Εχουν γραφτεί τόσα πολλά για τις δικαστικές περιπέτειες του τέως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ώστε θα υπέθετε κάποιος ότι το θέμα έχει αναλυθεί πλήρως και σε όλες τις εκφάνσεις του. Και όμως παρά τα εκτενή δημοσιεύματα στις αρχές του Αυγούστου, όταν το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων της Αθήνας τον καταδίκασε σε διετή φυλάκιση με τριετή αναστολή, εντούτοις ένα στοιχείο της υπόθεσης πέρασε σχεδόν στα ψιλά. Δεν είμαι βέβαιος πόσοι από εσάς διαβάσατε ή ακούσατε τις δηλώσεις του Νικήτα Κακλαμάνη σχετικά με το θέμα. Σας τις παραθέτω σε εισαγωγικά και σε bold για να τις εμπεδώσετε:
«Η χθεσινή απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης για μια από τις κατηγορίες που βαρύνουν τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου αποτελεί απάντηση-κόλαφο όχι τόσο στον πρωταγωνιστή της υπόθεσης, αλλά κυρίως στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και στους πάσης φύσεως τροϊκανούς υποστηρικτές του.
Παρά τις αφόρητες πιέσεις και τις απαράδεκτες παρεμβάσεις των δανειστών υπέρ του Γεωργίου, οι Ελληνες δικαστές παρέμειναν όρθιοι και πιστοί στον όρκο και στο καθήκον τους. Ο δρόμος ακόμη είναι μακρύς, αλλά η στιγμή που ο ελληνικός λαός θα μάθει “πώς και γιατί μπήκαμε στα μνημόνια” σίγουρα θα έρθει…».
Σε αυτές τις 90 λέξεις υπάρχει η μεγαλύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας που μόνο ένας λαϊκιστής πολιτικός μπορούσε να κάνει. Οι δηλώσεις αυτές θα μπορούσαν να είχαν γίνει από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά ποτέ από έναν πολιτικό που διεκδικεί την ψήφο της φιλελεύθερης παράταξης. Παρακαλώ προσέξτε πώς δημιουργεί τις εντυπώσεις χρησιμοποιώντας λαϊκίστικους χαρακτηρισμούς όπως: «γραφειοκρατία των Βρυξελλών», «πάσης φύσεως τροϊκανούς υποστηρικτές του», «απαράδεκτες παρεμβάσεις των δανειστών», για να καταλήξει ότι «ο ελληνικός λαός θα μάθει «πώς και γιατί μπήκαμε στα μνημόνια».
Η δικαστική απόφαση δεν έχει απολύτως καμία σχέση για το «πώς και γιατί μπήκαμε στα μνημόνια», που έντεχνα προσπαθεί να περάσει ο κ. Κακλαμάνης. Βασιζόμενος στο γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος δεν μπαίνει στις λεπτομέρειες μιας δικαστικής απόφασης, χρησιμοποιεί την καταδίκη του κ. Γεωργίου για να θεμελιώσει ότι «αυτός φταίει που μπήκαμε στα μνημόνια». Ο κ. Γεωργίου καταδικάστηκε γιατί «δεν ενημέρωσε (Νοέμβριο του 2010) το Διοικητικό Συμβούλιο της ανεξάρτητης αρχής για τη διαβίβαση στην Eurostat των στοιχείων για το έλλειμμα του 2009 προκειμένου να αποκομίσει ηθικό όφελος». Αυτό το τελευταίο για το «ηθικό όφελος» μπήκε στο κατηγορητήριο ακριβώς γιατί ο κ. Γεωργίου, σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΛΣΤΑΤ, δεν είχε απολύτως καμία υποχρέωση να ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιό του για τα στοιχεία που διαβίβασε στη Eurostat. Στο «ηθικό όφελος» βασίστηκε η καταδίκη του. Πολύ ψιλά γράμματα αυτά, για να τα κατανοήσει ο λαός μας που θέλει πάντα να πιστεύει στις συνωμοσίες και ότι όλοι μάς επιβουλεύονται γιατί εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός. Υπενθυμίζω ότι στο Μνημόνιο μπήκαμε τον Μάιο του 2010, όταν ο κ. Γεωργίου δεν είχε καμία σχέση με την ΕΛΣΤΑΤ, ενώ τα επικαιροποιημένα στοιχεία του ελλείμματος τα έστειλε τον Νοέμβριο του 2010. Δηλαδή το έλλειμμα πριν από τον κ. Γεωργίου ήταν 13,6% και ο κ. Γεωργίου το ανέβασε στο 15,4% του ΑΕΠ. Το 1,8% μας μάρανε! Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο. Μας ενοχλεί το πρόσθετο 1,8%, αλλά δεν λέμε τίποτα για το 15,4% που δημιούργησε το πρόβλημα με τις αγορές και την αδυναμία μας να δανειστούμε χρήματα για να συντηρήσουμε αυτό το θηριώδες έλλειμμα! Βλέπετε, λοιπόν, γιατί είναι απαράδεκτη η δήλωση του κ. Κακλαμάνη, ο οποίος προσπαθεί να συντηρήσει την καταστροφική, για τον τόπο, άποψη ότι δεν χρειαζόμαστε τα Μνημόνια και ότι κάποιοι συνωμότησαν ώστε να μπούμε σε Επιτροπεία.
Ο Ανδρέας Γεωργίου έπρεπε να καταδικαστεί για να συντηρηθεί ο μύθος ότι κακώς μπήκαμε στα Μνημόνια. Ποιους όμως βολεύει αυτός ο μύθος; Δυστυχώς, πολλούς. Βολεύει πρώτα απ’ όλα τον Σύριζα και όλες τις συνιστώσες του, γιατί ικανοποιεί τον αντιευρωπαϊσμό τους. Βολεύει τον Λαφαζάνη και τη Ζωή γιατί πιστεύουν ότι το χρέος είναι επαχθές. Βολεύει τους Καραμανλικούς γιατί ποτέ δεν παραδέχτηκαν ότι η κατάσταση ήταν τόσο κακή. Βολεύει ακόμα και τους κλακαδόρους οι οποίοι συντεταγμένα παρακολουθούν τις δίκες του κ. Γεωργίου φωνάζοντας συνθήματα για τους προδότες και τους Γερμανοτσολιάδες. Ο Γεωργίου υπήρξε το εξιλαστήριο θύμα που επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι είμαστε θύματα μιας διεθνούς συνωμοσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην έρευνα της ΔιαΝΕΟσις για το «τι πιστεύουν οι Ελληνες το 2017», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Delphi Forum τον Μάρτιο του 2017, στην ερώτηση: «Πιστεύετε ότι υπάρχουν μυστικές οργανώσεις από την Ελλάδα ή το εξωτερικό που δρουν στο παρασκήνιο και κινούν τα νήματα;», το 80,5% των ερωτώμενων απάντησε καταφατικά. Τα ποσοστά είναι ακόμα μεγαλύτερα σε ορισμένες κατηγορίες: Οι γυναίκες φτάνουν το 83,9%. Οι νέοι 17-24 χρονών φτάνουν το 83,7% και οι μεσήλικες 55-64 χρονών φτάνουν το 83,8%! Αυτά τα απίστευτα στοιχεία πιστοποιούν ότι εμείς οι Ελληνες ζούμε τον δικό μας μύθο.
Η συντήρηση όμως του μύθου αυτού ξεπερνάει την καταδίκη του κ. Γεωργίου. Είναι δυστυχώς μια από τις αιτίες που ακόμα βρισκόμαστε σε Επιτροπεία. Ο πολύς κόσμος ποτέ δεν πείσθηκε ότι εμείς, αποκλειστικά, φταίμε για τα προβλήματά μας, γι’ αυτό και οι αντιδράσεις μας είναι ακραίες. Σε όλες τις χώρες που επιβλήθηκε το Μνημόνιο, οι πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν σε ένα ελάχιστο πλαίσιο για την αντιμετώπιση της κρίσης και προχώρησαν. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ξεμπέρδεψαν πολύ γρήγορα, ενώ εμείς οδεύουμε πλησίστιοι προς τον ένατο χρόνο των Μνημονίων. Προσωπικά πιστεύω ότι η πρόσφατη καταδίκη του κ. Γεωργίου κάνει πολύ μεγάλο κακό στην Πατρίδα μας.
Αλλά και η μεθόδευση για να επιτευχθεί η καταδίκη είναι αξιοσημείωτη. Οι συνεχείς απαλλαγές του κ. Γεωργίου συνοδεύονται από τις συνεχείς αναπομπές με αλλαγή του κατηγορητηρίου και της σύνθεσης του δικαστηρίου. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε στη Βουλή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος για την αποφυλάκιση της Ηριάννας ότι: «Αποτέλεσε για εμάς μια δυσάρεστη έκπληξη… Προβλέπεται υποβολή νέας αίτησης και εξέτασή της από το ίδιο δικαστήριο, πιθανώς με νέα σύνθεση». Δηλαδή, εμείς θα επιμείνουμε μέχρι να επιτύχουμε την αποφυλάκιση της Ηριάννας. Εχω την πεποίθηση ότι στην περίπτωση του κ. Γεωργίου, ισχύει το αντίθετο. Εμείς θα επιμείνουμε μέχρι να επιτύχουμε την καταδίκη του.
Υπάρχει όμως και η σουρεαλιστική πλευρά της υπόθεσης. Η Ελληνική Κυβέρνηση υποχρεώθηκε (με τη δεύτερη αξιολόγηση) να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα του κ. Γεωργίου, αλλά η υπόθεση συνεχίζεται. Η απαλλαγή του κ. Γεωργίου έγινε προαπαιτούμενο για την τρίτη αξιολόγηση, προκαλώντας την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος δήλωσε την 6η Σεπτεμβρίου 2017: «Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι και δεν είναι προαπαιτούμενο για την τρίτη αξιολόγηση. Δεν μπορεί να είναι γιατί κανένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να επιβάλει σε ένα άλλο κράτος, είτε μία ομάδα κρατών ή κράτος ξεχωριστά σε ένα άλλο κράτος, να παρεμβαίνει η κυβέρνηση, η εκτελεστική εξουσία, στη Δικαιοσύνη». Στην περίπτωση αυτή ο ίδιος υπουργός δεν θέλει την εκτελεστική εξουσία να παρεμβαίνει, αλλά στην περίπτωση της Ηριάννας την προτρέπει να υποβάλει νέα αίτηση η οποία θα εξεταστεί με «νέα σύνθεση».
ΥΓ. Δεν γνωρίζω τον κ. Ανδρέα Γεωργίου, αλλά η περίπτωσή του είναι πολύ χαρακτηριστική για το τι συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο. Ποιος νουνεχής άνθρωπος θα θελήσει να ασχοληθεί με τα κοινά, ύστερα από τις περιπέτειες που είχαν όσοι εγκατέλειψαν μια καλή θέση στον ιδιωτικό τομέα γιατί νόμιζαν ότι μπορούν να προσφέρουν κάτι για τον τόπο τους; Γι’ αυτό μας κυβερνούν και μας διοικούν οι μετριότητες!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.