Οι λογαριασμοί της ΔΕΗ δεν θα πληρώνονται σε δραχμές. Αυτή ήταν η χθεσινή συμβολή του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργου Σταθάκη, στη συζήτηση περί απο-δαιμονοποίησης ή μη της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, που άνοιξε μία μέρα νωρίτερα ο Νίκος Ξυδάκης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. «Είμαστε υποχρεωμένοι να συζητάμε δημόσια, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, τις ιστορικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, αναζητώντας τις πιο πρόσφορες συνθέσεις. Να συζητάμε δημόσια, δηλαδή θεσμικά – ούτε στα καφενεία, ούτε στα παρασκήνια», έγραψε με ανάρτησή του στο Facebook, το κατ’ εξοχήν διαδικτυακό καφενείο, ο κ. Ξυδάκης.
Υπάρχει κάτι εξόχως τυχοδιωκτικό και βαρουφάκειο στον τρόπο διαχείρισης του θέματος από την κυβέρνηση. Κάθε φορά που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ξαναφέρνει το ζήτημα του Grexit στο τραπέζι πέφτει πανικός στα δημοσιογραφικά γραφεία. «Πώς το είπε ακριβώς; Τι εννοούσε; Γιατί τώρα;», είναι οι συνήθεις υπαρξιακές αγωνίες. Εχουν βαρεθεί οι εκπρόσωποί του να ακούν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής κάποιον αγχωμένο Ελληνα ρεπόρτερ να προσπαθεί να μαντέψει τις αληθινές προθέσεις του Σόιμπλε. «Μήπως αυτό αποτελεί μέσο πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση και το ΔΝΤ; Μήπως συνδέεται με την προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία;», είναι οι τετριμμένες απορίες της Αθήνας.
Τώρα λοιπόν δικαιώνεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Ανακινούμε μόνοι μας θέμα Grexit, χωρίς καν τα περιπετειώδη ευφάνταστα σενάρια του Γιάνη Βαρουφάκη περί υποκλοπής των ΑΦΜ και παράλληλου νομίσματος. Τώρα συζητάμε την επιστροφή στη δραχμή ως αστειάκι στα υπουργικά χείλη, ως αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, στο πλαίσιο της τάσης μας «να αυτοτρολαριζόμαστε και αυτοκανιβαλιζόμαστε» (sic) ή έστω ως προεκλογική διαφήμιση της ΛΑΕ με το εμβληματικό πονηρό χαμόγελο του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Κι έρχεται έτσι η στιγμή που η δραχμή μοιάζει πλέον οικεία, σχεδόν μπανάλ, δεν προκαλεί νευρικότητα, όπως με ανησυχία υπογράμμισε ο κ. Ξυδάκης. Και ίσως σταδιακά αρχίσει η σκέψη της να συνοδεύεται από νοσταλγία. Τώρα που έχουμε νωπή την εμπειρία από την έκθεση για τη δεκαετία του ’80 στην Τεχνόπολη, μπορεί ας πούμε να βλέπουμε πεντοχίλιαρο, να θυμόμαστε την άφιξη του Ανδρέα Παπανδρέου από το Χέρφιλντ και να ακούμε υποσυνείδητα Μπαναναράμα και Αντύπα στο μυαλό μας.
Υπήρξα πρόσφατα λαθρακουστής συζήτησης μεταξύ δύο ερασιτεχνών οικονομολόγων, που εξέφραζαν, νομίζω, μεγάλο κομμάτι του προβληματισμού για την έξοδο από το ευρώ και του σύνθετου διαλόγου, όπως αυτός διεξάγεται στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στην κοινή γνώμη. «Και να σου πω κάτι: καλύτερα μόνοι μας, ανεξάρτητοι, χωρίς ευρώ. Να καταναλώνουμε αυτά που παράγουμε. Και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο». Μετά το μίνι λογύδριο συνέχισαν να πίνουν την (ολλανδική) μπίρα τους και να καπνίζουν τα (αμερικανικά) τσιγάρα τους.