Ενα υψηλότατης ποιότητας νεανικό ιταλικό κουαρτέτο εγχόρδων εμφανίστηκε στην αίθουσα «Δημήτρη Μητρόπουλου» στις 8 Φεβρουαρίου. Το κουαρτέτο Lyskamm δημιουργήθηκε το 2008 και πρόσφατα τιμήθηκε με το βραβείο «Κλάουντιο Αμπάντο» του καταπιστεύματος Μπορλέτι-Μπουιτόνι. Ερμήνευσε τρία έργα μεταξύ τους τελείως διαφορετικά και έδωσε την ευκαιρία στους λιγοστούς φιλόμουσους να εκτιμήσουν τις ποιότητες καθενός από τους τέσσερις μουσικούς, αλλά και τη σύμπνοια της συνεργασίας τους.
Η βραδιά ξεκίνησε με το πέμπτο από τα κουαρτέτα του έργο 18 του Μπετόβεν. Στη συλλογή αυτή έξι κουαρτέτων που γράφτηκαν ανάμεσα στο 1798 και το 1800, ο Μπετόβεν αποδεικνύει ότι πριν συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια κατείχε άριστα το είδος του κλασικού κουαρτέτου όπως το ανέπτυξαν οι Χάιντν και Μότσαρτ. Το συγκεκριμένο έργο, μάλιστα, έχει ως σαφή αναφορά το έργο Κ 464 του Μότσαρτ, γραμμένο στην ίδια τονικότητα της λα μείζονος. Οι τέσσερις νεαροί ερμηνευτές φανέρωσαν την εντυπωσιακή εξοικείωσή τους με το ύφος του κλασικισμού, τη λεπτότητα, τη χάρη, αλλά και τη στυλιζαρισμένη έκφραση πάθους μέσα από συγκεκριμένους κανόνες.
Αν το έργο του Μπετόβεν έδωσε την ευκαιρία να χαρεί κανείς τους μουσικούς του Lyskamm σε αγαστή συνεργασία, η έξοχη ποιότητα ήχου και η μουσικότητα καθενός εκτιμήθηκαν στο τελευταίο κουαρτέτο εγχόρδων που συνέθεσε ο Μπέλα Μπάρτοκ (σε ρε μείζονα) πριν από τον θάνατό του. Ηδη από τις πρώτες νότες του εισαγωγικού «θλιμμένου» τμήματος του πρώτου μέρους, ο ήχος της βιόλας της Φραντσέσκας Πιτσόνι υπενθύμισε τη σημασία και τις ποιότητες ενός οργάνου, το οποίο σπάνια έχει δοθεί η ευκαιρία να εκτιμήσουμε στη χώρα μας. Η συνέχεια ανέδειξε εξίσου τον υπέροχο ήχο και την υψηλή μουσικότητα της Τσετσίλιας Τσάνο (α΄ βιολί) και του Τζόρτζιο Καζάτι (τσέλο) αλλά και σε μικρότερο βαθμό επίσης της Κλάρας Φραντσίσκας Σέτεζακ (β΄ βιολί). Η συναισθηματική ένταση που πέτυχαν οι τέσσερίς τους στο τελευταίο μέρος του έργου, χωρίς υπερβολές στη δυναμική και διατηρώντας πάντα την καθαρότητα της γραμμής, ανήκε στις συγκινητικότερες στιγμές της βραδιάς.
Ανάμεσα στον Μπετόβεν και τον Μπάρτοκ ακούστηκε η σύνθεση «Το ποντίκι χωρίς χαμόγελο» του Φράνκο Ντονατόνι, έργο του 1988. Για ακόμα μία φορά οι μουσικοί του Lyskamm φάνηκαν άριστα εξοικειωμένοι με το έργο και στην προκειμένη περίπτωση με την πειραματική γραφή του, την οποία έμοιαζε να έχουν αφομοιώσει στις λεπτομέρειές της. Το γεγονός ότι οι ίδιοι έδειχναν πεισμένοι για την αξία του έργου, καθιστούσε το κομμάτι ενδιαφέρον και για τους ακροατές.