Επίθεση στο Σύνταγμα

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Χιλιάδες Πολωνοί πολίτες στη Βαρσοβία διαδηλώνουν με πλακάτ που αναγράφουν τη λέξη «Σύνταγμα», ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας, ο Αντρέι Ντούντα, θέτει βέτο στη διαφαινόμενη προσπάθεια της πολωνικής κυβέρνησης να θέσει υπό τον έλεγχό της τη Δικαιοσύνη με δύο νομοσχέδια.

Στην Ελλάδα, οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις της κυβέρνησης κατά της Δικαιοσύνης συνάντησαν την αντίδραση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Ν. Σακελλαρίου, ενώ επί του θέματος τοποθετήθηκε ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος τόνισε πως η ανεξαρτησία των δικαστών κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα, όχι ως προνόμιο αλλά ως θεσμική εγγύηση.

Οι δύο αυτές παρεμβάσεις ήρθαν κυρίως μετά την έντονη συζήτηση –την οποία η κυβέρνηση έντεχνα άφησε να διαρρεύσει ευρύτατα– περί ενδεχόμενου δημοψηφίσματος με θέμα την αναθεώρηση του Συντάγματος και με ακόμα πιο συγκεκριμένο στόχο το ίδιο το συνταγματικό δικαστήριο.

Ισως ειδικό ενδιαφέρον να έχει και αυτή η πτυχή: εάν η κυβέρνηση επιμείνει, θα έρθει άραγε σε σύγκρουση με τον κ. Παυλόπουλο, τη δική της πρόταση δηλαδή για την προεδρία της Δημοκρατίας; Μακάρι να μη χρειαστεί να μάθουμε την απάντηση, διότι τα προβλήματα τότε θα είναι πολύ σοβαρότερα από ενδεχόμενη ρήξη της ιδιότυπης αυτής πολιτικής συμμαχίας.

Αντιλαμβάνεστε, βέβαια, ότι έχουμε βρεθεί, τόσο στην Ευρώπη όσο και εδώ, να συζητάμε τα αυτονόητα. Και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό. Ξαφνικά –ή μάλλον, όχι και τόσο ξαφνικά– το Σύνταγμα γίνεται πεδίο συζήτησης. Αυτό φυσικά δεν είναι κακό· κακό είναι όταν γίνεται όχι πεδίο θεσμικών, κοινοβουλευτικών διαβουλεύσεων αλλά υπόγειων μεθοδεύσεων, με αποτέλεσμα να υποβιβάζεται σε κουρελόχαρτο. Οταν, δηλαδή, η συζήτηση κινείται στον παραπολιτικό χώρο, είτε σε καφενειακό πνεύμα είτε στο πλαίσιο του αμοράλ καιροσκοπισμού που χαρακτηρίζει τη γραμμή που ακολουθεί το Μαξίμου από την αρχή. Οπως στην Πολωνία, έτσι και στην Ελλάδα, επίθεση στο Σύνταγμα της χώρας σημαίνει ολομέτωπη επίθεση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και αν σε κάποιες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης η γραμμή αυτή εκκινεί από κυβερνήσεις με έντονα εθνικιστικό, ακροδεξιό χρωματισμό, στη χώρα μας εκκινεί από μία κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία όμως είναι εξαρτώμενη από ένα κόμμα της λαϊκιστικής εθνικιστικής δεξιάς. Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση συνολικά απαρτίζεται από ανθρώπους που ουδέποτε είδαν με καλό μάτι τον κοινοβουλευτισμό, τη λεγόμενη «αστική δημοκρατία». Το εκρηκτικό μείγμα εθνικολαϊκισμού και κομμουνιστικών καταβολών δεν θα μπορούσε να οδηγήσει και κάπου διαφορετικά.

Το 2015 νομίζαμε ότι το πρόβλημα το έχει μόνον η Ελλάδα. Οχι πια. Η εχθρότητα απέναντι στον κοινοβουλευτισμό έχει διαχυθεί επικίνδυνα. Ισως και στην Ευρώπη αναγκαστούμε, για τους πλέον δυσάρεστους λόγους, να αντιληφθούμε γιατί έχει τόσο βαρύνουσα σημασία στις ΗΠΑ ο όρος «παραβίαση του Συντάγματος».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή