Η στατιστική είναι σαν το μπικίνι, είχε πει ο Ααρον Λεβενστάιν: Αποκαλύπτει πολλά, αλλά κρύβει την ουσία. Τα στοιχεία που δημοσίευσε την Τετάρτη η ΕΛΣΤΑΤ αποκαλύπτουν ένα τεράστιο μηδενικό. Και κρύβουν ακόμη μεγαλύτερη ουσία.
Για την οικονομία, η προηγούμενη χρονιά είναι σαν να μην πέρασε ποτέ. Σαν να μην υπήρξε. Μηδέν η ανάπτυξη για το 2016. Και ενώ εκτιμάται ότι περισσότερα από 5 δισ. ευρώ βγήκαν από τα στρώματα για να επιστρέψουν στην οικονομία μέσω φόρων, το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων δεν είναι εκεί που θα ’πρεπε, τα έσοδα από τον ΦΠΑ τον Ιανουάριο ήταν εκτός στόχων, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο το 2016 ξεπέρασαν τα 95 δισ. ευρώ, τα τουριστικά έσοδα το 2016 ήταν μειωμένα σε σχέση με αυτά του 2015. Εξίσου δραματική είναι η εικόνα για τα επιχειρηματικά κέρδη, τις εξαγωγές και τις επενδύσεις.
Οι οικονομία θυμίζει ζόμπι. Μπορεί για την Αριστερά σημασία να έχουν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί – δεν ασπάζεται, βέβαια, το μότο της όταν οι αριθμοί την ευνοούν, αλλά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μαζί με αυτά των στοιχείων για το ΑΕΠ του τέταρτου τριμήνου του 2016, είναι χαστούκι για την κυβέρνηση. Διαλύουν τη μαγική εικόνα ανάκαμψης που επιχειρούσε να παρουσιάσει και την περίφημη «ανάπτυξη» που ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον είδε σε όραμα την περασμένη Δευτέρα. Αποτελεί, όμως, και χαστούκι για τη χώρα. Αν οι αριθμοί συνδυαστούν με τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων φαίνεται ότι είναι γεγονός μετά τη συνάντηση των Βερσαλλιών (Μέρκελ, Ολάντ, Ραχόι, Τζεντιλόνι), η εικόνα ξεκαθαρίζει. Η Ελλάδα της συνεχούς ύφεσης, της αδυναμίας επίτευξης προόδου, της μιζέριας, ενός παρόντος σε διαρκή εκκρεμότητα που επισκιάζει κάθε συζήτηση για το μέλλον, δεν θα μπορεί να ακολουθήσει.
Είναι ενδεικτικό το σχόλιο κοινοτικής διπλωματικής πηγής για το αν υπάρχει άλλη χώρα της Ευρώπης ή της Ευρωζώνης που να έχει ζητήσει δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα: «Μα η Ελλάδα είναι η Ελλάδα, δεν είναι μια κανονική χώρα…». Δυστυχώς για μας, διαχωρισμός κανονικότητας-μη κανονικότητας στην Ευρώπη δεν υπάρχει. Υπάρχει διαχωρισμός Βορρά – Νότου και εσχάτως Δύσης -Ανατολής. Ενώ η Ελλάδα αποτελεί μέρος αυτών των διαχωρισμών, ταυτόχρονα αποτελεί και μια κατηγορία από μόνη της.
Αν δεν αλλάξει γρήγορα ρότα, κινδυνεύει να σβηστεί από τον ευρωπαϊκό χάρτη. Με αυτά τα στοιχεία, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να τρέξει. Η ειρωνεία είναι ότι χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, που αμφισβητούν βασικές αρχές του αξιακού πλαισίου της Ε.Ε., με όρους οικονομικούς θα μπορέσουν να τρέξουν. Ισως επειδή η Διακήρυξη της Ρώμης που ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι, με αφορμή τα 60χρονα της ιδρυτικής Συνθήκης της Ενωσης, πρέπει να αντικατοπτρίζει τα διαφορετικά επίπεδα «φιλοδοξίας» των κρατών-μελών. Αλλά τα ζόμπι δεν έχουν φιλοδοξίες. Μόνο την επίμονη πραγματικότητα.