Δεν είναι το αναπόδραστο του θανάτου που μετράει, αλλά η δύναμη της μνήμης. Συγκεκριμένα: πώς θα σε θυμούνται, με τι θα συνδέουν την ύπαρξή σου. Ο Λεονάρντο Κρεμονίνι είχε τη μεταθανάτια τιμή να μνημονεύεται από τους Ελληνες μαθητές του με βαθιά αγάπη και λόγια ουσίας, γιατί κατάφερε να βάλει μια καθοριστική πινελιά στην ψυχή τους στην περίοδο που εκείνοι είχαν να αντιμετωπίσουν το λευκό τελάρο στο σπουδαστικό καβαλέτο. Παρίσι, δεκαετία του ’80, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ο πείσμων Ιταλός γαλούχησε μια γενιά καλλιτεχνών με την αντοχή να υποστηρίζουν αυτό που πιστεύουν και μπορούν να κάνουν καλύτερα. Να ζωγραφίζουν.
Στην έκθεση που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο της Υδρας, διοργανωμένη από τον μαθητή του Αλέξη Βερούκα, με έργα του ζωγράφου που βρίσκονται σε ελληνικά χέρια, είχε κανείς την αίσθηση ότι όλα έχουν γίνει όπως ακριβώς θα ήθελε και ο ίδιος. «Αυθάδειες του Ηλιου», ο τίτλος. Λάδια και χαρακτικά έφεραν πίσω έναν κόσμο δικών του εικόνων που δεν έχει χαθεί στη λήθη, διότι ενυπάρχει αόρατα στην τέχνη του Γιώργου Ρόρρη, της Μαρίας Φιλοπούλου, του Εδουάρδου Σακαγιάν, της Αννας Μαρίας Τσακάλη, του Στέφανου Δασκαλάκη, της Ειρήνης Ηλιοπούλου που μαθήτευσαν δίπλα του.
«Σας ευχαριστώ που αναστήσατε τον Λεονάρντο μέσα στην ομορφιά της Υδρας», ήταν το μήνυμα της συζύγου του Ρομπέρτα που για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να έρθει από την Ιταλία. Ο γιος του Πιέτρο, βαθύτατα συγκινημένος, δεν μπορούσε να πιστέψει πως μέσα σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα στήθηκε εκ του μηδενός ένα αφιέρωμα στον πατέρα του. «Ηταν ο άνθρωπος που με έμαθε να βλέπω και νομίζω ότι το ίδιο δώρο έκανε και στους μαθητές του. Μας λείπει η γενναιοδωρία του», έλεγε τη φορτισμένη βραδιά των εγκαινίων. «Νομίζω ότι αν ήταν ανάμεσά μας, θα μας ρωτούσε αν συνεχίζουμε να δουλεύουμε με την ίδια ένταση που είχαμε ως φοιτητές και αλίμονό μας αν θεωρούσε ότι το πάθος μας ξεθύμανε με τον χρόνο», συμπλήρωνε ο Αλέξης Βερούκας. «Είναι τρομερά συγκινητικό να μιλάμε για τον Κρεμονίνι, εδώ ανάμεσα στα έργα του. Ερχονται στο μυαλό όλα όσα μας δίδαξε, τη μανία για τη ζωγραφική, την όρεξη για ζωή, τον τρόπο να βυθίζεσαι στο προσωπικό σου σύμπαν και να βουτάς εκεί το πινέλο σου», έλεγε η Μαρία Φιλοπούλου. «Οι πίνακες που βρίσκονται γύρω μας είναι τα ζωντανά του κύτταρα, είναι το πνεύμα της δουλειάς του που πέρασε και σε εμάς», τόνιζε η Αννα Mαρία Τσακάλη.
Ιταλικό τριήμερο
Πάνω από 30 έργα συγκεντρώθηκαν, δεκάδες άνθρωποι που είχαν μια προσωπική επαφή με τον ζωγράφο ήρθαν στο νησί για να τιμήσουν τη μνήμη του, ενώ με την αφορμή της έκθεσης έγινε και ένα τριήμερο ελληνοϊταλικής φιλίας, το οποίο συμπεριελάμβανε και προβολές ιταλικών ταινιών καθώς και πιάτα ιταλικής κουζίνας σε κάποια εστιατόρια.
Στο βράδυ των εγκαινίων, τον λόγο πήρε ο Ιταλός πρέσβης Λουίτζι Μάρας και ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα καθώς και η διευθύντρια του μουσείου Ντίνα Αδαμοπούλου. Η μπάντα του δήμου έπαιζε Πιοβάνι και Ρότα. Ο Κρεμονίνι είχε επισκεφθεί την Υδρα και αγαπούσε το μέρος αυτό γιατί του θύμιζε τον ιταλικό Νότο και τα τοπία που τον ενέπνευσαν. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τα τέλη Οκτωβρίου και ενδεχομένως να παραταθεί και τον Νοέμβριο.