Το Ζλατούστ είναι μια πόλη της Ρωσίας που έχει παράδοση στην καλλιτεχνική χαρακτική σε μέταλλο. Οι κάτοικοί του, όμως, υπερηφανεύονται για μετάλλια που δεν χαράχθηκαν στην πόλη τους. Είναι αυτά που κατέκτησε η συντοπίτισσά τους, η Λιντία Πάβλοβνα Σκομπλίκοβα, σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα. Η αθλήτρια, η οποία αγωνίστηκε για την τέως ΕΣΣΔ, ανέβηκε έξι φορές στην πρώτη θέση του βάθρου, σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στο πατινάζ ταχύτητας και θεωρείται η κορυφαία του αθλήματος.
Η Λιντία Σκομπλίκοβα γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1939 στην «πόλη των σιδηρουργών», κοντά στα Ουράλια Ορη. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας (τέσσερα αδέλφια), αγάπησε από μικρή ηλικία τον αθλητισμό, χάρη σε έναν γυμναστή που είχε στο σχολείο. Με πρωτόγνωρο για τα χρόνια της ενθουσιασμό θέλησε να ασχοληθεί –και να διακριθεί– σε όσα περισσότερα γινόταν: στο βόλεϊ, στον στίβο, στη γυμναστική και στο σκι. Και τα κατάφερνε. Σε ηλικία 14 ετών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια σε σχολικό πρωτάθλημα, στα 800 μ. Την επόμενη χρονιά προσέθεσε ακόμη ένα άθλημα στα ενδιαφέροντά της. Αυτό ήταν το πατινάζ ταχύτητας. Αμέσως διακρίθηκε σε αγώνα δεύτερης κατηγορίας και το 1956 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην περιοχή της.
Στο πατινάζ ταχύτητας η νεαρή Λιντία έβλεπε να συνδυάζονται οι δύο μεγάλες αγάπες της: ο στίβος και το σκι. Την ίδια χρονιά (1956) άρχισε να σπουδάζει στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Τσέλιαμπινσκ. Η Σκομπλίκοβα μοίραζε τον χρόνο της στα πανεπιστημιακά έδρανα και στα παγοδρόμια. Πρωταθλητισμό και στα δύο. Το 1958 βρέθηκε ανάμεσα στις 10 καλύτερες αθλήτριες της χώρας και σε ηλικία 19 ετών αναδείχθηκε τριταθλήτρια κόσμου.
Το 1960 το πατινάζ ταχύτητας γυναικών συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων και η Λιντία, για πρώτη φορά, ταξίδεψε τόσο μακριά από την πατρίδα της. «Ημασταν ενθουσιασμένες που θα ταξιδεύαμε στην Aμερική. To Σκουόου Βάλεϊ ήταν πανέμορφη πόλη, σε μια κοιλάδα η οποία περιβαλλόταν από χιονισμένα βουνά. Το Ολυμπιακό Χωριό είχε διακοσμηθεί από τον Ουόλτ Ντίσνεϊ και έμοιαζε με παραμύθι. Το χιόνι ήταν άφθονο. Δεν είχα ξαναδεί τόσο τεράστια κομμάτια πάγου να κρέμονται από τις στέγες», θα πει, ύστερα από χρόνια, σε συνέντευξή της.
Με μπλε μάτια, ξανθά μαλλιά και χαμογελαστό πρόσωπο η Λιντία Σκομπλίκοβα αμέσως έγινε η αγαπημένη αθλήτρια των δημοσιογράφων και των Αμερικανών θεατών. Την αποκάλεσαν «η αστραπή από τα Ουράλια», παρωνύμιο που θα τη συνόδευε σε ολόκληρη την αθλητική της καριέρα. Η πρωταθλήτρια φρόντισε να μην απογοητεύσει το κοινό της. Κατέκτησε χρυσά μετάλλια στα 1.500 μ. (σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ με 2.52,2) και στα 3.000 μ. (έμεινε μισό δευτερόλεπτο μακριά από το παγκόσμιο ρεκόρ). Οταν η διοργάνωση ολοκληρώθηκε, ένα ζευγάρι Αμερικανών της ζήτησε να παντρευτεί τον εγγονό τους, αλλά η καρδιά της Λιντία ανήκε στον Ρώσο συναθλητή της Αλεξάντερ Πολοζκόφ.
Τα επόμενα χρόνια, η χρυσή ολυμπιονίκης έβαλε στόχο να αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου. Για να το επιτύχει αυτό, θα έπρεπε να διακριθεί σε όλες τις αποστάσεις του πατινάζ ταχύτητας. Το 1961 κατέκτησε για τρίτη φορά το χάλκινο μετάλλιο, αλλά δεν απογοητεύθηκε. Το 1962 ανέβηκε στη δεύτερη θέση του βάθρου και το 1963 ήταν η χρονιά της. Στην Καρουιζάβα της Ιαπωνίας διακρίθηκε και στα τέσσερα αγωνίσματα, ενώ πέτυχε και παγκόσμιο ρεκόρ στα 1.000 μ. (1.31,8). Το πρώτο από τα όνειρά της είχε γίνει πραγματικότητα.
Η κορυφή και η οικογένεια
Το Ινσμπρουκ είχε αναλάβει τη διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών του 1964. Ηταν οι Αγώνες της Λιντία Σκομπλίκοβα. Κατάφερε να πετύχει το απόλυτο: τέσσερα χρυσά μετάλλια σε αντίστοιχα αγωνίσματα. «Οι συνθήκες δεν ήταν καλές. Το παγοδρόμιο είχε λακκούβες με νερό και οι λεπίδες από τα πατίνια βυθίζονταν στον πάγο», δήλωσε μετά τον αγώνα. Καμιά δυσκολία, όμως, δεν μπορούσε να την εμποδίσει να πετύχει το όνειρό της. «Η Σκομπλίκοβα ήρθε με μεγάλους στόχους», έγραψαν οι «New York Times», ενώ το «Sports Illustrated» την περιέγραψε ως μία «ελκυστική κοπέλα με θέληση από… χάλυβα». Οι δημοσιογράφοι την αποκάλεσαν «η βασίλισσα με τα πατίνια».
Το όνομα της Λιντία έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Υπήρχε, μάλιστα, η φήμη ότι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρίτσαρντ Νίξον πρόσφερε στην αθλήτρια της ΕΣΣΔ ένα αεροπλάνο για να μετακινείται. «Οχι μόνο ένα αεροπλάνο, αλλά ένα αεροπλάνο με πιλότο», έχει σχολιάσει με χιούμορ ο σύζυγός της Αλεξάντερ Πολοζκόφ.
Το 1964 ολοκληρώθηκε για την ολυμπιονίκη με τον καλύτερο τρόπο. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σουηδίας επανέλαβε τον θρίαμβο της Ιαπωνίας. Πρώτευσε και στα τέσσερα αγωνίσματα και αναδείχθηκε για δεύτερη φορά πρωταθλήτρια κόσμου. Εγινε η πρώτη αθλήτρια Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων που κατέκτησε έξι χρυσά μετάλλια και η πρώτη που συνέλεξε τα τέσσερα από αυτά σε μία διοργάνωση. Αυτό σε συνδυασμό με την πρωτιά στο παγκόσμιο δείχνουν το αγωνιστικό επίπεδο της αθλήτριας.
Την επόμενη χρονιά, μαζί με τον αγαπημένο της Αλεξάντερ απέκτησαν τον γιο τους Γκεόργκι. Προκειμένου να μεγαλώσει τον μικρό έμεινε μακριά από τα παγοδρόμια για περίπου δύο χρόνια και όταν επέστρεψε η μητρότητα κατείχε στην καρδιά της μεγαλύτερη θέση από το… παγοδρόμιο.
Το παγκόσμιο ρεκόρ και η στροφή στην προπονητική
Η επιστροφή της Λιντία Πάβλοβνα Σκομπλίκοβα στην ενεργό δράση συνοδεύθηκε με ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Σε αγώνα στο Οσλο, στις 15 Ιανουαρίου 1967, διένυσε τα 3.000 μ. σε 5.05,9, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη αυτής της επιτυχίας.
Το 1968 πήρε μέρος για τρίτη φορά σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην Γκρενόμπλ δεν κατάφερε τίποτα καλύτερο από την 6η θέση στο αγαπημένο της αγώνισμα, στα 3.000 μ., ενώ ήρθε 11η στα 1.500. Και κάπου εκεί αποφάσισε να «κρεμάσει» τα πατίνια του πρωταθλητισμού.
Το 1969, μαζί με την οικογένειά της, μετακόμισαν στη Μόσχα προκειμένου να εργαστεί ως προπονήτρια στο πατινάζ ταχύτητας στον σύλλογο της Λοκομοτίβ. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της, έκανε διδακτορικό στην ιστορία και έγινε μέλος της Ολυμπιακής Επιτροπής της, τότε, Σοβιετικής Ενωσης.
Στη δεκαετία του 1990 ανέλαβε προπονήτρια στην εθνική ομάδα της χώρας της. «Μου άρεσε να μεταμορφώνω τα μικρά άσχημα παπάκια σε υπέροχους κύκνους του πάγου. Πάντα ήμουν ειλικρινής με τους αθλητές», έχει πει σε συνέντευξή της.
Βοηθό στο έργο της ως προπονήτρια είχε τον γιο της. Ο Γκεόργκι Πολοζκόβ παντρεύτηκε για 10 χρόνια τη Ναταλία Πολόζκοβα, η οποία πήρε μέρος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1992, 1994 και 1998. Το 1992 αναδείχθηκε 4η στα 1.500. Αθλήτρια στο πατινάζ ταχύτητας ήταν και η δεύτερη σύζυγος του γιου της Λιντία. Η Τάνια, όπως ονομάζεται, έχει αναδειχθεί τέσσερις φορές πρωταθλήτρια Ρωσίας.
Η Λιντία Σκομπλίκοβα, σήμερα, είναι 77 ετών και όταν μπορεί παρακολουθεί αγώνες. Στο Σότσι (2014) βρέθηκε ανάμεσα στους αθλητές που μετέφεραν την Ολυμπιακή Σημαία κατά την Τελετή Εναρξης. Αυτό, όμως, που τη γεμίζει χαρά είναι να την αποκαλούν γιαγιά τα τρία εγγόνια της.