Η φρασεολογία («σοβιετικού τύπου νομοθέτηση» κ.λπ.), που χρησιμοποίησε ο συντάκτης υπομνήματος του Συνδέσμου Ιδιωτικών Σχολείων για να σχολιάσει ρύθμιση νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας για τη φοίτηση παιδιών με αναπηρία σε σχολεία –φρασεολογία η οποία επιεικώς δεν αρμόζει σε θεσμική συζήτηση ενός σοβαρότατου ζητήματος–, αποτέλεσε αφορμή για μια επίσης επιεικώς «φθηνή» προπαγανδιστική εκστρατεία εκ μέρους της πολιτείας και για έναν νέο κύκλο εκδήλωσης «ταξικού μίσους» επωνύμων και μη, έως και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ολη η ιστορία προκαλεί θλίψη. Για την προχειρότητα, για τον διάχυτο φανατισμό, τον κοινωνικό αυτοματισμό, την υποκρισία. Οι τελευταίοι που ενδιαφέρουν είναι οι πρόθυμοι για λιθοβολισμούς, αν και η ύπαρξή τους δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, καθώς αποδεικνύεται διαχρονικά ότι αποτελούν χρήσιμους στρατούς κοινωνικής οπισθοδρόμησης, βολικούς για την εκάστοτε εξουσία. Παρ’ όλα αυτά σκέφτομαι: Αν όλοι αυτοί που τώρα δηλώνουν «έξαλλοι» με την «αναλγησία» των ιδιωτικών σχολείων έδειχναν εμπράκτως την ίδια αγανάκτηση για την έλλειψη ειδικών σχολείων ή προσβασιμότητας των δημόσιων εκπαιδευτηρίων σε παιδιά με αναπηρίες ή –έστω!– για την ακύρωση ειδικών κατασκευών στα πεζοδρόμια (μπάρες, ειδικοί διάδρομοι) από οδηγούς, ο κόσμος μας θα ήταν λίγο καλύτερος για τυφλούς και συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα.
Μα, ας δούμε την κεντρική διοίκηση, όλους εκείνους που εκ της θέσεώς τους έχουν ισχύ και δυνατότητα παρεμβάσεων. Οι κυβερνήσεις, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, υπόσχονται-δεσμεύονται για συνολικό νομοσχέδιο ρύθμισης ζητημάτων ειδικής εκπαίδευσης. Ουδείς έχει ζητήσει συγγνώμη για το ότι ουδέν έγινε στο πεδίο αυτό. Η δε νομοθετική εξουσία είναι, διαχρονικά, τουλάχιστον κατώτερη των περιστάσεων.
«Δεν πρέπει καν να τολμάτε να μιλάτε», έλεγε τον Οκτώβριο του 2016 στους κυβερνώντες ο γ.γ. του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας στη Βουλή, όταν τα θέματα ειδικής εκπαίδευσης βρέθηκαν στο επίκεντρο συζήτησης. Με αφορμή, τώρα, το υπόμνημα των ιδιωτικών σχολείων, διαπιστώσαμε ότι ο κ. Κουτσούμπας δεν εισακούσθηκε. Μιλάνε. Αλλά και πάλι όχι γι’ αυτά που θα έπρεπε να αρθρώνουν λόγο και να απολογούνται. Οπως, επί παραδείγματι, για το γεγονός ότι διεκόπησαν η ηλεκτροδότηση και η παροχή φυσικού αερίου στο (δημόσιο και… νεόδμητο!) 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Ιλίου (καταγγελία ΕΣΑμεΑ) εξαιτίας έλλειψης χρηματοδότησης για κάλυψης λογαριασμών. Θλίψη.