Τι ειρωνεία! Σχεδόν ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τότε που ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς και ακόμη ακτινογραφούμε τις προθέσεις ενώ τα προβλήματα συσσωρεύονται. «Ο συντονισμός δράσεων, η ανάληψη καινοτόμων πρωτοβουλιών και οι συνέργειες» ήταν τα θέματα συζήτησης με τους καλλιτεχνικούς διευθυντές των φορέων και τους προέδρους των διοικητικών συμβουλίων χθες στο Μέγαρο Μουσικής.
Σε μια τέτοια συνάντηση που γίνεται σε τέτοια έκταση, θα περίμενε κανείς κάτι περισσότερο από γενικολογίες.
Ετσι όπως βυθίστηκε ο σύγχρονος πολιτισμός στο ΥΠΠΟΑ εδώ και χρόνια, δεν θα μας σώσει η δημιουργία της Γραμματείας Σύγχρονου Πολιτισμού. Υπάρχει άλλωστε σχετική διεύθυνση. Ποιος την αποδυνάμωσε;
Δεν είναι οι τίτλοι το πρόβλημα, αλλά οι πολιτικές και οι σχεδιασμοί που δεν έγιναν.
Οσο για την «επεξεργασία των προϋποθέσεων για τη διαβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας, την περιφερειακή πολιτιστική ανάπτυξη και τη θεσμοθέτηση και συγκρότηση ανεξάρτητου Συμβουλίου Τεχνών, μοιάζουν όλα με ευχολόγια. Η θεσμική ανασυγκρότηση χρειάζεται κάτι παραπάνω. Πράξεις. Το τι θα μπορούσε να γίνει, ποιος θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο σημαίνει πολιτική. Αυτή που δεν είχε κανείς, ούτε αυτοί τώρα, στο υπουργείο Πολιτισμού.
Το ΥΠΠΟΑ είναι για να παίρνει μέτρα κι όχι μόνον να απευθύνει προσκλήσεις για συζητήσεις. Μέτρα για το θέατρο, τη μουσική, τις κρατικές σκηνές, τους νέους δημιουργούς, τον νόμο που θα διευκολύνει τις χορηγίες μια και το κράτος αδυνατεί… Μέτρα με κίνητρα, ελαφρύνσεις που γνωρίζει κάθε σύγχρονος μάνατζερ. Για γρήγορες εκταμιεύσεις και ουσιαστική αναμόρφωση των θεσμών.
Αλλά θυμηδία και μόνον προκαλεί η ιδέα του υπουργού Πολιτισμού να ζητήσει από τους εκπροσώπους των εποπτευόμενων φορέων τις προτάσεις τους για συνέργειες που θα συνδέονται με το έτος 2021, οπότε θα εορταστούν τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ετος κατά το οποίο θα ανακηρυχθεί μια ελληνική πόλη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα από κοινού με μια άλλη πόλη της Ρουμανίας.
Αυτές τις δύο περιστάσεις περιμένει το ΥΠΠΟΑ για να κινητοποιηθεί αυτό και οι υπηρεσίες του;
Είναι αστείο να χαράζουμε πολιτική (έστω κι έτσι) στηριζόμενοι σε μια επέτειο που θα γιορτάσουμε πέντε χρόνια μετά. Λύσαμε όλα τα άλλα, για να δούμε πώς θα κάνουμε τη γιορτή. Κρίμα!