Εντελώς παράταιρη με την εικόνα παρακμής του πρωταθλήματος, η εθνική μας ομάδα κράτησε για πολλά χρόνια ψηλά τη σημαία του ελληνικού ποδοσφαίρου και με κορωνίδα το θαύμα της Πορτογαλίας, έγινε σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Σε μια διαδρομή μόλις δέκα χρόνων από το 2004 έως το 2014, οι τρεις συνεχόμενες συμμετοχές της σε τελική φάση Euro και οι άλλες δύο σε Μουντιάλ, απέφεραν την κατάκτηση ενός τροπαίου και δύο προκρίσεις από τη φάση των ομίλων, έναν, ομολογουμένως, απολογισμό αταίριαστο με τα μέτρα και τα σταθμά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επιτεύγματα που δεν τα έχουν χαρεί χώρες με μεγαλύτερη παράδοση, καλύτερη οργάνωση, πλούσιες υποδομές, ανεξάντλητη δεξαμενή παικτών, πολύ πιο βαθιά τσέπη και πιο σωστή νοοτροπία, τα χάρηκε η ταπεινή, ποδοσφαιρικά, Ελλάδα. Ηταν ένα θαύμα κι αυτό το θαύμα το ζήσαμε όλοι μας με τα μάτια ανοικτά…
Η λαμπερή βιτρίνα της εθνικής μας θρυμματίστηκε με τρόπο απρόσμενο και σοκαριστικό. Λίγο μετά το χαμένο πέναλτι που έκοψε τον δρόμο της για τις οκτώ καλύτερες ομάδες του κόσμου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, άρχισε η αποκαθήλωση. Μια σειρά σπασμωδικών επιλογών μετά την απομάκρυνση του Φερνάντο Σάντος και την απόσυρση αρκετών μελών της φουρνιάς που έφερε τις συνεχόμενες επιτυχίες, προκάλεσε το ναυάγιο των προκριματικών του Euro 2016. Στον θεωρητικά πιο εύκολο όμιλο της ιστορίας της, η εθνική μας κατέρρευσε με τρόπο εκκωφαντικό. Οχι μόνο απέτυχε να προκριθεί αλλά τερμάτισε τελευταία στον όμιλο, πίσω ακόμα και από τα Ν. Φερόε!
Ηταν ένα σοκ που τώρα θα μάθουμε αν το σκαρί της θα καταφέρει να απορροφήσει. Η σελίδα γύρισε και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, με ιδανικό προορισμό στον ορίζοντα τα γήπεδα της Ρωσίας το καλοκαίρι του 2018.
Η προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ξεκινά την ερχόμενη Τρίτη, με πρώτο αντίπαλο το Γιβραλτάρ στην «ουδέτερη» Πορτογαλία και αντιπάλους στον ίδιο όμιλο, το Βέλγιο, τη Βοσνία, την Κύπρο και την Εσθονία. Θα καταφέρει η εθνική μας να αντιδράσει; Λένε ότι όσο πιο πολύ πιέσεις ένα ελατήριο, τόσο πιο πολύ θα εκτιναχθεί προς τα πάνω. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Γιατί το κακό, λέει ότι κάτω απ’ αυτό που όλοι μας θεωρούμε πάτο, πολύ συχνά υπάρχει κι άλλος πάτος.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν μπαίνει σ’ αυτό τον όμιλο ως πρώτο φαβορί. Τον τίτλο αυτό τον έχει δικαιωματικά το Βέλγιο, Νο2 στο ranking της ΦΙΦΑ αυτή τη στιγμή. Αρκετά πιο πίσω αλλά και πολύ πιο μπροστά από την εθνική μας, είναι η Βοσνία, Νο29 παγκοσμίως. Μετά την καταστροφική πορεία της στα προκριματικά του περασμένου Euro, η Ελλάδα είναι πλέον 52η στο ranking της FIFA, που είναι η χειρότερή της τα τελευταία 15 χρόνια. Από το 1993 μέχρι σήμερα, πιο πίσω είχε βρεθεί μόνο το 2001 (57η), λίγο πριν την αναλάβει ο Οτο Ρεχάγκελ και ξεκινήσει η θεαματική αναρρίχησή της στα ψηλότερα πατώματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Στα χαρτιά, τουλάχιστον, η εθνική μας ξεκινά ως τρίτο φαβορί του ομίλου για να στοχεύσει την πρώτη θέση, τη μόνη που δίνει απευθείας πρόκριση στο Π.Κ. της Ρωσίας.
Η δεύτερη θέση οδηγεί στα μπαράζ, σε μια σαφώς πιο δύσκολη αποστολή από τα προκριματικά του Euro όπου πραγματικά ήθελε προσπάθεια για να… αποκλειστείς!
Το προχθεσινό παιχνίδι με την Ολλανδία στο Αϊντχόφεν ήταν το τελευταίο φιλικό στο διάστημα αναγνώρισης εδάφους και προσαρμογής του Μίκαελ Σκίμπε. Το ματς με το Γιβραλτάρ είναι το πρώτο επίσημο στη θητεία του Γερμανού τεχνικού στην εθνική μας ομάδα, με τις επιλογές του να στρέφονται κυρίως σε παίκτες που αγωνίζονται εκτός συνόρων. Από τους Καπίνο, Καρνέζη, Γλύκο, Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Οικονόμου, Κυριάκο Παπαδόπουλο, Τοροσίδη, Τζαβέλλα, Σταφυλίδη, Μανιάτη, Σάμαρη, Τζιόλη, Πέτσο, Χολέμπα, Μπακασέτα, Μάνταλο, Γιαννιώτα, Φορτούνη, Διαμαντάκο, Καρέλη, Μήτρογλου και Βέλλιο που επέλεξε για το φιλικό με τους Ολλανδούς και τον αγώνα με το Γιβραλτάρ, οι 16 αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού και μόνο 7 στο ελληνικό πρωτάθλημα, δύο εκ των οποίων (Τζιόλης, Μανιάτης) είναι εκτός πλάνων των ομάδων τους. Καιρό τώρα η Σούπερ Λίγκα δεν αποτελεί τον αιμοδότη της εθνικής κι αυτό είναι ένα θέμα που καλείται να διαχειριστεί ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής…
Oι αντίπαλοί μας
Με έκταση μόλις 7 τ. χλμ. και 30 χιλ. κατοίκους, το Γιβραλτάρ είναι η μικρότερη σε μέγεθος χώρα που ανήκει (από το 2013) στην UEFA, ενώ πολύ πρόσφατα έγινε μέλος και της FIFA. Θα συμμετάσχει για πρώτη φορά στην προκριματική φάση ενός Π.Κ. και λογικά θα αποδειχθεί ο σάκος του μποξ του 8ου ομίλου. Η λογική όμως δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, με πολύ πρόσφατο παράδειγμα τις δύο ήττες της Εθνικής μας από τα Ν. Φερόε.
Οι παίκτες του είναι κατά βάση ερασιτέχνες και οι περισσότεροι ανήκουν στην πρωταθλήτρια Λίνκολν, η οποία νίκησε 1-0 τη Σέλτικ στον β΄ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ!
Το Βέλγιο, Νο 1 στις αρχές του 2016 στο ranking της FIFA και Νο 2 τώρα πίσω από την Αργεντινή, είναι αδιαμφισβήτητα η πιο ισχυρή ομάδα του 8ου ομίλου. Στο περασμένο Euro έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση, όπου έπεσε θύμα έκπληξης από την Ουαλία. Στην προκριματική φάση του Π.Κ. θα παραταχθεί με όλα τα μεγάλα αστέρια του (Αζάρ, Ντε Μπρόινε, Κουρτουά, Λουκάκου, Φελαϊνί, Κομπανί, Βίτσελ, Ναϊγκολάν κλπ.) και προβάλλει ως αδιαφιλονίκητο φαβορί. Με όλα τα αστέρια της (Τζέκο, Πιάνιτς, Λούλιτς, Μπέσιτς, Ιμπίσεβιτς κλπ.) θα διεκδικήσει την πρόκριση και η Βοσνία. Με τον αποκλεισμό της από το Euro 2016 σε αγώνες μπαράζ κόντρα στην Ιρλανδία, δεν έδωσε συνέχεια στη συμμετοχή της στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά έχει ανέβει επίπεδο και θεωρείται υπολογίσιμος αντίπαλος.
Κύπρος και Εσθονία δεν έχουν καταφέρει ποτέ να προκριθούν σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, αν και οι Κύπριοι άγγιξαν το θαύμα στα προκριματικά του Euro 2000 και του 2016. Η Εσθονία, αντίθετα, έπαιζε πάντα ρόλο ρυθμιστή από το 1992 που επέστρεψε ως ανεξάρτητη χώρα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και δεν διεκδίκησε ποτέ με αξιώσεις κάποια πρόκριση.