί να ενοχλεί κάποιους στον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενισχύει το πιο μετριοπαθές προφίλ που εκπέμπει ο κ. Τσίπρας μετά τη στροφή του Ιουλίου του ’15, τόσο προς ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όσο και προς τους εταίρους και συμμάχους, και στο οποίο επενδύει πολιτικά για να διατηρηθεί στην εξουσία. Αλλωστε, παρά το επικοινωνιακό «φλερτ» με τη Ρωσία, σε δυτικούς κύκλους επικρατεί ικανοποίηση καθώς πέρα από τη ρητορική, σε επίπεδο ουσίας δεν καταγράφεται καμία μετακίνηση της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ακανθώδες ζήτημα της ενέργειας, παρότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιμένει ότι ο αγωγός South Stream δεν έχει ακυρωθεί, ο συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενέργεια, Αμος Χόκσταϊν, εκτίμησε πρόσφατα στην «Κ» ότι το συγκεκριμένο σχέδιο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. «Πρέπει να ξεχωρίσουμε τη ρητορική από τα πραγματικά έργα», ανέφερε και υπογράμμισε ότι «τα μόνα έργα που είναι βιώσιμα αυτή τη στιγμή είναι ο TAP που θα φέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας και Ελλάδας στην Ιταλία και τη Βουλγαρία» και η κατασκευή «ενός πλωτού τερματικού σταθμού LNG στα ελληνικά νερά για να μπορούμε να προμηθεύουμε την περιφερειακή αγορά». Και κατέληξε: «Με βάση όσα ακούω, τα υπόλοιπα είναι ρητορικά έργα που δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν».
Μετά την Κίνα και το ΝΑΤΟ, ακολουθεί η περιφερειακή συνεργασία. Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας θα μεταβεί στο Κάιρο για την τέταρτη τριμερή συνάντηση κορυφής με την Κύπρο και την Αίγυπτο, ενώ στη φάση προετοιμασίας βρίσκονται επίσης η δεύτερη τριμερής συνάντηση με την Κύπρο και το Ισραήλ, όπως και νέες τριμερείς διασκέψεις, αρχικά με την Ιορδανία και στη συνέχεια με τον Λίβανο. Στα μέσα του ίδιου μηνός, καθώς στο προσκήνιο θα βρίσκεται η δεύτερη αξιολόγηση και «καυτά» ζητήματα όπως τα εργασιακά, ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να μεταβεί στη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχει στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στο περιθώριο της οποίας θα συγκληθεί και ειδική σύνοδος κορυφής για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ολες οι παραπάνω επισκέψεις και επαφές του Αλέξη Τσίπρα αφορούν την προσέλκυση επενδύσεων, ευαίσθητα γεωπολιτικής σημασίας ζητήματα, και την ανάπτυξη περιφερειακών στρατηγικών συνεργασιών στον ενεργειακό τομέα και όχι μόνο. Ωστόσο είναι αμφίβολο κατά πόσον θα έχουν ως αποτέλεσμα να μεταστρέψουν την προσοχή της ελληνικής κοινωνίας από την υπερφορολόγηση και τη φτωχοποίηση που υπομένει.