Πέτρος Φυσσούν, μετρημένος στη ζωή και στο θέατρο

Πέτρος Φυσσούν, μετρημένος στη ζωή και στο θέατρο

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Νιώθω πλήρης. Νιώθω ικανοποιημένος, γιατί η ζωή μού τα έφερε πλουσιοπάροχα. Αισθάνομαι μια γαλήνη, νιώθω υπερήφανος από την αγάπη του κόσμου, αν και ποτέ μου δεν επιδίωξα την προβολή». Ηταν πριν από τρία χρόνια που ο Πέτρος Φυσσούν, προσκεκλημένος στην τηλεοπτική εκπομπή της Αννίτας Πάνια, σοβαρός όπως τον γνώριζαν οι παλιοί συνοδοιπόροι του στο θέατρο, μιλούσε μετρημένα για το θέατρο και τη ζωή του.

Αξιοπρεπής και μελαγχολικός, χωρίς κραυγές και υπερβολές που συνήθως χαρακτηρίζουν τους απόμαχους καλλιτέχνες, απαντούσε στις ερωτήσεις. Η ίδια του η παρουσία φαινόταν παράταιρη με το ύφος της εκπομπής, όμως εκείνη την ημέρα ακόμη και η συγκεκριμένη εκπομπή ήταν διαφορετική… Στιβαρός στη σκηνή, στήριγμα για τους συναδέλφους του στις παραστάσεις, λύση για τους θιασάρχες σε κάθε δύσκολο δραματικό ρόλο, επιβλητικός στον κινηματογράφο συνήθως σε ρόλους αξιωματικού ή επαναστάτη, συγκινητικός με τη χαρακτηριστική του φωνή στο θέατρο στο ραδιόφωνο. Αγαπήθηκε στον ρόλο του τηλεοπτικού Λιάπκιν αλλά και σε κινηματογραφικούς ρόλους, παρότι η παρουσία του στο σινεμά δεν ξεπέρασε τις 25 συμμετοχές και ο ίδιος δεν συναγωνίστηκε σε δημοφιλία άλλους της γενιάς του. Δεν συνήθιζε να εμφανίζεται στην τηλεόραση ούτε στις συνεντεύξεις ήταν εύκολος. «Απόμακρος» στη συμπεριφορά για τους περισσότερους του χώρου του, «κλειστός» για το κοινό της εποχής που αναζητούσε τη λαϊκή ανεμελιά των πρωταγωνιστών σε μια Ελλάδα που μετρούσε ακόμη τις πληγές της.

«Ο Ρώσος», όπως τον αποκαλούσε το κοινό, γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1933 και ήταν απόγονος Ρώσου πρόσφυγα που ήρθε στην Ελλάδα, όπως ισχυρίζονται πολλοί συνάδελφοί του. Ηταν από τους καλλιεργημένους καλλιτέχνες της εποχής του, μιλούσε αγγλικά, ρωσικά και σουηδικά, σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, στο οποίο έμεινε έως το 1956. Υπηρέτησε όλα τα είδη θεάτρου, όμως αγαπήθηκε στους δραματικούς ρόλους. Εκτος από το ελεύθερο θέατρο στο οποίο εργάστηκε ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός επιχειρηματίας, ήταν από τους πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου το διάστημα 1961-1965, καθώς και του ΚΘΒΕ τη δεκαετία του ’70.

Συνεργάστηκε με τους Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Μάνο Κατράκη, Δημήτρη Μυράτ, Κώστα Καζάκο, Ντίνο Ηλιόπουλο, Βούλα Ζουμπουλάκη, Γιάννη Βόγλη, Ανέστη Βλάχο, Ελλη Φωτίου κ.ά. Ξεχώρισε στους «Παράνομους» του Νίκου Κούνδουρου, στον «Διωγμό» του Γρηγόρη Γρηγορίου, στην «Προδοσία» του Κώστα Μανουσάκη, στον «Ζεστό μήνα Αύγουστο» του Σωκράτη Καψάσκη.

Ο θάνατος πρώτα της αγαπημένης του αδερφής το 2013 και η έξωση λόγω χρεών (μισθωμάτων) την ίδια χρονιά ήταν ορισμένα από τα «χτυπήματα» που δέχτηκε τα τελευταία χρόνια μαζί με τη σύζυγό του, με την οποία φιλοξενήθηκαν εκείνη την περίοδο σε σπίτι φίλων. Η απώλεια της συζύγου του Τέτας Χατζηχρήστου (κόρη του κωμικού Κώστα Χατζηχρήστου), ανήμερα τη γιορτή του το 2015, καταπόνησε την κλονισμένη υγεία του. Τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν με λοίμωξη του αναπνευστικού στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου και κατέληξε. Με τη σύζυγό του Τέτα, «έρωτας ζωής» όπως έλεγαν οι συνάδελφοί του, είχαν μία κόρη, την Aννα, η οποία διάλεξε τη γαλήνη του μοναχικού βίου (με το όνομα Πορφυρία).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή