Αμαρτίες γονέων
Και όμως. Με την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να πάρει το καλάσνικοφ και να πυροβολήσει τον Γιάννη Τραγάκη (και τον υιό του) συμφωνεί και ο Παναγιώτης Τραγάκης. Μάλιστα, το βράδυ της Τρίτης, που τον βρήκε η σφαίρα διά εποστρακισμού, τηλεφώνησε σε συνεργάτη του Κυριάκου για να του διαμηνύσει ότι έκανε το σωστό και ότι συμφωνεί με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Αμαρτίες γονέων…
Η «προίκα» των 199 εκατομμυρίων
Κάτι σαν την ευφορία του δρομέα έχουν πάθει στις τάξεις της Κεντροαριστεράς. Υποψήφιοι επί υποψηφίων και διαδικασίες επί διαδικασιών, συν η σχετική αδρεναλίνη, έχουν επισκιάσει κάποια βασικά ενδεχόμενα. Οπως, ότι όποιος τερματίσει πρώτος θα ανοίξει μεν νέα σελίδα για τον χώρο και το ΠΑΣΟΚ, αλλά πιθανόν να κληρονομήσει και τα χρέη της βασικής συνιστώσας (ύψους 199 εκατομμυρίων ευρώ).
Αντίστοιχο προηγούμενο και νομολογία δεν υπάρχει, ούτε συγκεκριμένο Δίκαιο επ’ αυτού. Εγκριτοι νομικοί εκτιμούν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει χρήση διατάξεων που διέπουν τη λειτουργία των εταιρειών. Δηλαδή, αν υπάρξει νέα οντότητα, οι τράπεζες θα πρέπει να συμφωνήσουν σε «αναδοχή χρέους». Κοινώς, ο νέος φορέας θα πρέπει να συνάψει σύμβαση με την οποία θα εισέρχεται ο ίδιος στη θέση του οφειλέτη, προκειμένου ο τελευταίος να απαλλαγεί. Και αν ο νέος φορέας δεν το αποδεχθεί; Φυσικά οι τράπεζες θα μπορούν να δεσμεύσουν το ποσό της επιχορήγησης. Τεχνικά, δεν χρειάζεται καν να συμφωνήσει ο νέος φορέας, αν οι τράπεζες το αποφασίσουν.
Προφανώς τίθεται και πολιτικό και ηθικό ζήτημα. Κυρίως, τίθεται το ερώτημα για τους μη πασοκογενείς (οι πασοκογενείς έχουν δει και την όλη ιστορία πατριωτικά) υποψηφίους: Γνωρίζουν ότι μπορεί να βρεθούν με τα χρέη στα χέρια;
Ο Αδωνις στο Βερολίνο
Η αλήθεια να λέγεται. Η πληθωρική παρουσία του Αδ. Γεωργιάδη δύσκολα περνάει απαρατήρητη. Και να θέλεις, δεν μπορείς να τον ξεχάσεις (τον ακούς…). Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν τον είχε ακούσει «ζωντανά» μέχρι την περασμένη Δευτέρα, που τον συνάντησε στο Βερολίνο. Θυμήθηκε, όμως, τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ. λέγοντάς του με το «καλησπέρα» «σας θυμάμαι, ήσασταν υπουργός του Σαμαρά». Υποθέτω ότι είπαν κι άλλα, αλλά φοβάμαι ότι είναι ακατάλληλα ακόμη και για ενηλίκους.
Aυτά στο σουαρέ (φωτογραφία) που οργάνωσε ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU, Μίκαελ Φουκς, στην Κινεζική Λέσχη του Βερολίνου – ο χώρος δεν είναι ανεξάρτητος από τις δραστηριότητες του Γερμανού, που είναι μέλος σε πολλά διοικητικά συμβούλια ασιατικών εταιρειών. Στη μάζωξη που οργανώθηκε αυστηρά με προσκλήσεις, παρευρέθησαν γύρω στα 100-120 άτομα. Ανάμεσά τους η Αγκελα Μέρκελ και διεθνείς πολιτικοί φίλοι του Φουκς, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί για να τον αποχαιρετήσουν, αφού πλέον αποσύρεται από την πολιτική. Ο Αδωνις γνωρίζει τον Φουκς εδώ και χρόνια από τα κοινοβουλευτικά και είχε προσωπική πρόσκληση – ανεξάρτητη, επιμένει ο ίδιος, από του Γιώργου Πατεράκη, που διάφοροι έσπευσαν να του «χρεώσουν». Οσο για τα «βάστα, Σόιμπλε» που του προσάπτουν κυβερνητικά τρολ, τους προκαλεί να κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Κωδικός «κόκκινα χαλιά»
Tα κόκκινα χαλιά προθέρμανε χθες ο Προκόπης Παυλόπουλος, ενόψει της σημερινής «γκράντε» άφιξης του Εμανουέλ Μακρόν. Ο Πρόεδρος υποδέχθηκε τον Ιταλό πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα στο Προεδρικό, ενώ χθες το βράδυ τον κάλεσε σε δείπνο στο εστιατόριο του Μουσείου Ακροπόλεως μαζί με τον Πορτογάλο πρόεδρο Μαρτσέλο ντε Σόουζα. Αμφότεροι οι πρόεδροι βρέθηκαν στην Αθήνα για εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου. Νωρίτερα, με τον Πορτογάλο πρόεδρο τα είπε στη «Μεγάλη Βρεταννία» ο Κώστας Καραμανλής. Οι δύο άνδρες γνωρίζονται από την εποχή που διετέλεσαν αντιπρόεδροι του ΕΛΚ. Τελικά ο κόσμος είναι πολύ μικρός, ιδίως αν είσαι Νότιος.
Γαϊτανάκι αλλαγών
Δεν είναι μόνο για την καρέκλα του Eurogroup που καίγονται διάφοροι. Είναι και οι αλλαγές που θα δρομολογήσει η συνταξιοδότηση του Τόμας Βίζερ στο τέλος του έτους. Αυτή μπορεί να σημάνει την αποχώρηση του Ντέκλαν Κοστέλο από το «ευρωπαϊκό» σκέλος των θεσμών. Μου λένε ότι η μπάλα ακόμη κυλάει στα πόδια διαφόρων παικτών και δεν έχει καταλήξει. Πάντως, ο Κοστέλο διαμηνύει σε συνομιλητές του ότι δεν φεύγει. Oσο για την Ντέλια Βελκουλέσκου, ούτε αυτή μας αφήνει προς το παρόν. Oχι ότι η αλλαγή σκυτάλης θα σήμαινε και αλλαγή πολιτικής, αφού οι αποφάσεις του Ταμείου λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον (λέγε με Τόμσεν).