Ήταν κάπως απρόβλεπτη εξέλιξη, αλλά να που Αύγουστο του 2017 το πολιτικό προσωπικό έχει αφήσει τα μπάνια όχι για να καταπιαστεί με τα προβλήματα της χώρας αλλά για να εμπλέξει τους πολίτες σε ένα ντιμπέιτ σχετικά με τον ναζισμό και τον κομμουνισμό, με αφορμή ένα συνέδριο στην Εσθονία. Μία ακόμα άποψη πάνω στον σωρό των δηλώσεων δεν θα γείρει την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αλλωστε, έχουμε προ πολλού απολέσει την ικανότητα να μετακινούμαστε από τις διαμορφωμένες θέσεις, να ακούμε. Αυτό ίσως έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το 2006 με άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγραφε με αφορμή το ψήφισμα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης που εξομοίωνε ναζισμό και κομμουνισμό: «Πάντως είναι ανιστόρητο να επιχειρεί κάποιος να εξομοιώσει τα φαινόμενα του ναζισμού ή του φασισμού ή τα φαινόμενα των αυταρχικών δικτατοριών της Νοτίου Ευρώπης, με τον κομμουνισμό ως σύστημα σκέψης και ως σύστημα κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού έχει ανοίξει ένα μεγάλο πεδίο συζήτησης, αλλά αυτό φυσικά δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει τέτοιου είδους ιδεοληπτικές αξιολογήσεις και να συνθηματολογεί με τέτοιον τρόπο». Εντεκα χρόνια μετά, ο κ. Βενιζέλος έγραψε για την περίφημη επιστολή Κοντονή: «Ποιος εθνικός στρατηγικός στόχος υπηρετείται με τον τρόπο αυτό και ποια δημοκρατική και άρα παροδική κυβέρνηση νομιμοποιείται να προσδίδει ιδεολογικό ή μάλλον ιδεοληπτικό πρόσημο σε μια ολόκληρη χώρα τοποθετώντας την στο περιθώριο των κοινών ευρωπαϊκών αξιών και ιστορικών προσλήψεων;».
Με άρθρο του ο συγγραφέας-μεταφραστής Νίκος Σαραντάκος θύμισε επίσης το 2009, στη σχετική ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την καθιέρωση της ημέρας μνήμης, ότι ουδείς Ελληνας ευρωβουλευτής ψήφισε το κοινό ψήφισμα που εξομοίωνε κομμουνισμό και ναζισμό και που εγκρίθηκε με άνετη πλειοψηφία. «Οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. απείχαν από την ψηφοφορία, ενώ ο επικεφαλής τους, ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, δήλωνε ότι “Η αποτίμηση ιστορικών γεγονότων είναι αποκλειστικό έργο των ιστορικών και μόνο”. Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν, θεωρώντας ότι “το ψήφισμα αυτό προχωράει σε ανεπίτρεπτη εξομοίωση ναζισμού και κομμουνισμού”.»
Δεν είναι ασφαλώς πρωτάκουστο, αλλά το πλέον κρίσιμο στις μέρες μας δεν είναι η άποψη αλλά ο φορέας της. Συμφωνούμε -διαφωνούμε, παίρνουμε θέση απέναντι στον εκάστοτε «αντίπαλο». Ενας χορός του παραλόγου, ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω.