Ο χαβαλές και η ουσία

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Αν κάθε φορά που οι κρίσεις μάς πλήττουν γινόταν να απαλλαγούμε από αυτές με σεξιστικούς, ρατσιστικούς ή άλλους αφορισμούς, θα είχαμε πολύ χαβαλέ και λίγα προβλήματα. Ομως μόνο προσωρινή ανακούφιση προσφέρει η καταφυγή σε αραχνιασμένα στερεότυπα. Tο πρόβλημα παραμένει και δεν είναι ο πολυβασανισμένος γεωγραφικός διαχωρισμός σε εργατικούς, συνετούς, ηθικούς Βόρειους και σε ανοργάνωτους, οκνηρούς, ανήθικους Νότιους, ο οποίος επιβιώνει εδώ και τουλάχιστον τρεις αιώνες και στα μεγάλα αδιέξοδα επανεμφανίζεται επιθετικός, αλλά η διαλυτική στασιμότητα. Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ανάμεσα σε εκείνους που αγωνίζονται να μείνουμε ενωμένοι, να μοιραστούμε το μέλλον, και σε όσους καμώνονται πως το θέλουν ή το πολεμούν ανοιχτά. Φυσικά και υπάρχουν διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες. Ομως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, άλλωστε εκεί έγκειται η μαγεία του ευρωπαϊκού ψηφιδωτού. Σημεία τριβής είναι τα εκρηκτικά δημοσιονομικά ζητήματα, τα τεράστια δημόσια χρέη και ελλείμματα, που αφορούν κυρίως τις χώρες του Νότου, με την Ελλάδα στην «κεφαλή», όπως και το μεταναστευτικό και η διαχείρισή του από τα κράτη-πύλες εισόδου των ροών και τα κράτη-φρούρια. Αυτές κρίνονται ως οι δύο βόμβες στα θεμέλια της Ε.Ε. που μετέτρεψαν την παλιά διαφορά κέντρου – περιφέρειας σε αντιπαράθεση Βορρά – Νότου. Το ζήτημα είναι πώς αυτές οι βόμβες θα απασφαλιστούν. Η δήλωση του Ντάισελμπλουμ για τον Νότο, που τρώει τα λεφτά στα ποτά και στις γυναίκες, είχε όχι μόνο την αναμενόμενη χλεύη, αλλά και έναν ισχυρό πολιτικό αντίκτυπο που ακόμη συντηρείται από τις θιγμένες χώρες του Νότου με έναν ορυμαγδό ηγετικών αιτημάτων για παραίτηση του προέδρου του Εurogroup. Εξέλιξη που απομακρύνει τη συζήτηση από τον ουσία, που είναι οι ολοένα και πιο ισχυρές τάσεις κατακερματισμού, τειχών, οι φυγόκεντρες δυνάμεις στους κόλπους της Ε.Ε., η αναβίωση του εθνικισμού, η έξαρση του λαϊκισμού.

Σίγουρα, η πολυεπίπεδη αντίθεση ανάμεσα σε ευρωπαϊκό Βορρά και ευρωπαϊκό Νότο (κλίμα, χρήμα, ήθη) χρησιμοποιείται ακόμη με τον τρόπο που αναπτύχθηκε από τότε που οι Bορειοευρωπαίοι αντέταξαν τον προτεσταντικό ορθολογισμό και την εργασιακή ηθική στον ρωμαιοκαθολικισμό και τη φεουδαρχία, προκειμένου να ερμηνεύσουν δεδομένα της σημερινής πραγματικότητας. Αναμφίβολα, εξακολουθεί να δίνεται μια ηθική διάσταση στον διαχωρισμό, καλός Βόρειος (πιστωτής), κακός Νότιος (οφειλέτης). Ενώ από την άλλη, η όποια απαίτηση για αλλαγή νοοτροπίας βιώνεται σαν καταναγκασμός και τιμωρία.

Ωστόσο, όσο καταδικαστέες είναι οι απαξιωτικές αναφορές στους τεμπέληδες σπάταλους Νότιους άλλο τόσο απορριπτέος είναι ο χαρακτηρισμός των Bορειοευρωπαίων ως ναζί και ιεροεξεταστών. Η μάχη για «περισσότερη Ευρώπη» δεν δίνεται με εκατέρωθεν εκσφενδονισμό στερεοτυπικών ύβρεων. Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, ούτε στενά οικονομικό, αλλά πολιτικό. Δηλαδή, διαχείρισης μιας πολυεπίπεδης κρίσης, που αφορά όχι τις μισές αλλά όλες τις μικρές ή μεγάλες, περήφανες ή ταπεινωμένες Ευρώπες του Βορρά ή του Νότου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή