Από τα αστεία και τους πανηγυρισμούς για τη… γραβάτα, στην ανώμαλη προσγείωση για το χρέος και στις υπόνοιες για την ανάγκη σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, που ίσως τελικά να είναι κατά μόνας συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς, πέρασαν μόλις δύο εβδομάδες. Στο μεταξύ, μεσολάβησαν πρώτα οι απειλές του πρωθυπουργού ότι δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα που ψήφισε αν δεν λάβει ικανοποιητική ρύθμιση για το χρέος και στη συνέχεια οι δηλώσεις ότι η πρόταση Σόιμπλε είναι «μια καλή βάση εκκίνησης». Λίγο αργότερα ο Δημήτρης Παπαδημούλης καλούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τηλεφωνήσει στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, προκαλώντας τη φαρμακερή διαρροή της Ν.Δ. περί αυτογελοιοποίησης…
Για την Πειραιώς δεν είναι παρά τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της πλήρους αποσταθεροποίησης του πρωθυπουργού. Το κυβερνητικό vertigo που συμπληρώνει η αλλαγή πλεύσης του Αλέξη Τσίπρα ότι προτεραιότητα αποτελεί λύση που να εγγυάται την έξοδο της χώρας στις αγορές (και όχι το χρέος), για την Πειραιώς υποδεικνύει κυρίως έλλειψη σοβαρότητας. Και επιβεβαιώνει αυτό που υποψιάζονταν εξαρχής: ότι η κυβέρνηση δεν είχε καμία πολιτική για το χρέος και βγαίνει βαριά εκτεθειμένη από αυτή την υπόθεση.
«Επίθεση»
Τις πτυχές της αποτυχίας της κυβερνητικής στρατηγικής, ή μάλλον της απουσίας της, αναμένεται να φωτίσει η Πειραιώς τις επόμενες ημέρες, μετά το άτυπο αντιπολιτευτικό μορατόριουμ που κήρυξε τα τελευταία 24ωρα λόγω του θανάτου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εξάλλου, παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τη ρύθμιση του χρέους εθνική προτεραιότητα, έχει επισημάνει ότι δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Θα προσερχόταν με αυτή τη θέση σε μια πιθανή συνάντηση με τον πρωθυπουργό; Η Πειραιώς θεωρεί ότι τέτοιο ζήτημα δεν υπάρχει και η ίδια δεν έχει κανέναν λόγο να το αναμοχλεύει, από τη στιγμή που η κυβέρνηση είναι αυτή που το ανακινεί εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα του success story που επιχείρησε να οικοδομήσει.
Τίποτα αυτονόητο
Η συναίνεση, πάντως, κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι. Οχι μόνο επειδή ουδείς στην Πειραιώς πείθεται από την κυβερνητική αγωνία και ειλικρίνεια για συναίνεση. Αλλά και επειδή, όπως έλεγε στενός συνεργάτης του προέδρου της Ν.Δ., «η κυβέρνηση για άλλη μια φορά θέλει να μοιράσει τις ευθύνες της αποτυχίας και αναζητεί συμμέτοχους σε αυτήν για να μετατρέψει με οριστικό τρόπο την αποτυχία του σε αποτυχία της χώρας». Προφανώς η Ν.Δ. δεν θα μετάσχει σε αυτό, ούτε έχει διάθεση συνενοχής.
Κυρίαρχη εκτίμηση στην Πειραιώς είναι ότι η όποια συγκεκριμενοποίηση των μέτρων για το χρέος απομακρύνεται και μαζί με αυτήν η ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Και αυτό με ευθύνη των δανειστών που κλωτσάνε το τενεκεδάκι παρακάτω, αλλά και με ευθύνη της κυβέρνησης που τους πρόσφερε άλλοθι καθυστερώντας την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ ακόμη δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει το ελάχιστο: την εκταμίευση της δόσης για τα μέτρα που ψήφισε.
Το ζήτημα, όμως, για τη Ν.Δ. δεν είναι η ρύθμιση για το χρέος, αλλά «πώς η Ελλάδα θα δουλέψει ξανά». «Κανείς δεν αντιλέγει ότι το χρέος είναι σημαντικό και ότι οι δανειστές πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους», σημείωσε από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., προσθέτοντας ότι διαφαίνεται μια «μεσοβέζικη λύση με την οποία κυβέρνηση και δανειστές θα κλωτσήσουν το τενεκεδάκι παρακάτω». Ομως, δεν είναι το χρέος το πρόβλημα της οικονομίας.
Οπως το έθεσε ο Κωστής Χατζηδάκης, «η μεγαλύτερη αποτυχία της κυβέρνησης έχει να κάνει με την αδυναμία της να πετύχει τον βασικό στόχο: τη συνολική αποκατάσταση της εμπιστοσύνης». Υπό αυτό το πρίσμα, η λύση για το χρέος δεν φτάνει. Οσο την οικονομική πολιτική ασκεί μια κυβέρνηση που «θεωρεί δάσος το Ελληνικό, μνημείο το σιλό στο λιμάνι του Πειραιά, η χώρα δεν μπορεί να περάσει σε άλλες ταχύτητες».
Αναποτελεσματικότητα
Την εικόνα αναποτελεσματικότητας και αποτυχίας της κυβέρνησης καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες αναλύονται από το επιτελείο της Πειραιώς. Ενδεικτικό είναι ότι στην τελευταία μέτρηση του ΠΑΜΑΚ για τον ΣΚΑΪ το 79,5% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι τα αντίμετρα ψηφίστηκαν για επικοινωνιακούς λόγους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η τάση αυτή είναι πλειοψηφική και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που σε ποσοστό 65% πιστεύουν ότι τα αντίμετρα είναι μόνο επικοινωνιακά. Παρόμοια είναι η εντύπωση για τη διαπραγμάτευση για το χρέος.