Οι ψηφοφόροι της δεν τρέχουν μαραθώνιο. Η ηλικιακή ομάδα που κυριαρχεί στο προνομιακό ακροατήριο της Φώφης Γεννηματά δεν θα έχει πρόβλημα να προσέλθει στις κάλπες την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, οπότε έχει προγραμματιστεί ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας.
Οι ίδιοι ψηφοφόροι, του ίδιου δημογραφικού προφίλ, είναι –αν πιστεύει κανείς στην ισχύ των στερεοτύπων– οι λιγότερο εξοικειωμένοι με το ζήτημα επί του οποίου ψήφισε προχθές η Βουλή.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτή η ανάλυση, για τη σύνθεση του κοινού στο οποίο απευθύνεται, υπαγορεύει και την προεκλογική χορογραφία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, εντός κι εκτός Βουλής. Πρόκειται για χορογραφία μάλλον στατική, που υπακούει σε έναν παλιό κανόνα: Το φαβορί έχει μόνο να χάσει. Γι’ αυτό πρέπει πρωτίστως να αποφύγει το λάθος – και ας χρειάζεται, για να το αποφύγει, να μην είναι διαρκώς ορατό.
Ακολουθώντας αυτόν τον κανόνα, η Γεννηματά δεν αποφεύγει μόνο την τηλεοπτική έκθεση – αρνούμενη τη συμμετοχή της σε «πλεονάζοντα» ντιμπέιτ, πέρα από τα «νόμιμα» που έχει προβλέψει η επιτροπή Αλιβιζάτου. Απέφυγε και την ακανθώδη συζήτηση για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου στο Κοινοβούλιο, πυροδοτώντας έτσι τις πρώτες αυθεντικά πολιτικές αψιμαχίες με τους συνυποψηφίους της.
Η κατηγορία εναντίον της Γεννηματά ήταν ότι κρύφτηκε όχι τόσο επειδή η Συμπαράταξη επέλεξε το «παρών» στο περιλάλητο άρθρο 3, που προέβλεπε τη δυνατότητα αλλαγής του καταχωρισμένου φύλου και για τους ανηλίκους, αλλά κυρίως επειδή η ίδια δεν εμφανίστηκε για να εξηγήσει αυτή την απόφαση.
Η επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής, που επικαλούνταν ως άλλοθι η Χαριλάου Τρικούπη, αναφέρει μόνο την πρόθεση της ψήφου της – το «διά ταύτα» χωρίς το πολιτικό της σκεπτικό.
Είχε άποψη η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και προτίμησε να μην τη διατυπώσει; Θα μπορούσαμε να το πούμε με μια άτεχνη μεταφορά: Αν η πιο προοδευτική θέση στον χάρτη της ΔΗΣΥ βρισκόταν στη Βέροια –τη γενέτειρα του Θανάση Θεοχαρόπουλου, που ψήφισε «ναι» και στο άρθρο 3– και η πιο συντηρητική ήταν στη Ναύπακτο –κοιτίδα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που άκουγε εντός του τη φωνή του ιερέα πατέρα του– το στίγμα της Γεννηματά θα εντοπιζόταν κάπου στη Βλαχομάνδρα· άντε, το πολύ, στην Περδικόβρυση και πάντως όχι εκτός των ορίων του Δήμου Ναυπακτίας.
Οποια κι αν ήταν η μύχια άποψη της Γεννηματά για το νομοσχέδιο, έμεινε μύχια. Το οξύμωρο είναι ότι στην Κεντροαριστερά –και στο ΠΑΣΟΚ– κυριαρχεί η εκτίμηση πως ο Μητσοτάκης εμποδίζεται από τα συντηρητικά στοιχεία του κόμματός του να κάνει πειστικό άνοιγμα προς το Κέντρο.
Πιστεύουν, δηλαδή, πως η Νέα Δημοκρατία τους αφήνει χώρο. Μόνο που στον φαντασιακό αυτό χώρο προχθές στη Βουλή έστησαν μια λυόμενη παιδική χαρά.